زن موفق و کارآفرین کشاورزی دیگری که معرفی می‌کنیم شهناز تبریزی متولد ۵۷ هست که بعد از ازدواج در سال ۷۸ به روستای ریزوند کوچ کرده است.
به گزارش کافه کشاورز، او درباره‌ی این رویداد می‌گوید: « سال اول زندگی مشترک‌مان، زمینی اجاره کرده بودیم و ذرت و صیفی‌جات می‌کاشتیم تا اینکه کم کم در کار دامپروری شروع به کار کردیم و به نوعی به کار و شغل اصلی ما تبدیل شد، فصل بهار شروع فصل پر کار ماست که با تولید انواع و اقسام لبنیات همراه است از جمله کشک و روغن گوسفندی معروفی که باعث شده مشتری‌های همیشگی و ثابتی داشته باشیم.»
اشهناز درباره آشناییش با صندوق‌های اعتباری خرد زنان روستایی و عشاری جهادکشاورزی ادامه می‌دهد:
«در سال ۸۳، از طرف جهاد کشاورزی، کارشناسی به روستای ما آمد و حرف از تشکیل صندوق خرد زنان روستایی در میان ما زد که من و تعدادی از خانم‌های دیگر رغبت پیدا کرده و عضو صندوق شدیم. چند سال اول تاسیس صندوق، مدیریت آن بعهده دو خانم دیگر بود که ازدواج کردند و مدیریت آن با اکثریت آرا به من واگذار شد.»
این بانو در مورد هدف خود از مدیریت صندوق ادامه می‌دهد:
« هدف من از مدیریت صندوق این بود که خانم‌های روستا را به خودکفایی و خوداشتغالی برسانم و برای همین قید کردم که وام اخذ شده باید صرف اشتغال شود، کارهای بعدی، تشکیل جلسات همدلی برای رفع مشکلات زنان روستای ریزوند بود، در این جلسات همه اعضا جمع می‌شدند و تا آن جایی که در توان‌مان بود همگی باهم به حل مشکلات یکدیگر کمک می‌کردیم نمونه هایی از آن مشکلات حل شده، آزاد کردن زندانی که به خاطر مبلغ کمی در زندان بود، پرداخت پول عمل جراحی، کمک به سرپا شدن خانواده‌ای که خانه آنها آتش گرفته بود و خرید چرخ خیاطی برای یکی از خانم‌ها که تا به این جا، تامین کننده خرج خانواده‌اش بوده و هست.»
«در صندوق تعدادی از خانم‌ها مواد خوراکی از جمله ترخینه، رب، ترشی و انواع محصولات لبنی تولید می‌کنند که کار بازاریابی آنها را خودم به شخصه انجام داده و از جهاد کشاورزی شروع کردم این کار باعث شد که حضور من در جهاد استان نیز بیشتر شده و فعالیت‌های صندوق بیشتر دیده شوند و بدین ترتیب پای خیرین و نیکوکاران جهاد به جلسات همدلی صندوق ما باز و به نوعی دست مان برای حل مشکلات مردم روستا بیشتر شد.
از همین رو شروع کردیم به شناسایی زنان بی سرپرست و بدسرپرست به کمک این نیکوکاران ماهانه مبلغی به حساب آنها و بچه‌های یتیم واریز می‌شد و سالانه لوازم التحریر این بچه ها تا حدودی تامین می‌شد در این فعالیت های خیرخواهانه، من فقط معرف بودم.»
«تمام سعی من در حل مشکلات مردم روستای ریزوند و مفید بودن و فعال بودن اعضای صندوق است خدا را شاکرم فعالیت‌های من بی ثمر نبوده و در سال ۹۶ و ۹۸ به عنوان مدیرعامل و تسهیلگر نمونه استان معرفی شدم.»
