با اجرای یک پروژه دانش‌بنیان مبنی بر پوشش غشائی بذر بادام زمینی با ریزجانداران خاکزی، ضمن شرایط رشدی بسیار خوب مزرعه و عدم خسارت کم آبی، در حدود ۶۰ الی ۷۰ درصد بیماری بوته میری در مزارع استان گیلان کنترل شده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از وزارت علوم، در سال‌های اخیر بسیاری از مزارع بادام زمینی در استان گیلان و به خصوص آستانه اشرفیه دچار خسارت بیماری قارچی بوته میری و خشکی ناشی از کاهش برف و باران شده‌اند که به طبع آن، کاهش عملکرد این گیاه استراتژیک را به همراه داشته است.
از آنجا که بیش از ۹۵ درصد سطح زیر کشت بادام زمینی ایران در استان گیلان واقع شده است، اهمیت رفع این مشکل، دو چندان بوده است برهمین اساس به گفته‌ی
محمدرضا احتشامی، دانشیار دانشگاه گیلان، در این پروژه که از جدیدترین تکنیک برای تیمار بذر استفاده شده و روند اجرای ثبت اختراع آن در حال انجام است، امکان استفاده موثر از ریز جانداران مفید را فراهم می‌کند که از طریق آن، عامل زیستی همراه با ترکیبی از مواد معدنی به صورت روکشی بر روی بذرها قرار می‌گیرند.
وی اظهار داشت: این تکنولوژی تضمین می‌کند که این ریزجانداران مفید در مراحل اولیه جوانه‌زنی در دسترس ریشه باشند و از این طریق سلامت، رشد ریشه، جذب مواد مغذی و تحمل به تنش‌های زنده و غیر زنده را افزایش دهند.
به گفته‌ی احتشامی، از جمله ویژگی‌های مواد مورد استفاده در این تکنیک، کاربرد ساده، عدم سمیت مواد برای جوانه‌زنی و تسریع آن، سرعت جذب آب بالا، صرفه اقتصادی، کاهش مصرف کود شیمیایی در سال‌های آینده و سازگاری آن با محیط‌زیست است.
شهرستان آستانه آشرفیه در شرق استان گیلان واقع شده است و با برخوداری از ۲ هزار و ۵۰۷ هکتار از زمین‌های حاصلخیز بادام زمینی به عنوان اصلی‌ترین مرکز تولید این محصول در کشور شناخته می‌شود.
این شهرستان در مجاورت رودخانه سفیدرود واقع شده و به این سبب از وجود خاکی سبک، حاصلخیز و با کیفیت بهره‌مند است. در حال حاضر حدود ۸۰ درصد از بادام زمینی مورد نیاز کشور توسط بادام‌کاران این منطقه تولید و به بازارهای مصرف عرضه می‌شود.
به گزارش کافه‌کشاورز، پوشش بذر تکنیکی برای پوشاندن بذرها با مواد چسبنده برای بهبود عملکرد بذر و استقرار گیاه و در عین حال کاهش هزینه‌های تولید است.
برای برآوردن نیازهای توسعه کشاورزی دقیق، پوشش بذر به طور گسترده در کشاورزی به عنوان وسیله‌ای موثر برای کاهش تنش‌های زیستی و غیرزیستی، در نتیجه افزایش رشد، عملکرد و سلامت محصول استفاده شده است.
میکروارگانیسم‌های محرک رشد گیاه (PGPM) به عنوان عوامل اساسی در بهبود بهره‌وری کشاورزی از طریق کاربرد مستقیم به ریزوسفر و بافت‌های گیاهی یا تلقیح بذر شناخته می‌شوند. با این حال، در طی فرآیندهای تلقیح مرسوم، عوامل متعددی مانند بقای میکروبی ناکافی، مانع در استفاده از تلقیح بیوکنترل برای بذرها و قرار گرفتن در معرض دما و نور نامناسب در ذخیره‌سازی بعدی بذر، ما را وادار به کشف ابزارهای کاربردی میکروبی کارآمد و قابل اعتماد می‌کند.
اخیراً پوشش بیولوژیکی بذر با PGPM به دلیل ایمنی اکولوژیکی و جنبه‌های اجتماعی-اقتصادی آن به عنوان جایگزینی برای تیمار بذر مرسوم (مانند کود و محصولات حفاظتی) پیشنهاد شده است.
میکروب‌های مفید گیاهی (PBMs)، مانند باکتری‌های محرک رشد گیاه، ریزوبیا، قارچ‌های میکوریزی آربوسکولار و تریکودرما، می‌توانند استفاده از مواد شیمیایی کشاورزی را کاهش داده و عملکرد، تغذیه و تحمل گیاه را در برابر تنش‌های زیستی-غیرزیستی افزایش دهند.
