عملیات کشاورزی در سادهترین نگاه، مقدار قابل توجهی از ضایعات زیست توده را به شکل کود حیوانی و دوغاب تولید میکند.
از این رو بازیافت ضایعات کشاورزی در سیستمهای کشاورزی فشرده چون باغبانی با استفاده از کمپوست در مزرعه و استفاده از چای مبتنی بر کمپوست، کیفیت خاک و سلامت گیاه را بهبود میبخشد.
البته باید این مورد را در نظر بگیریم که زیست توده باقیمانده از بقایای سبز کشت شده، ضایعات گیاهی، محصولات غیرقابل فروش و در نتیجه فروخته نشدهای هستند.
در بیشتر کشورهای اروپایی، زیست توده سبز معمولاً در مزرعه ذخیره میشود و در خارج از منزل با مشکلات زیستمحیطی و هزینههای دفع بهطور خود خشکشونده و خود تجزیه میشود.
علاوه بر این، مقدار فزاینده ضایعات زیست توده یکبار مصرف باید به طور قابل توجهی کاهش یابد یا حتی به طور قابل توجهی از هدر رفتن آن با رویکرد اقتصاد دایرهای (اقتصاد زیستی) اجتناب شود.
شاید به این دلیل است که قدیمیترین آثار از دهه 2000 به این موضوع منجر میشود که چگونه تصفیه کود و دوغاب به موضوعی حیاتی برای کشاورزان تبدیل شده است تا زنجیرههای تولیدی خود را برای افزایش نیاز زمینهای زراعی در عملیات کشاورزی مورد بررسی قرار دهند.
چنین رویکرد ضایعات کشاورزی بازیافتی باید در چارچوب مدیریت مواد مغذی طراحی شده در شرایط محلی و با توجه به خاکهای قابل کشت برای مصرف کنندگان نهایی به درستی در نظر گرفته شود.
لازم به ذکر است که جدیدترین تحقیقات به جای آن بر ارزشگذاری ضایعات میوه و سبزیجات (FVW) به عنوان چالشی برای حل مشکلات مربوط به لجستیک و همچنین مدیریت فسادپذیری و ناهمگونی آنها در منشأ و ترکیب تمرکز دارند.
چالش کمپوست سازی در عملیات کشاورزی مزایای زیست محیطی بیشتری دارد، از انتشار گازهای گلخانهای کمتر تا تولید شیرابه کمتر، در مقایسه با دفن زباله و هضم بیهوازی است.
از سوی دیگر، پالایشگاههای زیستی سبز (پالایشگاههای زیستی) مبتنی بر مواد اولیه لیگنین سلولزی و روغنی میتوانند با تبدیل مقدار بیشتری از زیست تودههای کشاورزی یکبار مصرف به طیف وسیعی از مواد با ارزش بالا، تغییر چشمانداز جالبی را در سطح جهانی تعیین کنند. محصولات جانبی برای بسیاری از اهداف کشاورزی اضافه شده است.
این دو رویکرد، یا محلی بوسیله کمپوست در مزرعه یا جهانی توسط پالایشگاههای زیستی، باید در یک کشور در حال توسعه معین تحت چشمانداز یک سیستم اقتصاد دایرهای ادغام شوند.
همچنین جالب است بدانید که پلاستیک های کشاورزی به عنوان یک تهدید بالقوه برای امنیت غذایی، سلامت و محیط زیست از طریق آلودگی خاک توسط میکروپلاستیکها است.
بازار بینالمللی فیلمهای کشاورزی که در سال 2021 حدود 11.5 میلیارد دلار تخمین زده میشود، با 6.5 درصد CAGR (نرخ رشد مرکب سالانه) به 15.7 میلیارد دلار در سال 2026 خواهد رسید.
استفاده سالانه از فیلمهای گلخانهای در سطح بینالمللی 3.5 میلیون تن (2018) با میانگین مصرف 3.5 تن در هکتار برآورد شده است.
همچنین انتظار میرود بازار بینالمللی فیلمهای گلخانهای از 5.9 میلیارد دلار (2021) به 8.6 میلیارد دلار (2026) با 7.6 درصد CAGR افزایش یابد.
استفاده سالانه فیلمهای مالچپاشی در سطح بینالمللی 2.5 میلیون تن (2018) با میانگین مصرف 0.18 تن در هکتار برآورد شده است.
انتظار میرود بازار بینالمللی فیلمهای مالچپاشی از 3.5 میلیارد دلار (2020) به 4.8 میلیارد دلار (2026) با 5.3 افزایش یابد.
بازار سیستمهای آبیاری
استفاده جهانی سالانه از لولهها، توریها و ریسمانها 2.5 میلیون تن (2017-2019) با میانگین مصرف 0.4 تن در هکتار برآورد شده است.
بازار بین المللی سیستم های آبیاری قطرهای در دوره 2022-2027 با 10.3 درصد CAGR رشد خواهد کرد.
البته بیشترین سهم متعلق به بخش لوله و پس از آن قطره چکانها است. از این رو انتظار میرود بازار جهانی لولههای آبیاری قطرهای از 1.2 میلیارد دلار (2020) به 1.9 میلیارد دلار (2027) با 6.7 درصد CAGR افزایش یابد.
بازار توری کشاورزی
بازار بینالمللی تورهای کشاورزی از 1.0 میلیارد دلار (2020) با 5 درصد CAGR به 1.5 میلیارد دلار (2030) خواهد رسید.
هرچند که رشد تخمین زده شده به افزایش تقاضا برای تورهای ساخته شده از مواد غیر سمی که میتوانند با گیاهان در تماس باشند، توسعه بخش صنعتی منسوجات کشاورزی (مانند تورهای ضد حشرات) و استفاده از تورهای کشاورزی در کاربردهای غیرکشاورزی نسبت داده می شود.
همچنین پیشبینی میشود که منطقه APAC بر بازار شبکه های کشاورزی تسلط خواهد داشت زیرا خودکفایی غذایی یک عامل مهم است.
بازار پوشش کشاورزی
استفاده سالانه از پوششهای پلاستیکی کودها در عملیات کشاورزی در سطح بینالمللی و اروپایی به ترتیب 0.1Mt و 8Kt (2017-2019) با میانگین مصرف 40 کیلوگرم در هکتار برآورد شده است.
هرچند که انتظار میرود که تقاضای اولیه کودهای NPK از 262 میلیون تن (2018) به 279 میلیون تن (2023) افزایش خواهد یافت.
همچنین پیشبینی میشود که بازار جهانی پوششهای کشاورزی از 3.7 دلار (2021) به 5.3 میلیارد دلار (2026) با 7.3 درصد CAGR افزایش یابد.
البته لازم به ذکر است که بازار جهانی اوره پوششدادهشده با پلیمر، از جمله پلیمرهای زیست تخریبپذیر، 6.1 درصد CAGR را طی سالهای 2020-2025 ثبت خواهد کرد.
اروپا سریعترین رشد و آمریکای شمالی بزرگترین بازار اوره با پوشش پلیمری است. پیشبینی میشود که بازار جهانی پوشش بذر از 1.8 دلار (2019) به 3.0 میلیارد دلار (2025) با 8.5 درصد CAGR افزایش یابد.
محرکهای اصلی رشد شامل افزایش تقاضا برای محصولات کشاورزی با کیفیت بالا، افزایش تولید و پیشرفتهای تکنولوژیکی در کودها، بذرها و کاربردهای تجاری PPP ها است.
رشد پوششهای بذر عمدتاً ناشی از افزایش تقاضا برای دانههای محافظت شده با کیفیت بالا در عملیات کشاورزی است که به راحتی به صورت مکانیکی اعمال میشوند، پلیمرها بیشترین سهم را در بازار اجزای پوشش دانه و PCF دارند.
براساس پیشبینیها، آمریکای شمالی بر بازار پوششهای کشاورزی تسلط خواهد داشت و همراه با اروپا رشد بازار پوششهای بذر را هدایت خواهد کرد.
هرچند که تقاضای بالایی برای محصولات پوشش کشاورزی زیست تخریب پذیر به دلیل مقررات اروپایی و محدودیتهای آژانس شیمیایی اروپا (ECHA) برای حذف آلودگی خاک توسط MNP غیرقابل تجزیه پیشبینی میشود.
کیسه و گونی برای بازار کود
بازار کیسهها و گونیهای کود از رشد بازار جهانی کودهای ویژه پیروی میکند که پیشبینی میشود با 11.2 درصد CAGR از 38.7 میلیارد دلار (2021) به 73.1 میلیارد دلار (2027) افزایش یابد.
منطقه APAC بر بازار کیسههای کود تسلط دارد، بیشترین رشد مورد انتظار برای هند و چین بوده است.
بازار ریسمان
بازار ریسمان اتحادیه اروپا در سال 2019 حدود 11 درصد از کل تقاضای پلاستیک عملیات کشاورزی در اتحادیه اروپا برآورد شده است، میانگین مصرف ریسمانهای پلاستیکی برای حمایت از گوجه فرنگی 350 کیلوگرم در هکتار و 25 گیره در بوته نیز جزو پیشبینیها است.
بازار نگهبانان درختان
بازار جهانی محافظ درختان 23 تن (2017-2019) با میانگین مصرف 41 کیلوگرم در هکتار برآورد شده است.
بازار گلدان گیاهان
انتظار می رود اندازه بازار جهانی گلدانهای گیاهی (باغبانی) از 2.36 میلیارد دلار (2019) به میزان 5.6 درصد CAGR افزایش یابد و به 2.5 میلیارد دلار (2025) برسد.
بازار ظروف آفتکش
بازار جهانی بسته بندی مواد شیمیایی کشاورزی 0.33 میلیون تن (2017-2019) با سهم 46 درصد برای آسیا و 29 درصد برای آمریکای لاتین برآورد شده است.