یک بوته موز سر بریده تقریباً بی‌فایده است و مزاحم کشاورز است که باید آن را از ریشه کنده و قسمت‌های تکه تکه شده آن را به عنوان مالچ قرار دهد.
به گزارش آسوشیتدپرس، می‌توان چنین ساقه‌هایی را به نحوی به زندگی بازگرداند؟ یک شرکت اوگاندایی که در حال خرید ساقه موز برای تجارتی است که فیبر را به صنایع دستی جذاب تبدیل می‌کند.
این ایده در کشور آفریقای شرقی، نوآورانه و همچنین پایدار به شمار می‌رود. اوگاندا بالاترین میزان مصرف موز را در جهان دارد و بزرگترین تولیدکننده محصول آفریقاست. بر اساس ارقام سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد، به خصوص در مناطق روستایی، موز می‌تواند تا 25 درصد از کالری دریافتی روزانه را تامین کند.
در اوگاندا، خوردن موز به طرق مختلف در آداب و رسوم و سنت‌های محلی گنجانده شده است. برای بسیاری یک وعده غذایی بدون یک وعده «ماتوکه»، ناقص است.
ماتوکه یک غذای نشاسته‌ای است که عمدتاً در اوگاندا و سایر کشورهای شرق آفریقا مانند کنیا و تانزانیا مصرف می‌شود.
این غذای اصلی اوگاندا است. این غذا از جوشاندن و له کردن موز چنار سبز درست می‌شود. ماتوکه با هر نوع غذایی سرو می‌شود و برای تمام وعده‌های غذایی مناسب است.
استارتاپ محلی TEXFAD، که خود را به عنوان یک گروه مدیریت ضایعات معرفی می‌کند، اکنون از این فراوانی ساقه‌های پوسیده بوته و درخت موز برای استخراج فیبر استفاده می‌کند که به اقلامی تبدیل شده است که شامل اکستنشن مو برای زنان می‌شود.
«جان باپتیست اوکلو»، مدیر بازرگانی TEXFAD، به آسوشیتدپرس گفت: «که این تجارت در کشوری که کشاورزان با میلیون‌ها تن ضایعات مرتبط با موز درگیر هستند، منطقی است. »
این شرکت که با هفت گروه مختلف کشاورز در غرب اوگاندا همکاری می‌کند، برای هر کیلوگرم (بیش از دو پوند) فیبر خشک، 2.70 دلار می‌پردازد.
«دیوید بانگیرانا»، رهبر یکی از این گروه‌ها در منطقه شیما در غرب اوگاندا، گفت که تنها بخش کوچکی از ساقه داخلی بوته موز سر بریده برای فیبر برداشت می‌شود.
او گفت که بقایای آن پس از کار ماشینی به کشاورز برای استفاده به عنوان کود برمی‌گردد.
بیش از یک میلیون هکتار این کشور (نزدیک به 2.5 میلیون هکتار) با موز کاشته شده است. بر اساس ارقام اداره آمار اوگاندا، تولید موز در طول سال ها به طور پیوسته در حال افزایش بوده است و از 6.5 متریک تن در سال 2018 به 8.3 متریک تن در سال 2019 رسیده است.
این استارتاپ، نخ‌های الیاف را از غلاف ساقه استخراج می‌کند و سهم آن‌ها در زنجیره ارزش این است که درآمد اضافی را در اختیار کشاورز قرار می دهند.
TEXFAD در یک کارخانه در روستایی در خارج از کامپالا، پایتخت اوگاندا، بیش از 30 نفر را استخدام می‌کند که از دستان خود برای ساختن اقلام منحصر به فرد و اغلب جذاب از الیاف موز استفاده می‌کنند.
قالیچه ها و آباژورهایی که تولید می‌کنند برای مشتریان جذابیت خاصی دارد، به طوری که این شرکت اکنون برخی از محصولات خود را به اروپا صادر می‌کند.
اوکلو گفت: «چنین اقلامی ممکن است الیاف موز را تا سطح پنبه نرم کند.»
TEXFAD با همکاری محققان، اکنون در حال آزمایش پارچه‌های احتمالی از الیاف موز است. او گفت در حالی که اکنون، امکان ساخت دستمال کاغذی و نوار بهداشتی از الیاف موز وجود دارد، این شرکت هنوز فناوری تولید لباس را ندارد.
این شرکت همچنین در حال طراحی محصولات اکستنشن مو است که معتقد است به رهایی از بازار از محصولات مصنوعی که برای محیط زیست مضر هستند کمک می‌کند.
