اینترنت اشیا اهمیت دارد چون ﮐﺸﺎورزی ﺳﻨﺘﯽ دﯾﮕﺮ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮی ﻧﯿﺎز ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮای اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻣﺸﮑﻼت ﮐﺸﺎورزی و اﻓﺰاﯾﺶ بهره‌وری، ﺗﮑﻨﯿﮏﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء در زﻣﯿﻦﻫﺎی زراﻋﯽ ﺑﻪﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽرود ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﺗﺎ ﺣﺪ زﯾﺎدی ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫﺎی ﺣﻮزه ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری، ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎ را ﻗﺎدر ﻣﯽﺳﺎزد ﺗﺎ ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎ را ﺑﻪﺻﻮرت ﺧﻮدﮐﺎر اﻧﺠﺎم داده و اراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت را از ﻃﺮﯾﻖ اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ و اﻧﺘﻘﺎل دادهﻫﺎ در ﺳﻄﺢ اﺑﺮی ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﻨﺪ.
همچنین ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺪاﺧﻼت اﻧﺴﺎﻧﯽ و از ﻃﺮﯾﻖ ﺧﻮدﮐﺎرﺳﺎزی، ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ﺻﻨﻌﺖ ﮐﺸﺎورزی ﮐﺎرآﻣﺪﺗﺮ می‌شوند؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی آن ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر اﻓﺰاﯾﺶ بهره‌وری ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎی ﮐﺸﺎورزی ﺑﺮای ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﮑﺮد و اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﻫﺰﯾﻨﻪ، ﺿﺮوری اﺳﺖ.
اینترنت اشیا در ایران
اﯾﺮان ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﮐﺸﻮر در ﺣﺎل ﮔﺬر از اﻗﺘﺼﺎد ﻋﺎﻣﻞﻣﺤﻮر ﺑﻪ اﻗﺘﺼﺎد ﮐﺎراﯾﯽ ﻣﺤﻮر ﺟﻬﺖ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز اﻗﺘﺼﺎدی 1404، ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﯿﺮی اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء در ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ و اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺰاﯾﺎی آن در راﺳﺘﺎی اﻫﺪاف ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار اﺳﺖ.
در ﺳﺎلﻫﺎی اﺧﯿﺮ، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎی ﺑﺰرﮔﯽ در زﻣﯿﻨﻪ ﮐﺸﺖ و ﺻﻨﻌﺖ ﺑﻪ ﺣﻮزه ﮐﺸﺎورزی ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ IoT ورود ﭘﯿﺪا ﮐﺮده‌اند و در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﺷﺮﮐﺖﻫﺎی داﻧﺶﺑﻨﯿﺎن ﻧﯿﺰ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ در زﻣﯿﻨﻪ ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﭼﺮﺧﻪ ﮐﺸﺎورزی ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺣﻤﺎﯾﺘﯽ از اﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ ﻧﯿﺰ در دﺳﺘﻮر ﮐﺎر ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻬﺎدﻫﺎ و ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ؛ ﺑﻪﻃﻮریﮐﻪ ﺗﺴﻬﯿﻼﺗﯽ ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪ اﯾﻦ ﺣﻮزه در اﺧﺘﯿﺎر آﻧﻬﺎ ﻗﺮار داده ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﻋﻤﻠﯽ اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﺣﻮزه ﮐﺸﺎورزی ﮐﺸﻮر ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺴﺘﺮده ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﯿﺸﺘﺮ در قالب ﭘﺮوژهﻫﺎی ﭘﺎﯾﻠﻮت و ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮده ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪان ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﺠﺎریﺷﺪن ﻧﺮﺳﯿﺪه‌اند.
ﻓﺎرغ از ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺰاﯾﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء ﺑﻪﻫﻤﺮاه دارد و در اﮐﺜﺮ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎ ﺑﻪ آنﻫﺎ اﺷﺎره ﺷﺪه، اﻣﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﻧﺪﮐﯽ در زﻣﯿﻨﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی و ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﻮدن ﺷﺮاﯾﻂ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی، ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﮐﺎرﮔﯿﺮی و ﭘﺬﯾﺮش آن ﺿﺮوری ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ. ﻫﺪف اﺻﻠﯽ ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، اراﺋﻪ ﻣﺪل ﭘﺬﯾﺮش ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی و ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻋﻮاﻣﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻦ فناوری در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﻣﺆﺛﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
اﺳﺘﻔﺎده از راهﮐﺎرﻫﺎی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء، ﺗﺎﻣﯿﻦ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖ، ﻣﺸﮑﻼت ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎزی و ﭘﺬﯾﺮش ﻣﺮدم از ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﺣﯿﺎﺗﯽ در ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء ﺑﺮای ﮐﺸﺎورزی ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد.
اﯾﺠﺎد ﺗﻘﺎﺿﺎ در ﺟﺎﻣﻌﻪ، اﯾﺠﺎد ﺣﺲ اﻃﻤﯿﻨﺎن و اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء و آﻣﻮزش اﻓﺮاد درﺑﺎره ﻓﻮاﯾﺪ و ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء در ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮاد ﻣﺆﺛﺮ هستند.
دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ زﻣﯿﻦﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﮐﺸﺖ ﮔﯿﺎﻫﺎن زراﻋﯽ، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ آﺑﯿﺎری و آﻓﺎت و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎ از ﻃﺮﯾﻖ اﺟﺮای ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎ و ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ رﺳﺎﻧﺪن ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﺎ ﯾﮏ روش ﮐﺎرآﻣﺪ ﻣﯽﺷﻮد.
بنابراین اﺑﺘﮑﺎر ﻋﻤﻞ دوﻟﺖ، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﺤﺼﻮل، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ آﺑﯿﺎری و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺧﺎک دارای ﻗﺪرت ﺗﺤﺮﯾﮏ ﺑﺎﻻ و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﮐﻢ ﺑﺎ ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻓﻨﺎوری، ﻋﺎﻣﻞ ﭘﯿﻮﻧﺪ اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﻫﻤﮑﺎری و ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ اﻃﻤﯿﻨﺎن، ﮐﻨﺘﺮل و اﺗﻮﻣﺎﺳﯿﻮن، ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺼﻮﺻﯽ و اﻣﻨﯿﺖ ﺑﺎ ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ زﯾﺎدی دارﻧﺪ.
در پژوهشی، دﻻﯾﻞ ﭘﺬﯾﺮش اینترنت اشیا، ﻣﺰﯾﺖ ﻧﺴﺒﯽ، ﺗﺄﺛﯿﺮ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، راﺣﺘﯽ درکﺷﺪه و ﺳﻮدﻣﻨﺪی درکﺷﺪه عنوان شده است.
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ ذﻫﻨﯽ ﻣﻨﻔﯽ، اﺿﻄﺮاب ﻓﻨﺎوری، ﻗﯿﻤﺖ درک ﺷﺪه و رﯾﺴﮏ درکﺷﺪه دﻻﯾﻞ ﻋﺪم ﭘﺬﯾﺮش ﻓﻨﺎوری در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﺟﺎﯾﺎﺷﺎﻧﮑﺎر و ﻫﻤﮑﺎران، در ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻘﺶ اﻋﺘﻤﺎد، ارزش درکﺷﺪه و رﯾﺴﮏ در ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء در ﮐﺸﺎورزی، درﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ارزش ادراکﺷﺪه دارای ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﺜﺒﺘﯽ ﺑﺮ ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء اﺳﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﻄﺮ ادراکﺷﺪه ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺮ ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء دارد.
ﺗﺰوﻧﯿﺲ و ﻫﻤﮑﺎران، ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺻﺤﺒﺖ از اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎ در ﮐﺸﺎورزی ﻣﯽﺷﻮد، ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی زﯾﺎدی ﻧﻈﯿﺮ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ و ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﻫﻤﮑﺎری، ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﺳﺨﺖاﻓﺰاری و ﻧﺮم‌اﻓﺰاری، ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﺷﺒﮑﻪﺳﺎزی، ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی اﻣﻨﯿﺘﯽ و ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺼﻮﺻﯽ، ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﭘﺸﺘﯿﺒﺎنﮔﯿﺮی، ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ و ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻢﻫﺎی ﮐﻨﺘﺮل ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﯾﺪ.
ﮐﺴﻞ و ﻫﻤﮑﺎران ﻧﯿﺰ در ﺑﺮرﺳﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﭘﺬﯾﺮش ﻓﻨﺎوریﻫﺎی ﮐﺸﺎورزی دﻗﯿﻖ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن در ﻧﺒﺮاﺳﮑﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺸﺎورزاﻧﯽ ﮐﻪ از ﻫﻮش ﻓﻨﺎوری ﺑﺎﻻﺗﺮی ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ و وﺳﻌﺖ زﻣﯿﻦﻫﺎی ﮐﺸﺎورزی آﻧﻬﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮده و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ آﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﺖ آﺑﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮی دارﻧﺪ، ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﯾﺎد ﻓﻨﺎوریﻫﺎی ﮐﺸﺎورزی دﻗﯿﻖ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺳﻦ ﮐﺸﺎورزان و درآﻣﺪ ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ ﻣﺰرﻋﻪ ﺑﺮ ﻣﯿﺰان اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻨﺎوریﻫﺎی ﮐﺸﺎورزی دﻗﯿﻖ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺸﺎورزان ﺗﺄﺛﯿﺮی ﻧﺪارﻧﺪ.
ﺑﺎ وﺟﻮد اﻫﻤﯿﺖ ﻓﺮاوان ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎ و ﺑﻪﺧﺼﻮص ﻣﺰاﯾﺎی آن در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی، ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ ﺟﺎﻣﻊ در زﻣﯿﻨﻪ اراﺋﻪ اﻟﮕﻮی ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺑﻪ ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﯾﺎ ﺻﺮﻓﺎً ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﺑﻪ روشﻫﺎی ﮐﻤﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. ﻧﻮآوری و ﺗﻔﺎوت ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎی ﭘﯿﺸﯿﻦ اراﺋﻪی اﻟﮕﻮﯾﯽ ﺟﺎﻣﻊ و ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮی از روش ﮐﯿﻔﯽ اﺳﺖ.
نتایج
ﻃﺒﻖ ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎی ﭘﮋوﻫﺶ ﭼﻬﺎر ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺎﻟﯽ (اﻗﺘﺼﺎدی)، ﻣﺤﯿﻄﯽ، ﻓﻨﺎوری (ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژﯾﮏ) و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ- ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺑﺮ ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﻣﺆﺛﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
- ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺎﻟﯽ، ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻮاﻣﻞ ﻫﺰﯾﻨﻪای، درآﻣﺪی و ﺣﻤﺎﯾﺘﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ؛ ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻨﻔﯽ و ﻋﻮاﻣﻞ درآﻣﺪی ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺮ ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﻣﺆﺛﺮﻧﺪ.
ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ، در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﺎورزان و ﮐﺎرﺑﺮان ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺎﻟﯽ ﻣﺴﺎﻋﺪ و ﻗﺪرت ﺧﺮﯾﺪ ﺑﺎﻻﯾﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺳﻮد ﻧﺎﺷﯽ از ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری ﺑﺮای آﻧﻬﺎ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ ﺑﺎﺷﺪ، اﺣﺘﻤﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮی وﺟﻮد دارد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری را ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮﻧﺪ.
- ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎ، ﻋﻮاﻣﻞ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ و ﻧﯿﺰ ﻋﻮاﻣﻞ زراﻋﺘﯽ-ﺑﻮمﺷﻨﺎﺧﺘﯽ هستند؛ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﮐﻪ ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺣﺎﻣﯽ ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎ در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی از ﻃﺮﯾﻖ دوﻟﺖ، اﯾﺠﺎد ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺣﺎﻣﯽ ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺼﻮﺻﯽ و ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ داده ﺑﺮای ازﺑﯿﻦﺑﺮدن رﯾﺴﮏ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻨﺎوری ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎرﺑﺮان، ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪﺳﺎزی اراﺿﯽ ﮐﺸﺎورزی ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر اﻓﺰاﯾﺶ بهره‌وری اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻨﺎوری IoT و اﺻﻼح ﻗﺎﻧﻮن اﻓﺰاﯾﺶ بهره‌وری ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﺑﺎ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی است.
- اﻧﺪازه، ﻓﺮﻫﻨﮓ، ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎ، اﺳﺘﺮاﺗﮋیﻫﺎ، ﻓﺮاﯾﻨﺪﻫﺎ و ﻣﺪﯾﺮان ارﺷﺪ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﭘﺬﯾﺮش IoT ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎی ﺑﺰرگ ﺑﺎ داﺷﺘﻦ ﺑﻮدﺟﻪ و ﻧﯿﺮوی ﮐﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﻣﺎﻫﺮ، ﺗﻮان ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﺮای ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی اﯾﻦ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی داﺷﺘﻪ و ﻫﺮﭼﻪ ﻣﺪﯾﺮان ارﺷﺪ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎ، ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ، ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎ و ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎی ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﺎﻣﯽ ﻓﻨﺎوری ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺟﻬﺖﮔﯿﺮی ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﻨﺎوری IoT وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ.
- ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻋﻮاﻣﻞ زراﻋﺘﯽ-ﺑﻮمﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ وﻗﺘﯽ ﻣﺰارع ﺧﺮدهﻣﺎﻟﮑﺎن در ﻣﮑﺎنﻫﺎﯾﯽ دور از دﺳﺘﺮس ﻗﺮار دارﻧﺪ، در ﺻﻮرت ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺑﺎزدﯾﺪ ﻣﻨﻈﻢ از ﻣﺰارع، ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی ﻗﺎﺑﻞﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﺮای ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء ﺑﻪ ﮐﺸﺎورز ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻣﯽﺷﻮد. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮔﺎﻫﯽ ﮐﻮﭼﮏﺑﻮدن ﻣﺰارع ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ اﻧﮕﯿﺰه اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﻣﯽﺷﻮد.
- ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﺧﺘﻼف در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﯾﺎ آب‌وﻫﻮا و ﺗﻨﻮع در اﻧﺪازهﻫﺎی ﻣﺰرﻋﻪ و ﻣﻘﯿﺎس ﻣﺰرﻋﻪ، ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ.
- ﻋﺎﻣﻞ ﻓﻨﺎوری در ﺳﻪ ﺑﻌﺪ زﯾﺮﺳﺎﺧﺘﯽ، اﻣﻨﯿﺘﯽ و ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎ (وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی IoT) ﺑﺮ ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ. ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری ﺑﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی ﻓﻨﺎوراﻧﻪ ﻧﯿﺎز دارد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﻧﮕﺮاﻧﯽﻫﺎی ﭘﺬﯾﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺎﻟﻘﻮه آن اﺳﺖ.
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻫﻤﻮارﮐﺮدن ﻣﺴﺎﺋﻞ اﻣﻨﯿﺘﯽ و ﺗﺴﻬﯿﻞ ﮐﺎر ﺑﺎ ﺗﺠﻬﯿﺰات اﯾﻦ ﻓﻨﺎوری ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮش راﺣﺖﺗﺮ آن ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎرﺑﺮان ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
- ﻋﻮاﻣﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ- ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﭘﺬﯾﺮش IoT ﺷﺎﻣﻞ اﺑﻌﺎد اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎزی اﺳﺖ. ﮐﺸﺎورزی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻓﻨﺎوری ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺸﺎورزان ﻣﺒﺘﮑﺮ و رﯾﺴﮏﭘﺬﯾﺮ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺑﯿﻦ، وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﺟﻤﻌﯿﺖﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﺸﺎورزان ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻦ، ﺟﻨﺴﯿﺖ، ﺗﺠﺮﺑﻪ و ﻣﯿﺰان ﺗﺤﺼﯿﻼت آنﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﻧﻮع ﻧﮕﺮش آﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻓﻨﺎوری و ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی آن در ﮐﺸﺎورزی ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ.
- ﻣﺰاﯾﺎ،ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎ و ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﮔﺴﺘﺮده ی اینترنت اشیا زﻣﺎﻧﯽ درک ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ در آن ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎزی ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. در راﺳﺘﺎی ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎزی ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﺗﺪوﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی آﻣﻮزﺷﯽ در ﺻﺪا و ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺮای آﺷﻨﺎﺳﺎزی ﮐﺸﺎورزان ﺑﺎ ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء، آﻣﻮزش اﻓﺮاد در زﻣﯿﻨﻪی ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻨﺎوری اینترنت اشیا در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎوزی، اراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﻣﺸﺎورهای در زﻣﯿﻨﻪ ﻧﺼﺐ و اﺳﺘﻘﺮار ﺗﺠﻬﯿﺰات اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎی دوﻟﺘﯽ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ، آﮔﺎهﺳﺎزی ﮐﺸﺎورزان از ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی ﻣﻮﻓﻖ و ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﮐﺎرﺑﺮان ﻓﻨﺎوری اینترنت اشیا در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی، اراﺋﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻃﺮحﻫﺎی ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﯽ در ﺣﻮزه ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎء ﻧﻈﯿﺮ ﻃﺮح ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮای ﮐﺸﺎورزان، اﻟﮕﻮﺑﺮداری از ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﻣﻮﻓﻖ در اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎ در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی، آﮔﺎهﮐﺮدن ﮐﺎرﺑﺮان از ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻓﻨﺎوری اینترنت اشیا ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎ و اﻓﺰاﯾﺶ ﮐﺎراﯾﯽ در ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت، ﻫﻤﮑﺎری ﺑﯿﻦ ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ آﮐﺎدﻣﯿﮏ ﮐﺸﺎورزی و ﻓﻨﺎوری اﻃﻼﻋﺎت ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ، ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﺮﮐﺖﻫﺎی داﻧﺶﺑﻨﯿﺎن در ﺣﻮزه اینترنت اشیا در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی، ﺗﺪوﯾﻦ و اﺟﺮای ﭘﻮدﻣﺎنﻫﺎی آﻣﻮزﺷﯽ و ﭘﺮورش داﻧﺶآﻣﻮﺧﺘﻪﻫﺎﯾﯽ در زﻣﯿﻨﻪ ﻓﻨﺎوری اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺷﯿﺎ(اﯾﺠﺎد رﺷﺘﻪ داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ IoT) اﺷﺎره ﮐﺮد.
منبع: بهاروند، فتانه. مهدی حسین‌پور و محمدجواد جمشیدی(1401)؛ ارائه‌ی الگوی پذیرش فناوری اینترنت اشیاء در بخش کشاورزی ایران. راهبردهای کارآفرینی در کشاورزی، سال نهم، شماره 18.
