ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ، ﻣﺎده‌ی ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮی اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺖ، ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ در ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﻫﻮﻣﻮﺋﺴﺘﺎز اﮐﻮﺳﯿﺴﺘﻢ دﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﺪ و اﺛﺮات ﺳﻤﯽ را روی ﺳﻼﻣﺖ ﺣﯿﻮاﻧﺎت و اﻧﺴﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ از این رو بهره مندی از پوشش فیلم خوراکی همچون صمغ کتیرا می تواند جایگزین مناسبی باشد.
ﺗﺨﻤﯿﻦ زدهﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏﻫﺎ ﺣﺪود 10 درﺻﺪ از زﺑﺎﻟﻪﻫﺎی ﺟﻬﺎن را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدﻫﻨﺪ و ﺣﺪود 70 درﺻﺪ از زﺑﺎﻟﻪﻫﺎی ﺑﺴﺘﺮ درﯾﺎ را ﻓﺮآوردهﻫﺎی ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﯾﮏﺑﺎرﻣﺼﺮف ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻇﺮوف ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽﻫﺎ و ﻇﺮوف ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ تشکیل می‌دهد.
ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽﺷﺪه اﺳﺖ اﮔﺮ ﻫﻤﯿﻦ روﻧﺪ اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ، در دهه‌ی آﯾﻨﺪه، ﻣﯿﺰان زﺑﺎﻟﻪﻫﺎی ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﭘﻠﯽ ﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎ، ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎ و ﻟﯿﭙﯿﺪﻫﺎ ﻣﻮاد اﺻﻠﯽ ﻣﻮرداﺳﺘﻔﺎده ﺑﺮای ﺗﻬﯿﻪ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ و ﭘﻮﺷﺶﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﭼﻮن ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪهای از اﯾﻦ ﺑﯿﻮﭘﻠﯿﻤﺮﻫﺎ، ﻣﻨﺸﺄ ﮐﺸﺎورزی دارﻧﺪ و ﻣﻌﻤﻮﻻً از ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮔﯿﺎﻫﯽ و ﺣﯿﻮاﻧﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﯾﻨﺪ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺎ ﺗﻮﻟﯿﺪ و اﺳﺘﺨﺮاج آنﻫﺎ ارزش‌اﻓﺰوده ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺸﺎورزی را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد.
ﭘﻠﯽ ﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎ دارای ﺧﻮاص ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻓﯿﻠﻢ ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ، ﺧﻮاص ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎرآﻣﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ روﻏﻦ و ﻟﯿﭙﯿﺪﻫﺎ، اﻧﺴﺪاد اﻧﺘﻘﺎل ﮔﺎز و ﻧﻔﻮذﭘﺬﯾﺮی اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻧﺘﻘﺎل اﮐﺴﯿﮋن ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﺑﺎاﯾﻦﺣﺎل، ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﻠﯽ ﺳﺎﮐﺎرﯾﺪ، ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ، ﻧﻮری و ﻣﺎﻧﻊ ﻗﻮیﺗﺮی را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ.
ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﺎﯾﺐ اﺻﻠﯽ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ و ﭘﻠﯽﺳﺎﮐﺎرﯾﺪ، ﺗﺄﺛﯿﺮ رﻃﻮﺑﺖ ﺑﺮ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﻋﻤﻠﮑﺮدی آنﻫﺎ است.
ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﭼﺎﻟﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ، ﺗﻘﻠﯿﻞ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﺤﺼﻮل ﭘﺲ از ﺗﻮﻟﯿﺪ و در ﻣﺮاﺣﻞ ﻧﮕﻬﺪاری اﺳﺖ. ﻧﮕﻬﺪاری ﻧﺎدرﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻓﺎﺳﺪﺷﺪن ﻣﺤﺼﻮل و اﻓﺰاﯾﺶ ﺿﺎﯾﻌﺎت ﻏﺬاﯾﯽ ﺷﻮد.
ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ، ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺑﺴﺰاﯾﯽ در ﺣﻔﻆ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ، اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری، ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﻓﺴﺎد ﻣﯿﮑﺮوﺑﯽ، ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از ﻧﺸﺖ رﻃﻮﺑﺖ و ﻫﻮا ﺑﻪ درون ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی دارد.
ﭘﯿﺸﺮفتﻫﺎی اﺧﯿﺮ در ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ، ﻧﻮﯾﺪﺑﺨﺶ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺗﻮﻟﯿﺪﺷﺪه اﺳﺖ. در ﺳﺎل 2016، ارزش ﺑﺎزار ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ، 697 ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر ﺑﺮآورد ﺷﺪ.
اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽرود اﯾﻦ ﻣﯿﺰان ﺗﺎ ﺳﺎل 2023 ﺑﻪ 1097 ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺮخ رﺷﺪ ﻣﺮﮐﺐ ﺳﺎﻻﻧﻪ 6.81 درﺻﺪ از ﺳﺎل 2017 ﺗﺎ 2023 اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﯾﺎﻓﺖ.
ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻪ دو روش روﮐﺶ ﮐﺮدن ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺧﻮد ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ و ﺳﭙﺲ ﻗﺮار دادن ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ درون ﭘﻮﺷﺶﻫﺎی آﻣﺎده ﺷﺪه انجام می‌گیرد.
ﭘﻮﺷﺶﻫﺎ (ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ) ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر، ﺣﻔﻆ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﺤﺼﻮﻻت در ﮐﻨﺎر اﯾﻤﻨﯽ آن، ارزش ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺤﺼﻮﻻت و ﻧﯿﺰ ارزش اﻗﺘﺼﺎدی آن در ﺣﯿﻄﻪی ﻓﺮآوری ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود.
اﯾﻦ ﭘﻮﺷﺶﻫﺎ ﺳﺒﺐ ﺣﻔﻆ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎی ﮐﯿﻔﯽ و ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺤﺼﻮل و ﻧﯿﺰ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری آن ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.
در واﻗﻊ، اﯾﻦ ﭘﻮﺷﺶﻫﺎ، ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﺳﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻔﻮذ اﮐﺴﯿﮋن و رﻃﻮﺑﺖ، اﮐﺴﯿﺪاﺳﯿﻮن ﻟﯿﭙﯿﺪ، ﮐﻨﺘﺮل ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی آﻧﺰﯾﻤﯽ و ﻓﺴﺎد ﻣﯿﮑﺮوﺑﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻘﺸﯽ را ﺑﻪﺧﻮﺑﯽ اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
در ﺳﺎﺧﺖ اﯾﻦ ﭘﻮﺷﺶﻫﺎ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از آﻧﺘﯽاﮐﺴﯿﺪانﻫﺎی ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﻋﻮاﻣﻞ ﺿﺪ ﻣﯿﮑﺮوﺑﯽ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از اﮐﺴﯿﺪاﺳﯿﻮن ﺧﻮدﺑﻪﺧﻮدی ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﻨﯽ از ﭼﺮﺑﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﻘﺎوﻣﺖ روﻏﻨﯽ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ ﺳﺮخﺷﺪه را اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ.
ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ، ﺑﺎوﺟﻮد ﺳﺪ رﻃﻮﺑﺘﯽ و اﮐﺴﯿﮋن، ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ در ﻃﯽ ﻣﺮاﺣﻞ ﻧﮕﻬﺪاری، اﮐﺴﯿﺪاﺳﯿﻮن آﻧﺰﯾﻤﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ از ﻗﻬﻮهای رﻧﮓ ﺷﺪن ﻣﺤﺼﻮل و ﻧﯿﺰ ﻧﺮم ﺷﺪن ﺳﺎﺧﺘﺎر آن ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺑﺎ ﮐﻤﮏ اﯾﻦ ﭘﻮﺷﺶﻫﺎ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از ﺑﺨﺎر ﺷﺪﮔﯽ ﻃﺒﯿﻌﯽ (ﻓﺮار ﻃﺒﯿﻌﯽ) ﭼﺎﺷﻨﯽﻫﺎ و رﻧﮓﻫﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن، ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ، ﺑﻪ ﺧﻮاص ﺗﻐﺬﯾﻪای، ارﮔﺎﻧﻮﻟﭙﺘﯿﮑﯽ و ﻣﯿﮑﺮوﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ واﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﻪ، ﺑﺎﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن درﻃﯽ ﻣﺮاﺣﻞ، ﻓﺮآوری، ﻧﮕﻬﺪاری و ﻋﺮﺿﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺘﺮی ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات، درﻧﺘﯿﺠﻪی اﻧﺪرﮐﻨﺶ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﺗﻐﯿﯿﺮات، ﺳﺒﺐ ﮐﺎﻫﺶ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﺤﺼﻮل ﻣﺎﻧﻨﺪ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻦ آب ﯾﺎ ﮔﺎز ﺷﻮد.
صمغ کتیرا
اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد ﭘﻠﯿﻤﺮی در دﻫﻪﻫﺎی اﺧﯿﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﻟﯿﺪ زﺑﺎﻟﻪﻫﺎی ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ، ﻓﺸﺎر زﯾﺎدی را ﺑﺮ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ وارد ﮐﺮده اﺳﺖ. ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻧﯿﻤﯽ از ﭘﻼﺳﺘﯿﮏﻫﺎی ﺗﻮﻟﯿﺪﺷﺪه در ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﯾﮑﺒﺎر ﻣﺼﺮف اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺳﻬﻢ زﺑﺎﻟﻪﻫﺎی ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص ﻣﯽدﻫﺪ.
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪیﻫﺎی ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی زﯾﺴﺖﺗﺨﺮﯾﺐﭘﺬﯾﺮ و ﺗﺠﺪﯾﺪﭘﺬﯾﺮ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺑﺮای ﭘﻠﯿﻤﺮﻫﺎی ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﭘﻠﯽﺳﺎﮐﺎرﯾﺪﻫﺎ و ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦها ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺧﻮاص ﻣﻄﻠﻮب ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻓﯿﻠﻢ، اﯾﻦ ﻧﯿﺎزﻫﺎ را ﺑﺮﻃﺮف ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ازآﻧﺠﺎﯾﯽﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ آنﻫﺎ ﺧﻮراﮐﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻣﯽﺗﻮان از آنﻫﺎ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ و ﭘﻮﺷﺶﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد.
ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ و ﭘﻮﺷﺶﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ، ﮐﺎﻫﺶ اﻧﺘﻘﺎل رﻃﻮﺑﺖ، ﻟﯿﭙﯿﺪﻫﺎ، ﻃﻌﻢﻫﺎ ﯾﺎ ﮔﺎزﻫﺎ ﺑﯿﻦ ﻏﺬا و ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاف، ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﺧﺎرﺟﯽ در اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ.
اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﻮاﻧﻊ اﻓﺰودﻧﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻌﻢدﻫﻨﺪهﻫﺎ، ﻣﻮاد ﻣﻐﺬی، رﻧﮓﻫﺎ و ﻋﻮاﻣﻞ ﺿﺪ ﻣﯿﮑﺮوﺑﯽ از دﯾﮕﺮ ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ و ﭘﻮﺷﺶﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ ﻧﺴﺒﺖ داده ﻣﯽﺷﻮد.
ﺗﺎﮐﻨﻮن ﮐﺎرﻫﺎی ﮔﺴﺘﺮده‌ای در زﻣﯿﻨﻪ ﺗﻬﯿﻪ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﯾﮏ ﭘﻠﯿﻤﺮ اﻧﺠﺎمﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺎاﯾﻦﺣﺎل، ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﻮاد ﻓﯿﻠﻢ ﺑﺎ ﺧﻮاص ﻣﺘﻨﻮع ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﻣﺨﻠﻮط ﺑﺎ ﺧﻮاص اﺻﻼحﺷﺪه ﺑﺮای ﺑﺮآورده ﮐﺮدن اﻧﺘﻈﺎرات ﻣﺼﺮفﮐﻨﻨﺪﮔﺎن را ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﺪ.
صمغ کتیرا (TG) را ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪﺻﻮرت ﻣﺎده ﺗﺮﺷﺢﺷﺪه ﺧﺸﮏﺷﺪه ﮐﻪ از ﺗﻨﻪ و ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮔﻮن ﺑﻪدﺳﺖآﻣﺪه ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ در ﺟﻨﻮب ﻏﺮﺑﯽ آﺳﯿﺎ ﺑﻪوﯾﮋه در اﯾﺮان و ﺗﺮﮐﯿﻪ ﺑﻪﻃﻮر وﺣﺸﯽ رﺷﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
اﯾﻦ ﺻﻤﻎ را ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺗﺜﺒﯿﺖﮐﻨﻨﺪه، ﻏﻠﯿﻆ ﮐﻨﻨﺪه، اﻣﻮﻟﺴﯿﻔﺎﯾﺮ و ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻌﻠﯿﻖﮐﻨﻨﺪه در ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد.
اﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎ از ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﺎﻻی TG ﺑﺮای اﺗﺼﺎل ﺑﻪ آب، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺗﻌﻠﯿﻖ، ﺳﻄﺢﻓﻌﺎل ﻣﺆﺛﺮ و ﺧﻮاص اﻣﻮﻟﺴﯿﻮن ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﺎاﯾﻦوﺟﻮد، ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت زﯾﺎدی در ﻣﻮرد ﺧﻮاص TG ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﭘﻮﺷﺶ ﯾﺎ ﻣﺎده ﺗﺸﮑﯿﻞدﻫﻨﺪه ﻓﯿﻠﻢ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ.
ﺻﻤﻎ اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻤﻎﻫﺎی ﺷﯿﺮاز، زدو و اﻧﮕﻮم ﻧﯿﺰ ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ، ﻫﯿﺪروﮐﻠﻮﺋﯿﺪی ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﭘﻮﺳﺖ درﺧﺘﺎن ﺑﺎدامﮐﻮﻫﯽ، ﺗﺮﺷﺢ ﻣﯽﺷﻮد و ﻋﻤﻮﻣﺎً در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺮﮐﺰی اﯾﺮان ﻣﯽروﯾﺪ.
PG ﯾﮏ ﻫﯿﺪرو ﮐﻠﻮﺋﯿﺪ آﻧﯿﻮﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﮐﻤﯽ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﺎده دارای ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺟﺬب آب ﺑﺎﻻ و ﺧﻮاص اﻣﻮﻟﺴﯿﻮن ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺻﻤﻎ ﻋﺮﺑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ آن را ﺑﺮای ﻣﺼﺎرف ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
PG ﺑﻪﻃﻮر ﻃﺒﯿﻌﯽ از ﺑﺨﺶﻫﺎی ﻣﺤﻠﻮل در آب (ﺣﺪود 30 درﺻﺪ وزﻧﯽ) و ﻧﺎﻣﺤﻠﻮل (ﺣﺪود 70 درﺻﺪ وزﻧﯽ) ﺗﺸﮑﯿﻞﺷﺪه اﺳﺖ. ﮐﺴﺮﻫﺎی ﻣﺤﻠﻮل ﺑﻪﺳﺮﻋﺖ در آب ﺳﺮد ﺣﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﮐﺴﺮ دﯾﮕﺮ ﺗﺎ ﺣﺪی در آب داغ ﺣﻞ ﻣﯽﺷﻮد.
ﮔﺰارشﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﺮ ﻣﺤﻠﻮل در آب PG ﻻﯾﻪﻫﺎی ﺷﮑﻨﻨﺪهای را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدﻫﺪ، درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﮐﺴﺮ ﻧﺎﻣﺤﻠﻮل در آب، ﺣﺘﯽ در ﺣﻀﻮر ﯾﻮنﻫﺎی ﻓﻠﺰی ﭼﻨﺪ ﻇﺮﻓﯿﺘﯽ و ﻧﺮمﮐﻨﻨﺪهﻫا، ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻓﯿﻠﻢ را ﻧﺪارد.
ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ژﻻﺗﯿﻨﯽ، ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﺑﺎ اﺳﺘﺤﮑﺎم و ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ ﺑﺎﻻ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ آنﻫﺎ را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮای ﻣﻮاد ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﻃﺒﻖ اﻃﻼﻋﺎت ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه، اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﮔﺰارش از ﺳﺎﺧﺖ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺘﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺴﺒﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ TG ،G و PG اﺳﺖ. ازاﯾﻦرو، ﻫﺪف اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ارزﯾﺎﺑﯽ ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ اﺳﺘﻔﺎده از G،TG و PG در ﺗﻬﯿﻪ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺳﺎده و ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮدن وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ اﺳﺖ.
ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﺎ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ زﯾﺴﺖﺗﺨﺮﯾﺐﭘﺬﯾﺮ دارای ﻣﺰاﯾﺎی هستند، ﺑﺎﻋﺚ آﻟﻮدﮔﯽ ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺖ ﻧﻤﯽﺷﻮد. ﻣﺎﻧﻊ ﻓﺴﺎد ﻣﯿﮑﺮوﺑﯽ ﻏﺬا ﻣﯽﺷﻮد. ﻇﺎﻫﺮ ﯾﺎ ﺟﻠﻮه ﻣﺎده ﻏﺬاﯾﯽ را ﺣﻔﻆ ﻣﯽﮐﻨﺪ و از اﻓﺖ ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﻣﻐﺬی در اﺛﺮ واﮐﻨﺶﻫﺎی ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﮐﺴﺎﯾﺶ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎرﺑﺮد آن ﻃﺒﯿﻌﯽ و زﯾﺴﺖﺗﺨﺮﯾﺐﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮدن اﯾﻦ ﻧﻮع ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ اﺳﺖ.
TG ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﺬاﯾﯽ، ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﺑﺮای ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﻧﻔﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ دارای ﻣﻌﺎﯾﺒﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺑﻪ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ و دﺷﻮاری ﺑﺎزﯾﺎﺑﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ آﻟﻮدﮔﯽ ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺖ اﺳﺖ.
ﺑﯿﻮﭘﻼﺳﺘﯿﮏ TG ﺧﻮراﮐﯽ و زﯾﺴﺖﺗﺨﺮﯾﺐﭘﺬﯾﺮ ﺑﺮای اﻫﺪاف ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر اﻓﺰاﯾﺶ ﻋﻤﺮ ﻣﻔﯿﺪ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎدهﺷﺪه اﺳﺖ.
ﻧﻔﻮذﭘﺬﯾﺮی و ﺧﻮاص ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ TG ﮐﻢ اﺳﺖ و ازاﯾﻦرو، ﺑﯿﻮﭘﻠﯿﻤﺮﻫﺎ و ﻧﺎﻧﻮ ﻣﻮاد دﯾﮕﺮی ﺑﺮای ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺿﺎﻓﻪﺷﺪهاﻧﺪ.
ﺑﻪﻋﻨﻮانﻣﺜﺎل، ﻓﯿﻠﻢ ﺑﯿﻮﻧﺎﻧﻮ ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ TG / ﮐﯿﺘﻮﺳﺎن / اﮐﺴﯿﺪ ﮔﺮاﻓﻦ از ﻃﺮﯾﻖ ﻗﺎﻟﺐﮔﯿﺮی، ﻣﺤﻠﻮل ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪ. اﯾﻦ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺑﯿﻮﻧﺎﻧﻮﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ دارای ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮی در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ TG/ﮐﯿﺘﻮﺳﺎن ﺧﺎﻟﺺ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ، ﻧﻔﻮذﭘﺬﯾﺮی ﺑﺨﺎر و CO2 ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﺎﻧﻮ ذرات اﮐﺴﯿﺪ ﮔﺮاﻓﻦ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺖ، ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺑﯿﻮﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ TG در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎ ﺑﯿﻮﭘﻠﯿﻤﺮﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﺳﻮﯾﺎ/ﻧﺎﻧﻮ ﺳﻠﻮﻟﺰ، ﻧﺸﺎﺳﺘﻪ ﺳﯿﺐزﻣﯿﻨﯽ و ﮐﯿﺘﻮﺳﺎن ﺑﺮای ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ و ﮐﺎﻫﺶ ﻧﻔﻮذﭘﺬﯾﺮی ﻓﯿﻠﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪﺷﺪه‌اند.
ازآﻧﺠﺎﯾﯽﮐﻪ ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎی ﻣﻬﺎر اﮐﺴﯿﮋن و اﻧﺘﺸﺎر CO2 واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ رﻃﻮﺑﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی زﯾﺴﺘﯽ ﺑﺎ آبدوﺳﺘﯽ ﺑﺎﻻ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی اﺗﻤﺴﻔﺮ اﺻﻼحﺷﺪه ﻣﻮردﻧﯿﺎز ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﺗﺒﺎدل ﮔﺎز ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺲ از ﺟﺬب رﻃﻮﺑﺖ از ﺟﻮ ﺑﺴﺘﻪ ﯾﺎ ﻣﺤﺼﻮل ﻏﺬاﯾﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﯾﮏ ﻣﺎده ﺗﺮﺷﺢﺷﺪه‌ی ﺧﺸﮏﺷﺪه آبدوﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ TG ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﻻﺳﯿﻮن ﻓﯿﻠﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﺷﻮد.
ﮔﻠﯿﺴﺮول(ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻧﺮمﮐﻨﻨﺪه) ﺗﺮﮐﯿﺐﺷﺪه ﺑﺎ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏﻫﺎی زﯾﺴﺘﯽ ﺣﺎوی آﻟﺒﻮﻣﯿﻦ ﺗﺨﻢﻣﺮغ/TG ﺑﺮای اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻬﯿﻪﺷﺪه اﺳﺖ.
در رﻃﻮﺑﺖ ﻧﺴﺒﯽ 53 درﺻﺪ (اﺗﻤﺴﻔﺮ ﮐﻨﺘﺮلﺷﺪه)، ﺗﻌﺎدل ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ آﻟﺒﻮﻣﯿﻦ ﺗﺨﻢﻣﺮغ/TG ﻇﺮﻓﯿﺖ ﺟﺬب آب را اﻓﺰاﯾﺶ داد و ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ را ﺑﻪﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞﺗﻮﺟﻬﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ داد.
ﺧﻮاص ﺳﺎﺧﺘﺎری و ﻋﺎﻣﻠﯽ TG ﻧﯿﺰ در ﺑﺴﯿﺎری از ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﻏﯿﺮﺧﻮراﮐﯽ ﺑﻪﻋﻨﻮانﻣﺜﺎل ﻟﻮازم آراﯾﺸﯽ، ﻣﻨﺴﻮﺟﺎت، ﺳﯿﺴﺘﻢﻫﺎی دارورﺳﺎﻧﯽ، ﻣﺨﻠﻮطﻫﺎی ﮐﺮاﯾﻮژل و زﯾﺮوژل، ﻫﯿﺪروژلﻫﺎ، ﮐﭙﺴﻮﻻﺳﯿﻮنﻫﺎی ﻣﯿﮑﺮو، ﺣﺬف ﯾﻮنﻫﺎی ﻓﻠﺰات ﺳﻨﮕﯿﻦ و/ﯾﺎ رﻧﮓ، ﭘﻼﺳﺘﯿﮏﻫﺎی زﯾﺴﺘﯽ، ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ/ﭘﻮﺷﺶﻫﺎی ﻣﺨﻠﻮط ﺧﻮراﮐﯽ و ﻟﺨﺘﻪﻫﺎی ﮐﻮﭘﻠﯿﻤﺮی ﭘﯿﻮﻧﺪی ﻣﺸﺨﺺﺷﺪه اﺳﺖ.
ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﻧﺎﻧﻮ ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺘﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ TG ﺑﺎ ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ روش ﻗﺎﻟﺐﮔﯿﺮی ﻣﺤﻠﻮل ﺳﺎﺧﺘﻪ می‌شوند.
در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﻣﺮوری بر اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ و ﭘﻮﺷﺶﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺻﻤﻎ ﮐﺘﯿﺮا ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ روش ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ انجام شد که ﻓﻮاﯾﺪی ﻫﻤﭽﻮن اﻓﺰاﯾﺶ زﻣﺎن ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری و ﺣﺠﻢ ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ اﺳﺘﻔﺎدهﺷﺪه در ﺻﻨﻌﺖ ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی را ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽدﻫﺪ و درﻧﺘﯿﺠﻪ ﺳﺒﺐ ﺣﻔﻆ ﻣﺤﯿﻂزﯾﺴﺖ و اﯾﻤﻨﯽ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﯽشود.
اﯾﻦ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎ و ﭘﻮﺷﺶﻫﺎ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺻﻤﻎ ﮐﺘﯿﺮا، ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از اﻧﺘﻘﺎل رﻃﻮﺑﺖ، اﮐﺴﯿﮋن و ﮐﺮﺑﻦدی‌اﮐﺴﯿﺪ و اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﻓﯿﻠﻢ و ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ ﺑﺎﻻﯾﯽ را درﺑﺮدارﻧﺪ.
ﺑﺴﯿﺎری از روشﻫﺎی اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻮاد ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮای ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﺑﺎ ﮐﺎﻣﭙﻮزﯾﺖﻫﺎی ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﻃﺒﯿﻌﯽ در ﺣﺎل ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ از ﺟﻤﻠﻪ ﺻﻤﻎ ﮐﺘﯿﺮا ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻮاد، ﺧﻮاص ﺧﻮد را ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﺪ.
منبع: دلیری شمس‌آبادی، امید و آناهیتا لطفی فروشانی(1401)؛ ﺗﺄﺛﯿﺮ و ﺑﺮرﺳﯽ ﺻﻤﻎ ﮐﺘﯿﺮا ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﻮﺷﺶ ﻓﯿﻠﻢﻫﺎی ﺧﻮراﮐﯽ در ﺻﻨﻌﺖ ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی ﻣﻮاد ﻏﺬایی. مجله نخبگان علوم و مهندسی، جلد 7، شماره 5.
