انجمن علمی دانشجویی مهندسی مکانیک بیوسیستم، ماشین‌های صنایع غذایی و مکانیزاسیون کشاورزی دانشگاه شهرکرد، وبیناری را با عنوان «شناخت و معرفی آخرین فناوری سمپاش‌های نرخ متغیر» را برگزار می‌کند.
بنا به خبر، این جلسه با تدریس دکتر محسن دانشمند وزیری ـ عضو هیئت علمی سازمان نظام مهندسی کشاورزی استان اصفهان، ۱۷ و ۱۸ مهرماه از ساعت ۱۸ تا ۲۰ برپا می‌شود.
بررسی سیستم‌های کنترل هوشمند و پاشش دقیق و مکانیزم عملکرد سمپاش‌های خودگردان سرفصل‌های این دوره است و علاقه‌مندان برای شرکت در آن و کسب اطلاعات بیشتر می‌توانند به شناسه @Sku_mb پیام دهند.
تاریخچه سمپاش‌ها
اولین «سمپاش» در دهه 1850 در ایالات متحده برای محافظت از سیب زمینی در برابر سوسک کلرادو استفاده شد.
این مدل، یک مخزن کوله‌پشتی داشت اما پمپ نداشت، بنابراین اسپری توسط نیروی گرانش به دو «آب‌پاش» می‌رسید. هنگامی که مخلوط قارچ کش Bordeaux در فرانسه کشف شد، پمپ روی کوله پشتی شروع شد.
امروزه آفت‌کش‌ها در مزارع بزرگ با سمپاش‌های تراکتوری، دنباله‌دار یا خودکششی با مخازن حاوی 2000 لیتر تا 6000 لیتر اسپری استفاده می‌شود که معمولاً تا 200 لیتر در هکتار مصرف می‌شود.
بدست آوردن چنین حجم بالایی در مزارع آفریقایی در مقیاس کوچک دشوار بود، بنابراین یک تکنیک با حجم بسیار کم با استفاده از حداکثر 3 لیتر از یک فرمول روغنی با دیسک چرخاننده باطری برای کنترل حشرات پنبه ای به همان اندازه موثر بود.
اسپری های کوله پشتی تا 200 لیتر در هکتار. تکنیک ULV به طور گسترده بر روی پنبه در آفریقای غربی فرانسوی زبان استفاده شد.
در ژاپن یک وسیله نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV) که به عنوان پهپاد شناخته می شود از سال 1990 برای استفاده از اسپری بر روی برنج در ژاپن استفاده شده است.
تکنیکی که اکنون به طور گسترده در چین استفاده می شود. در آزمایش‌هایی در ایالات متحده، پهپادها برای سمپاشی انگور مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند، اما با نزدیک به 100 لیتر در هکتار، به دلیل ظرفیت کم پهپادها، نیاز به پر کردن مجدد بصورت مکرر وجود دارد.
مسائل کلیدی مرتبط با استفاده از آفت کش ها شامل مسائل بهداشتی، رانش اسپری و ماندگاری در محیط است.
همراه با تصدیق گسترده مدیریت یکپارچه آفات (IPM)، این امر باعث پایداری بیشتر در استفاده از آفت کش ها می شود.
