بر اساس مطالعهای که توسط دانشمندان خدمات تحقیقات کشاورزی وزارت کشاورزی ایالات متحده انجام شده است، زنبورهای عسل در بازگشت برای جمع آوری گرده و شهد بیشتر به تکه های گل خود نسبت به زنبورهای بامبل وفادار هستند.
برای وفادار ماندن به یک مکان خاص، یک حشره یا حیوان به خاطرات فضایی قابل اعتماد نیاز دارد که آنها را قادر میسازد در مناظر پیچیده حرکت کنند و مکرراً به همان مکان بازگردند.
بومشناس «یوهان برونت» از واحد تحقیقات محصولات گیاهی ARS در مدیسون، ویسکانسین، توضیح داد که زنبور عسل این توانایی را برای بازگشت به مکانهای جستجوی علوفه قبلاً بازدید شده نشان دادهاند، بنابراین باید عوامل خاص گونهای دیگر برای توضیح تفاوتهای وفاداری بین این دو گونه وجود داشته باشد.
تفاوتها در وفاداری وصله میتواند نتیجه رفتار جستجوگرانهتر زنبورهای بامبل باشد – تمایل آنها به سرمایهگذاری جداگانه در جستجوی علوفه، اغلب بازدید از بیش از یک نوع گل در هر دوره جستجو – در مقایسه با سیستم ارتباطی پیشرفتهتر زنبورهای عسل است.
علوفه جویان زنبور عسل هنگام بازگشت به کندو رقص را اجرا می کنند تا مکان منابع غذایی ارزشمند را با دیگر جویندگان به اشتراک بگذارند، زنبورهای بامبل این کار را نمیکنند.
زنبورهای عسل نسبت به زنبورهای بامبل به تکههای گل خود وفادارتر هستند تا زمانی که میخواهند گرده و شهد بیشتری جمعآوری کنند. در اینجا یک زنبور عسل از گلهای یونجه بازدید میکند.
برونت گفت: « وفاداری بیشتر زنبورهای عسل نسبت به زنبورهای بامبل، ممکن است نشان دهنده بیزاری بیشتر از خطر باشد، چه از نظر هدر دادن انرژی و منابع یا رویارویی با شکارچیان.»
برونت افزود: «هرچه درک بهتری از ویژگیهایی داشته باشیم که باعث وفاداری در گردهافشانهای مهمی مانند زنبورهای عسل و زنبورهای بامبل میشود، زنبورداران، تولیدکنندگان و زیست شناسان حفاظتی بهتر میتوانند از سلامت گردهافشانها حمایت کنند و همچنین نیاز کشاورزی ضروری برای گرده افشانی محصولات برای تولید محصول را تامین کنند.»
اما پیامدها بسیار فراتر از آن است. به عنوان مثال، الگوی گردهافشانی میتواند تأثیرات بالقوهای بر جریان ژن داشته باشد، روشی که در آن مخزنهای ژنی دو جمعیت مجزا از یک گونه با هم ترکیب میشوند.
برونت گفت: «وفاداری کمتر زنبورهای بامبل میتواند به جریان ژنی بالاتر در میان جاهایی که بازدید میکنند تبدیل شود و احتمال بیشتری برای زنبورهای بامبل ایجاد کند تا ژنها را در فواصل طولانیتر جابجا کنند، جریان ژنی بالاتر در جمعیتهای گیاهی در محیط طبیعی، تنوع ژنتیکی آنها را همگن میکند».