بر اساس مطالعه‌ای که اخیرا منتشر شده است، کنترل کنه های Varroa، کنه‌های انگلی که از زنبورهای عسل تغذیه می‌کنند و به عنوان ناقل بیماری‌های ویروسی مانند ویروس تغییر شکل بال (DWV) عمل می‌کنند، می‌تواند به بهبود جمعیت زنبور عسل کمک کند و زنبورها را کمتر مستعد حشره‌کش‌های مضر کند.
به گزارش وزارت کشاورزی آمریکا، زنبورهای عسل ممکن است مستقیماً در معرض اسپری‌های حشره‌کش سمی در مزرعه قرار گیرند یا ممکن است گرده‌ها و شهد آلوده به آفت‌کش‌ها را جمع‌آوری کرده و برای تغذیه لاروها و زنبورهای جوان به کندوهایشان بازگردانند.
وجود حشره‌کش‌ها، همراه با سایر عوامل استرس‌زای محیطی در مناطق کشاورزی، می‌تواند عاملی باشد که منجر به مسائلی مانند از دست دادن کلنی شود – چیزی که زنبورداران از سراسر جهان در تلاش برای غلبه بر آن هستند.
«یو-چنگ ژو»، حشره شناس پژوهشگر در واحد تحقیقات اکوسیستم‌های گیاهی گرده افشان ARS در استون ویل – می‌سی‌سی‌پی، می‌گوید: «تحقیقات قبلی نشان داده است که چگونه مواد شیمیایی مانند آفت‌کش‌ها، زنبورها را نسبت به کنه‌ها حساس‌تر می‌کنند. ما در مطالعه خود می‌خواستیم ببینیم که آیا کنه‌ها و آلودگی‌های ویروسی زنبورها را نسبت به حشره‌کش‌ها حساس‌تر می‌کنند یا خیر؟»
در مطالعه‌ای، محققان خدمات تحقیقات کشاورزی (ARS) وابسته به وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) از قارچ‌کش آمیتراز (Apivar) استفاده کردند، محصولی که معمولاً برای درمان کنه‌های Varroa استفاده می‌شود.
آن‌ها بدون برچسب روی چهار کندوی زنبور عسل استفاده کردند و کندوهای دیگر را ترک کردند. در چهار کندوی درمان نشده، تراکم جمعیت کنه‌ها ماهانه و تراکم DWV در اوایل، میان و اواخر فصل پایش می‌شد.
محققان، زنبورهای عسل را از کندوهای تیمار شده و درمان نشده با کنه جمع‌آوری کردند و چهار ژن ایمنی و دو ژن مرتبط با فیزیولوژی را اندازه‌گیری کردند.
آن‌ها همچنین حساسیت زنبورها را به پنج حشره‌کش نشان دادند. علاوه بر این، مرگ و میر طبیعی زنبورها طی سه فصل ثبت شد.
ژو می‌گوید:«درمان با کنه‌ها منجر به آلودگی جزئی یا غیرقابل شناسایی کنه و DWV در کل فصل زنبور عسل شد، در حالی که کلنی‌های درمان‌نشده به‌طور قابل‌توجهی هجوم کنه‌ها و DWV را داشتند.»
تجزیه و تحلیل داده‌ها
تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که جمعیت کنه Varroa به طور نامنظم در طول فصل زنبور عسل در نوسان بود و تراکم جمعیت کنه به طور پویا یا نزدیک با تغییر فصلی مرگ‌و‌میر طبیعی زنبور عسل ارتباط نداشت.
برخلاف کنه‌ها، تراکم DWV در کلنی‌های درمان نشده به تدریج در طول فصل زنبور عسل افزایش یافت. تراکم با افزایش فصلی مرگ‌و‌میر طبیعی زنبور عسل ارتباط زیادی داشت.
ژو گفت: «در کندوهای درمان نشده، افزایش آلودگی DWV منجر به کاهش عملکردهای فیزیولوژیکی و مرتبط با ایمنی در زنبورهای عسل اواخر فصل شد و زنبورها را نسبت به حشره‌کش‌ها مستعدتر کرد.»
به گفته ژو، کنه‌های واروآ که به عنوان ویرانگر واروآ نیز شناخته می‌شوند می‌توانند چربی و مایعات بدن را که حاوی آنزیم‌های سم‌زدایی مهم و پروتئین‌های ایمنی در زنبورهای عسل هستند، کاهش دهند.
در نتیجه، زنبورها سیستم ایمنی، سم زدایی/دفاع و سایر فرآیندهای ضروری را مختل کرده‌اند. همراه کردن این آسیب‌ها با قرار گرفتن در معرض حشره‌کش‌ها می‌تواند برای جمعیت زنبورها مضر باشد.
ژو گفت: «اختلال ایمنی، به ویژه در اواخر فصل با منابع غذایی کمتر، می‌تواند برای زنبورهای عسل چالش برانگیز باشد.»
ژو، که کارش بر روی تأثیر سم‌شناسی آفت‌کش‌ها بر حشرات مفید در منطقه دلتای می‌سی‌سی‌پی متمرکز است، گفت که نتایج این مطالعه نشان‌دهنده اهمیت مطالعه اثرات «از پایین به بالا» آلودگی کنه‌ها بر سلامت کلی زنبورهای عسل است.
ژو گفت: «کنترل شیمیایی هنوز یک روش اصلی در جلوگیری از از دست دادن محصول و کنترل جمعیت آفات حشرات است.
مطالعه اثرات کنترل شیمیایی در جمعیت زنبور عسل مهم است تا بتوانیم بهترین شیوه‌ها را برای محافظت از سلامت زنبورها پیدا کنیم.»
