ﯾﮑﯽ از وﻇﺎﯾﻒ ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ بویژه در صنایع قند، ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از اﯾﺠﺎد ﺿﺎﯾﻌﺎت در ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ و در ﺻﻮرت ﻟﺰوم، ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ اﯾﻦ ﺿﺎﯾﻌﺎت است.
یکی از راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ ﺻﻨﻌﺖ ﻏﺬا در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺿﺎﯾﻌﺎت ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺤﺼﻮل ﺑﺎ ارزش اﻓﺰوده ﺑﺎﻻ هست.
در اﯾﺮان، ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺸﺎورزی در ﺣﺪ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ از آنﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺎزه ﻣﺼﺮف ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺨﺶ دﯾﮕﺮی از آن‌ها ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎی ﺗﺒﺪﯾﻠﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ ﺑﺎ ﻣﻮاد زاﺋﺪ و ﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﺿﺎﯾﻌﺎت ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد. اﯾﻦ ﺿﺎﯾﻌﺎت ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻼاﺳﺘﻔﺎده ﻣﺎﻧﺪه و ﯾﺎ ﺟﻬﺖ ﺧﻮراک دام ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽروﻧﺪ.
در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺿﺎﯾﻌﺎت ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺸﺎورزی ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺎده اوﻟﯿﻪ ﺟﻬﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﺎ ارزﺷﯽ ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﯽﺗﻮان از ﻣﻮاد زاﺋﺪ ﺑﺎ ﺻﺮف ﻫﺰﯾﻨﻪی ﮐﻢ در صنایع قند، ﻣﺤﺼﻮﻟﯽ ﺑﺎ ارزش ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ در واﻗﻊ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ، ﮔﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﻮی اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻬﯿﻨﻪ از ﺿﺎﯾﻌﺎت ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺸﺎورزی ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد.
تفاله‌ی چغندرقند
ﺗﻔﺎﻟﻪی ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ، ﻣﺤﺼﻮل ﺟﻨﺒﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪی ﭘﺲ از ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺷﺮﺑﺖﮔﯿﺮی در دﯾﻔﻮزﯾﻮن است ﮐﻪ ﺣﺎوی ﺑﺨﺶ ﻏﯿﺮﻗﻨﺪی و ﻓﯿﺒﺮ ﭼﻐﻨﺪر ﺑﻮده و ﮐﺎرﺑﺮد ﮔﺴﺘﺮده آن ﭘﺲ از ﺧﺸﮏ ﮐﺮدن ﺑﺮای ﺧﻮراک دام اﺳﺖ.
ﺗﻔﺎﻟﻪی ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ دارای اﻧﺮژی ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺑﻮده و ﮐﻠﺴﯿﻢ و اﻟﯿﺎف ﻗﺎﺑﻞ ﻫﻀﻢ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﺎﻻﯾﯽ داﺷﺘﻪ و از ﻧﻈﺮ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﯽ ﻓﻘﯿﺮ اﺳﺖ.
اﯾﻦ ﻣﺎده ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﺎذب رﻃﻮﺑﺖ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻫﻢ ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮژی ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد، ﻓﯿﺒﺮ ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ وﺟﻮد ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﺗﻐﺬﯾﻪای و ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﻋﻤﻠﮑﺮدی ﻣﻨﺎﺳﺐ، اﻣﺮوزه در ﺻﻨﻌﺖ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ.
ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﻓﯿﺒﺮ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﯽ ﺳﻠﻮﻟﺰ، ﭘﮑﺘﯿﻦ، ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ، ﺳﻠﻮﻟﺰ و ﺑﻪ ﻣﻘﺪار ﮐﻤﯽ ﻟﯿﮕﻨﯿﻦ است، ﻓﯿﺒﺮ ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ، ﺣﺎوی68 درﺻﺪ ﻓﯿﺒﺮ ﻏﺬاﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻣﯿﺰان، 48 درﺻﺪ آن را ﻓﯿﺒﺮﻫﺎی ﻧﺎﻣﺤﻠﻮل و 20 درﺻﺪ آن را ﻓﯿﺒﺮﻫﺎی ﻣﺤﻠﻮل ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدﻫﺪ.
ملاس
ﯾﮏ ﻣﺤﺼﻮل ﺟﺎﻧﺒﯽ دﯾﮕﺮ در صنایع قند، ﻣﻼس ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ است ﮐﻪ ﺳﺮﺷﺎر از ﻗﻨﺪ ﺑﻮده و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻤﺪهﺗﺮﯾﻦ ﺿﺎﯾﻌﺎت در صنایع قند ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﯿﺰان ﺑﺎﻻی ﻗﻨﺪ، اﺳﺘﻔﺎده از آن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺧﻮراک دام ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺘﺪاول اﺳﺖ.
در ﺻﻨﻌﺖ ﺑﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﭘﺴﺂب ﺣﺎﺻﻞ از ﮐﺮﯾﺴﺘﺎﻟﯿﺰاﺳﯿﻮن، ﻣﻼس ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﺎﮐﺎرز، آب و ﻣﻘﺎدﯾﺮ زﯾﺎدی ﻣﻮاد ﻣﺤﻠﻮل اﺳﺖ.
ﻣﻼس ﯾﮏ ﻣﺎده‌ی ﺧﺎم ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ اﺳﺖﮐﻪ در ﻃﯿﻒ وﺳﯿﻌﯽ از ﺻﻨﺎﯾﻊ ﺑﺮای اﻫﺪاف ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ رود از جمله:
1) ﻣﺎده ﺑﺎ ارزﺷﯽ درصنایع ﺗﺨﻤﯿﺮی اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺗﻮﻟﯿﺪ اﻟﮑﻞ، ﻣﺨﻤﺮ ﻧﺎﻧﻮاﯾﯽ، اﺳﯿﺪ ﻻﮐﺘﯿﮏ، اﺳﺘﻮن، ﺑﻮﺗﺎﻧﻮل و اﺳﯿﺪ ﺳﯿﺘﺮﯾﮏ ﺑﻪ ﮐﺎر می‌رود.
2) ﺗﻐﺬﯾﻪ ﺣﯿﻮاﻧﺎت (دام و ﻃﯿﻮر) ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﮑﻤﻞ ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﺎرﺑﺮد دارد.
3)ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﻮد ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ در ﺑﺴﯿﺎری ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد.
4) در ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻏﺬاﯾﯽ، ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﻮ و ﻣﺰه ﺧﺎص آن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮاد ﺑﺎ ارزﺷﯽ ﮐﻪ در آن وﺟﻮد دارد ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻏﻨﯽ ﺷﺪه ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ، از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد.
جوندگان
ﺟﻮﻧﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان مهم‌ترین آﻓﺎت ﭘﺴﺘﺎﻧﺪار در ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‌اند، ﺧﺴﺎرات ﻧﺎﺷﯽ از آنﻫﺎ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﻣﯿﺰان زﯾﺎدی ﻣﺤﺼﻮل و ﮐﻤﺒﻮد ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﯽﺷﻮد.
ﻣﻮشﻫﺎی ﻗﻬﻮهای، ﻣﻮشﻫﺎی ﻧﺮوژی و ﻣﻮشﻫﺎی ﺧﺎﻧﮕﯽ، رﻗﯿﺒﺎن ﻏﺬای اﻧﺴﺎن در ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ. داﺷﺘﻦ ﺑﯿﺶ از ﭘﺎﻧﺰده ﻫﺰار ﺳﺎل ﻫﻤﺰﯾﺴﺘﯽ ﺑﺎ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﮐﻪ آن‌ها ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻖﺗﺮﯾﻦ ﭘﺴﺘﺎﻧﺪاران زﻣﯿﻦ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﻮﻧﺪ.
ﻣﻮشﻫﺎ، ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﺮ ﺗﻨﻮع زﯾﺴﺘﯽ ﺟﻬﺎن دارﻧﺪ و ﺣﺬف آن ﻫﺎ ﻣﻨﺎﻓﻊ زﯾﺎدی ﺑﺮای اﮐﻮﺳﯿﺴﺘﻢ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ از ﻣﺰاﯾﺎی رﯾﺸﻪﮐﻦ ﮐﺮدن آنﻫﺎ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.
ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ از ﺧﺴﺎرات ﺟﻮﻧﺪﮔﺎن رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ، اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ وﯾﮋه در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﮔﺮﻣﺴﯿﺮی ﮐﻪ ﺟﻮﻧﺪﮔﺎن ﺗﺎﺛﯿﺮ زﯾﺎدی در از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﻋﻤﺪه ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺸﺎورزی در ﻃﯽ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﺑﺮداﺷﺖ دارﻧﺪ ﺻﺪق ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺟﻮﻧﺪهﮐﺶﻫﺎ دﺳﺘﻪای از آﻓﺖﮐﺶﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺖ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﺟﻮﻧﺪﮔﺎن ﻣﻮذی ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.
اﯾﻦ ﺟﻮﻧﺪﮔﺎن در اﻧﺘﻘﺎل ﺑﯿﻤﺎریﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﯾﺎ ﺻﺪﻣﻪ رﺳﺎﻧﺪن ﺑﻪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺸﺎورزی ﻧﻘﺶ دارﻧﺪ و از ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ و ﮐﺸﺎورزی ﺑﺮای اﻧﺴﺎن ﻣﻀﺮﻧﺪ.
از دﯾﺮﺑﺎز ﺗﺎﮐﻨﻮن از ﻋﻮاﻣﻞ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ اﻋﻢ از ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﻣﻌﺪﻧﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺗﺮی‌اﮐﺴﯿﺪ آرﺳﻨﯿﮏ، ﺗﺎﻟﯿﻮم ﯾﺎ ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت آﻟﯽ ﻧﻈﯿﺮ اﺳﺘﺮﯾﮑﻨﯿﻦ ﺟﻬﺖ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﻫﺪاف ﻣﺬﮐﻮر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ.
در ﺳﺎﻟﯿﺎن اﺧﯿﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﯿﺖ ﺑﺎﻻی ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﻣﺬﮐﻮر در اﻧﺴﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﻤﺎسﻫﺎی ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﯾﺎ ﻋﻤﺪی اﯾﺠﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺳﻌﯽ ﺷﺪه از ﺗﺮﮐﯿﺒﺎﺗﯽ ﺟﺪﯾﺪﺗﺮ ﺑﺎ ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﺳﻤﯿﺖزاﯾﯽ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺮای اﻧﺴﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدد ﮐﻪ از ﺟﻤﻠﻪ اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﺿﺪ اﻧﻌﻘﺎدی اﺷﺎره ﻧﻤﻮد.
در اﺑﺘﺪا از وارﻓﺎرﯾﻦ و ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﻣﺸﺎﺑﻪ آن ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ ﺿﺪ اﻧﻌﻘﺎدیﻫﺎی وارﻓﺎرﯾﻨﯽ ﺟﻬﺖ اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﺪ. در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ، اﮔﺮﭼﻪ ﺟﻮﻧﺪهﮐﺶهای ﺿﺪ اﻧﻌﻘﺎدی وارﻓﺎرﯾﻨﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ، وﻟﯽ ﺑﺮوز ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺟﻮﻧﺪﮔﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ، ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﺴﻞ دوم ﺟﻮﻧﺪهﮐﺶﻫﺎی ﺿﺪ اﻧﻌﻘﺎدی ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ ﺟﻮﻧﺪهﮐﺶﻫﺎی ﻃﻮﻻﻧﯽ اﺛﺮ ﯾﺎ ﺳﻮﭘﺮ وارﻓﺎرﯾﻦﻫﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ اﯾﻦ ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﺷﺎﻣﻞ ﺑﺮودﯾﻔﺎﮐﻮم، ﺑﺮوﻣﺎدﯾﺎﻟﻮن، ﮐﻮﻣﺎﺗﺘﺮاﻟﯿﻞ، ﮐﻮﻣﺎﮐﻠﻮر، ﮐﻠﺮوﻓﺎﺳﯿﻨﻮن و دﯾﻔﺎﺳﯿﻨﻮن اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻬﺎر ﺗﺮﮐﯿﺐ اول در اﯾﺮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻮاﻣﻞ ﺳﻮﭘﺮوارﻓﺎرﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﻧﺎمﻫﺎی ﺗﺠﺎرﺗﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ.
ﻣﺼﺮف روزاﻓﺰون ﺿﺪاﻧﻌﻘﺎدﻫﺎی ﻧﺴﻞ دوم ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﻮﻧﺪهﮐﺶ، ﺳﺒﺐ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﻮارد ﻣﺴﻤﻮﻣﯿﺖ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﯾﺎ ﻋﻤﺪی ﻧﺎﺷﯽ از اﯾﻦ ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت در اﻧﺴﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ ﻣﺴﻤﻮﻣﯿﺖ ﺑﺎ ﺟﻮﻧﺪهﮐﺶﻫﺎی ﺿﺪ اﻧﻌﻘﺎدی ﻃﻮﻻﻧﯽ اﺛﺮ، ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻣﺴﺌﻮل ﺑﺮوز 80 درﺻﺪ ﻣﺴﻤﻮﻣﯿﺖﻫﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﻋﻮاﻣﻞ ﺟﻮﻧﺪهﮐﺶ در اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه آﻣﺮﯾﮑﺎ است.
ﻧﮕﺮاﻧﯽ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺳﻤﻮم ﺿﺪ اﻧﻌﻘﺎدی، اﺛﺮات ﻏﯿﺮ ﻫﺪف آنﻫﺎ اﺳﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻬﺮه داران ﺑﻪ ﻃﻮر ﺑﺎﻟﻘﻮه ﻣﺴﺘﻌﺪ اﺛﺮات ﻣﻨﻔﯽ ﺳﻤﻮم ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺼﺮف ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ (اﺛﺮ اوﻟﯿﻪ) ﯾﺎ ﻏﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﺜﻼً از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﮑﺎر و ﯾﺎ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن ﺳﻄﺢ ﺑﺪن از اﯾﻦ ﻣﻮاد(اﺛﺮ ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ) ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﯾﮏ ﭼﺎﻟﺶ ﺑﺰرگ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی رﯾﺸﻪﮐﻦ ﮐﺮدن ﮔﻮﻧﻪﻫﺎی ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ ﮐﻪ از ﺳﻤﻮم اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪه ﮐﻪ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﺗﻮازن ﻣﻮﻓﻘﯿﺖآﻣﯿﺰ درﺑﻪﮐﺎر ﺑﺮدن ﺳﻢ ﺑﺮای ﮔﻮﻧﻪﻫﺎی ﻣﻬﺎﺟﻢ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ آﻟﻮدﮔﯽ ﻣﺤﯿﻄﯽ را داﺷﺘﻪ و از ﻣﺮگ‌وﻣﯿﺮ ﺟﺎﻧﺪاران ﻏﯿﺮﻫﺪف ﻫﻢ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺷﻮد.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ در اﮐﺜﺮ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه دوز ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ از ﺗﻔﺎﻟﻪ ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻨﺒﻊ ﻓﯿﺒﺮ و ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻫﻀﻢ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﺑﺮ روی ﻣﻮشﻫﺎ آزﻣﺎﯾﺶ ﺷﺪه، در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ از دوز ﺑﺎﻻی تفاله‌ی ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺮای از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﻣﻮشﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه است.
در ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ، ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺎس ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﯾﮏ ﺟﻮﻧﺪهﮐﺶ ﻏﯿﺮﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪ.
در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ اﻣﮑﺎن ﮐﺎرﺑﺮد ﻓﺮآورده ﻫﺎی ﺟﻨﺒﯽ و ﺿﺎﯾﻌﺎت صنایع قند در ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺟﻮﻧﺪهﮐﺶ ﺑﺮ روی ﻣﻮشﻫﺎی ﻣﺎده ﺑﺎﻟﻎ ، ﻧﮋاد ﺳﻮری ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در اﯾﺮان اﻧﺠﺎم ﮔﺮدﯾﺪه ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮرد ﯾﮑﯽ از ﺟﻨﺒﻪﻫﺎی ﻧﻮآوری در ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ به شمار می‌آید.
روش ﺗﻬﯿﻪی ﻣﺤﺼﻮل
ﺟﻬﺖ ﺗﻬﯿﻪ ﻣﺤﺼﻮل، اﺑﺘﺪا ﺗﻔﺎﻟﻪ ﺧﺸﮏ ﭼﻐﻨﺪرﻗﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺎده ﺧﺸﮏ 90 درﺻﺪ و ﻣﻼس ﺑﺎ ﺑﺮﯾﮑﺲ 80 درﺻﺪ، ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﯿﻤﺎر ﺣﺮارﺗﯽ و رﻗﯿﻖﺳﺎزی ﺑﺎ ﺳﺪﯾﻢﺑﯽﮐﺮﺑﻨﺎت ﻣﺨﻠﻮط ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﻠﺖ آﻣﺎده ﺷﺪه و درآون 40 درﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﯿﮕﺮاد ﺑﻪ ﻣﺪت 2 ﺳﺎﻋﺖ ﺧﺸﮏ ﮔﺮدﯾﺪ.
ﺑﺮای آﻣﺎدهﺳﺎزی ﺗﯿﻤﺎرﻫﺎ، ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ از ﻣﻮاد ﺑﺮای ﺗﻬﯿﻪ ﺟﻮﻧﺪهﮐﺶ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از 16 ﺗﯿﻤﺎر در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﻣﺨﻠﻮط اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدﯾﺪ.
منبع:
لطفی حقیقت، فائزه. مسعود هنرور و نگار پناهی (1402)؛ بررسی امکان کاربرد فرآورده‌های جنبی صنایع قند در تولید جونده‌کش (موش‌های سوری). نشریه‌ی نوآوری در علوم و فناوری غذایی، دوره پانزدهم، شماره‌ی سوم.
