کشت نخل روغنی به یک تجارت سودآور و در حال گسترش تبدیل شده است، با این حال، مانند هر کسب‌وکاری، به صبر، مدیریت معقول، نظارت و پیشینه تولیدکننده قوی نیاز دارد.
مزارع نخل روغنی، عرض‌های جغرافیایی نیمه گرمسیری و گرمسیری را در بر می‌گیرد و بهترین آب‌و‌هوا را برای رشد محصول فراهم می‌کند.
رشد و تولید نخل روغنی در نیجریه، هند، اکوادور، گواتمالا، پاپوآ گینه نو، کلمبیا، تایلند و غیره رایج است، در کنار اندونزی، مزارع وسیع روغن نخل در مالزی در میان تامین‌کنندگان بازار جهانی، رتبه اول را دارند.
نخل روغنی از نظر ظرفیت، بهترین محصول حاوی روغن است حتی اگر کاشت نخل روغنی بازدهی فوری به همراه نخواهد داشت، بهره‌وری محصول به گونه‌های درخت، نوع خاک، شرایط آب و هوایی، مدیریت کشت نخل‌های روغنی و شیوه‌های کشت بستگی دارد. مزارع حدود چهار تن روغن نخل خام در هکتار تولید می‌کنند، با این حال هر درخت به یک اندازه برای رشد ارزش ندارد.
Tenera از نظر تجاری با ارزش‌ترین نوع نخل روغنی است که دارای پوسته نازک‌تر و هسته بزرگتر بوده که با ارزش‌ترین کیفیت رشد برای مزارع است، کشت محصولات عمدتاً نزدیک به خط استوا در آمریکای لاتین، غرب آفریقا و آسیای جنوب‌شرقی انجام می‌شود، پرورش نخل روغنی یک تجارت محبوب در مزارع در مالزی و هند به شمار می‌آید.
توسعه نخل روغنی در مالزی در سال 1870 ابتدا برای اهداف تزئینی آغاز شد، در طی یک بازه زمانی، رشد مزارع نخل روغنی مالزی به طور قابل توجهی افزایش یافت. در حال حاضر، مالزی به طور مشترک با اندونزی 84 درصد از کل عرضه کالا در جهان را به عهده دارند.
در هند نیز، مزارع در پانزده ایالت از جمله گوا، بنگال غربی، آسام، کارناتاکا، کرالا، گجرات، آندرا پرادش و غیره رشد می‌کنند. کشت نخل روغنی در هند مساحتی نزدیک به پنجاه هزار هکتار را در بر می‌گیرد.
درسال 1970، تولید جهانی آن تنها 2 میلیون تن بود که در سال 2020 تا 2021 به 72 میلیون تن رسیده است و 31.4 درصد از تولید روغن و چربی جهان را تشکیل می‌دهد.
- این گیاهان به شرایط خاص خاک و آب‌و‌هوا نیاز دارند؛ رشد نخل روغنی پس از آماده‌سازی زمین و بذر شروع می‌شود؛ روش کشت نخل روغنی شامل کنترل آفات و علف های هرز، آبیاری و کوددهی، فرسایش گل آذین زودرس و برداشت است.
- طول عمر اقتصادی این درختان در مزارع نسبتاً طولانی بوده و از 25 تا 30 سال است.
- در طبیعت وحشی، نخل‌های روغنی می‌توانند تا 200 سال رشد کنند اما بیش از حد بلند می‌شوند و محصول را کاهش می‌دهند که برداشت و در نتیجه استفاده تجاری آن‌ها را پیچیده می‌کند.
- دمای مطلوب برای کشت نخل روغنی،30 تا 32 درجه سانتیگراد است و حداقل به مدت 80 روز، دمای کمتر از 20 درجه سانتیگراد و بالاتر از 40 درجه سانتیگراد برای رشد بسیار مهم است و بر تولید محصول تأثیر منفی می‌گذارد.
- رشد مناسب نخل روغنی در مزارع با حداقل 5 تا6 ساعت آفتاب روشن روزانه و رطوبت 75 تا100٪ تضمین می‌شود. در مورد نزولات جوی، این گیاه تحت بارندگی‌های 2500 تا 4000 میلی متری در سال رشد می‌کند.
- بهترین نوع خاک برای کشت این محصول، خاک‌های لومی یا آبرفتی با زهکشی خوب هستندکه حداقل یک متر عمق برای رشد ریشه نیاز است.
- نخل های روغنی برای مزارع معمولاً با دانه های گرفته شده از میوه ها تکثیر می‌شوند.
- بذرکاری بسیار مهم است چون بذرهایی که به درستی تهیه نشده‌اند به دلیل خواب طولانی مدت،پس از چند سال جوانه می‌زنند، بذرها به مدت دو و نیم ماه در اتاق‌های گرم پایدار (40 درجه سانتیگراد) خشک شده و به مدت 4 تا 5 روز در آب تعویض شده روزانه خیسانده می‌شوند، قرار است بذرها در حدود 12 روز جوانه بزنند.
- بلافاصله پس از جوانه‌زنی، جوانه‌ها در کیسه‌ها یا ظروف پلاستیکی (پلی اتیلن) با نسبت‌های مساوی از خاک سطحی، ماسه و کود گاوی به طور مناسب کاشته می‌شوند.
- جوانه‌های کاشت حدود 4 تا 5 ماه در کیسه‌ها باقی می‌مانند تا زمانی که برگ دوقندی ایجاد کنند.
- جوانه‌های دوبرگ در نهالستان برای حدود یک سال رشد می‌کنند و در نهایت، نهال‌هایی با حدود دوازده تا پانزده برگ و ارتفاع حداقل یک متر به اندازه کافی بالغ و آماده رشد در مزارع نخل هستند.
- درخت نخل روغنی دارای ساقه و برگ‌هایی بدون انشعاب است، از تنها جوانه روی ساقه رشد می‌کند، اگر جوانه آسیب ببیند، گیاه از بین می‌رود.
- آماده‌سازی مزرعه، فاصله‌گذاری و کاشت نخل روغنی نیاز به آماده‌سازی خاک قبل از کاشت دارد، خاک مزرعه باید با مواد آلی به خوبی تجزیه شده کود داده شود و از علف‌های هرز پاک شود.
- خاک‌ورزی باعث بهبود ساختار خاک می‌شود، زمان مناسب برای کاشت، فصل بارندگی از ژوئن تا سپتامبر است، به این ترتیب گیاهان می‌توانند سیستم ریشه خود را قبل از دوره خشکسالی ایجاد کنند.
- برای به دست آوردن عملکرد خوب از کشت، درختان نخل روغنی باید با تراکم مناسب کاشته شوند، جوانه‌های گیاه به صورت مثلثی با فاصله کافی برای رشد (۹×۹×۹ متر) در گودال‌های حدود ۶۰ سانتی‌متر مکعب فاصله دارند.
- این روش کاشت، امکان کاشت حدود 145 بوته در هکتار را فراهم می‌کند.
- این گیاه می‌تواند خشکسالی‌های چند ماهه را تحمل کند، با این حال عملکرد به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد، به همین دلیل، نخل‌های روغنی تحت بارندگی طبیعی رشد می‌کنند.
- در آبیاری جبرانی زمانی که رطوبت خاک دیم در مزارع کافی نیست، هر درخت به حدود 150 تا 200 میلی‌متر در روز نیاز دارد و گیاهان بالغ حتی بیشتر مصرف می‌کنند.
- چندین روش رایج آبیاری میکرو بارانی، حوضه‌ای و آبیاری قطره‌ای و آبیاری دقیق، نیاز آبی محصول را برآورده می‌کند.
- در کشت نخل روغنی، مالچ پایه به حفظ رطوبت خاک کمک می‌کند و علف‌های هرز را در مزارع سرکوب می‌کند.
- گل‌های نر، پوسته نارگیل،کاه و برگ‌ها می‌توانند به عنوان مواد مالچ طبیعی در کشت استفاده شوند.
- گرده‌افشانی این گیاه با کمک Elaeidobius kamerunicus و باد اتفاق می‌افتد، با این حال، گرده‌افشانی صرف باد کافی نیست، به همین دلیل است که حشرات پس از 5 تا 3 سال رشد درخت در مزارع رها می‌شوند.
- رشد میوه نخل روغنی در گل‌های ماده بارور شده گیاه صورت می‌گیرد،درخت روغن خرما در سن 14 تا 18 ماهگی شکوفا می‌شود،با این حال، برای رشد بهتر و پوشش گیاهی قوی، لازم است گل‌های نر و ماده هر دو در 2 تا 3 سال اول کاشت گیاه، قطع یا کنده شوند.
- مهاجم‌ترین علف‌های هرز رایج در مزارع نخل روغنی متعلق به خانواده‌های Poaceae و Asteraceae است که برای نور خورشید، رطوبت و مواد مغذی رقابت و رشد محصول را مختل می‌کنند، روش‌های رایج کنترل علف‌های هرز در نخل‌های روغنی، حذف فیزیکی با سمپاشی دستی یا شیمیایی است.
- این گیاه به طور معمول از سوسک کرگدن، کرم کیسه‌ای، شپشک خرما قرمز، شپشک آرد آلود رنج می‌برد.
- بیماری‌های گسترده درخت نخل روغنی شامل پوسیدگی مرطوب ساقه، جوانه و پژمردگی نخل است.
- هرس بر رشد این محصول تأثیر منفی می‌گذارد اما لازم است تا گیاهان آلوده و آسیب دیده به طور کامل یا جزئی حذف شوند.
- راه‌های متداول برای تامین مواد مغذی در کشت محصول شامل ادغام خاک، پراکندگی یا کوددهی است، نیاز به کود درخت خرما بسته به سن درخت متفاوت است و برای گیاهان بالغ مقادیر بیشتری دارد.
- نیتروژن مسئول رشد کلی گیاه و تشکیل میوه از جمله سلامت برگ، تعداد و اندازه خوشه است، نخل‌های روغنی تحت کمبود نیتروژن برگ‌های کلروتیک را نشان می‌دهند، با این حال، سمیت نیتروژن در کشت برای گیاهان نیز مفید نیست زیرا تعداد گل‌های نر را افزایش می‌دهد و نسبت جنسی گل آذین را در نخل‌ها تغییر می‌دهد.
- فسفر باعث افزایش تعداد گل های ماده و وزن دسته می‌شود، برگ‌های گیاه در اثر کمبود فسفر، رنگ‌های سبز زیتونی پیدا می‌کنند و در شاخ و برگ‌های مسن‌تر خشک می‌شوند، کاربرد فسفر زمانی که با نیتروژن و پتاسیم ترکیب شود برای کشت گیاه مطلوب‌تر است.
- پتاسیم، تشکیل گل‌های ماده و اندازه و وزن دسته‌ها را تقویت می‌کند، در شرایط کمبود پتاسیم، شاخ‌و‌برگ‌های مسن‌تر نخل به دلیل تخصیص مواد مغذی به برگ‌های جدیدتر، دچار کلروز و نکروز می‌شوند.
- نشانه‌های معمول کمبود فسفر در مزارع، لکه‌های نارنجی روی شاخ و برگ گیاه است که از سبز کم‌رنگ شروع می‌شود تا زرد، بیشتر در سطح برگ گسترش می‌یابد و منجر به نکروز می‌شود.
- یکی دیگر از علائم برجسته که نشان‌دهنده کمبود پتاسیم در کشت است، کلروز میانی طوقه است، به عنوان یک قاعده، برگ‌ها در ناحیه میانی سبز رنگ هستند اما از نکروز حاشیه‌ای رنج می‌برند، برگ‌های جدید کوتاه می‌شوند.
- کمبود منیزیم در کشت روغن نخل از طریق تغییر رنگ برگ، با برگ‌های مسن‌تر نارنجی روشن و جوان‌تر سبز کم‌رنگ قابل تشخیص است، در جدیدترین شاخ و برگ گیاه هیچ گونه اختلاف رنگی وجود ندارد. .
- صاحبان مزارع همچنین می‌توانند کمبود منیزیم را در رشد با کلروز در قسمت‌های برگ در معرض آفتاب درک کنند در حالی که برگ‌های سایه‌دار هنوز سبز تیره باقی می‌مانند.
- این محصول معمولاً از کمبود آهن، روی، منگنز یا مس در خاک‌های اسیدی رنج نمی برد، با این حال، کمبود بور ممکن است باعث ناهنجاری‌های شاخ و برگ از جمله برگ‌های کوچک، «استخوان ماهی»، سفت و قلاب‌دار شود.
- اختلالات تغذیه‌ای گیاه در کشت نخل روغنی با کوددهی کافی بسته به سن درخت و شدت علائم قابل اصلاح است، به همین دلیل، نهاده‌های کود در مزارع باید با دقت کافی برای دستیابی به بالاترین بازده ممکن از کشت نخل روغنی تخمین زده شوند.
- نخل‌کاران می‌توانند پس از سه سال رشد انتظار محصول داشته باشند، تعیین درست زمان چیدن و جلوگیری از رسیدن بیش از حد برای کیفیت روغن نخل ضروری است.
- برداشت زمانی شروع می‌شود که 5 تا 8 میوه شُل شود، میوه رسیده به رنگ زرد یا نارنجی است و روغن پالم نارنجی وقتی با انگشت فشار داده شود به بیرون نفوذ می‌کند.
- دسته‌های میوه به صورت دستی با چاقو، اسکنه یا داسی بریده شده و هنگامی که گیاهان بیش از حد بلند می‌شوند، جمع‌آوری میوه با قلاب انجام می‌گیرد.
- ماشین‌های برداشت برای چیدن در مزارع، گزینه‌ای پربازده‌تر و کم‌مصرف هستند.
- صاحبان مزارع باید با شیوه‌های کشت به پایداری محیط‌زیست کمک کنند؛ اجتناب از پاکسازی جنگل‌های بارانی؛ احیای اراضی متروکه و غیرحاصلخیز برای استفاده در مزرعه؛ خودداری از روش‌های بریدن و سوزاندن در کشت؛ حفاظت از محیط‌زیست و تشویق تنوع زیستی استوایی؛ بهینه‌سازی عملکرد مزرعه با روش‌های رشد پایدار (به عنوان مثال، با دانه های پربارتر)؛ به حداقل رساندن کاربردهای شیمیایی در کشت با تکنیک‌های کشاورزی دقیق، از جمله این موارد می‌تواند باشد.
