گوار، گیاهی چند منظوره است که امروزه بیشتر به عنوان منبع صمغ استفاده می‌شود که به عنوان قوام دهنده و تثبیت‌کننده در غذاهایی مانند سس سالاد، بستنی و ماست استفاده می‌شود.
گوار عمدتاً در مناطق نیمه خشک و نیمه گرمسیری شمال و شمال غربی هند (به ویژه در راجستان) و شرق و جنوب شرق پاکستان رشد می‌کند.
گوار در حالت وحشی وجود ندارد و اعتقاد بر این است که منشا یک گونه آفریقایی است که به عنوان علوفه اسب توسط بازرگانان عرب به هند وارد شده است.
که بعدها به سایر کشورهای آسیایی از جمله اندونزی، مالزی و فیلیپین گسترش یافته و اکنون در بسیاری از مناطق خشک‌تر از مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد می‌کند.
ارزش آن به عنوان یک محصول مولد صمغ در طول جنگ جهانی دوم در ایالات متحده آمریکا شناخته شد.
گوار مقاوم و مقاوم به خشکی است. این به خوبی با آب و هوای خشک و نیمه خشک با دمای گرم سازگار است، اما می‌تواند در شرایط زیر مرطوب، از سطح دریا تا ارتفاع 1000 متر رشد کند.
خشکی، رشد را متوقف می‌کند و با از سرگیری بارندگی، گیاه جوانه می‌زند. بدون آبیاری در مناطقی با بارندگی سالانه 1000-250 میلیمتر کشت می‌شود و بیشترین تولید بذر در مناطق کمتر از 800 میلیمتر صورت می‌گیرد.
با این حال، گوار در دوره های خشک به خوبی به آبیاری پاسخ می‌دهد اما غرقابی را تحمل نمی‌کند.
بارندگی و رطوبت بیش از حد بر کوددهی، رشد غلاف و کیفیت بذر تأثیر می‌گذارد. در مناطق پر بارندگی، گوار برگ‌دارتر است و به عنوان کود سبز و علوفه مناسب‌تر است. گوار در طیف وسیعی از شرایط خاک به خوبی رشد می‌کند و نسبت به حاصلخیزی کم، شوری و قلیایی خاک تحمل می‌کند.
در خاک‌های آبرفتی بارور، با بافت متوسط و لومی شنی بهترین عملکرد را دارد، اما خاک‌های سیاه سنگین را تحمل نمی‌کند.
فرآوری صمغ گوار
در ساخت صمغ گوار، جوانه و پوسته آن با آسیاب کردن و حرارت دادن خشک حذف می شود تا گوار «شکاف» (آندوسپرم) به دست آید.
محصول جانبی حاصل از میکروب‌ها و پوسته ها یا پودر گوار به عنوان ماده غذایی غنی از پروتئین استفاده می‌شود.
شکافته ها تحت درمان های مختلفی از جمله هیدراته شدن، پوسته پوسته شدن، خشک شدن، ریز آسیاب شدن و سپس خالص سازی، پردازش شیمیایی و مخلوط شدن قرار می‌گیرند تا صمغ‌های گوار با خواص خاص مانند اندازه ذرات، ژل سازی و قابلیت اتصال به آب در صورت نیاز تولید شوند.
پردازش کنجاله گوار
چندین تیمار از جمله آنزیم‌ها (سلولاز، همی سلولاز، بتا-ماناناز)، عملیات حرارتی و تخمیر برای بهبود ارزش غذایی گوار پیشنهاد شده است. کنجاله گوار اتوکلاو می‌تواند هماگلوتینین ها و مهارکننده های تریپسین را از بین ببرد اما تأثیر کمی بر محتویات ساپونین و فیتات دارد.
اثرات زیست محیطی
مانند سایر حبوبات، گوار در دسترس بودن نیتروژن در خاک را بهبود می‌بخشد و نشان داده شده است که بقایای محصول شخم زده به طور قابل توجهی بازده محصولات بعدی را افزایش می‌دهد.
در احیای خاک‌های کم حاصلخیزی، شوری و قلیایی بالا استفاده می‌شود، به عنوان یک بهبوددهنده خاک، گوار در تناوب یا کشت مخلوط با ذرت، سورگوم، گندم یا سبزیجات و یا به عنوان یک محصول پوششی در مزارع لاستیک و نارگیل استفاده می‌شود. همچنین یک سایه برای گیاهانی مانند زنجبیل و زردچوبه است.
