وارگاس در میان کشاورزانی در مکزیک است که نسل‌ها در برابر سیل ذرت سفید تولید شده به‌صورت صنعتی، گونه‌های میراثی و ذرت بومی را حفظ کرده‌اند.
به گزارش آسوشیتدپرس، آنها در حال یافتن یک بازار خاص اما در حال افزایش در میان مصرف کنندگانی هستند که به دنبال محصولات ارگانیک از تولیدکنندگان و سرآشپزهای کوچک در سرتاسر جهان هستند که می‌خواهند تورتیلاها، توستاداها و دیگر ستون‌های غذاهای مکزیکی مبتنی بر ذرت را بالا ببرند یا به سادگی ارائه دهند.
ذرت، اساسی‌ترین عنصر غذاهای مکزیکی است و هرگز از بحث ملی دور نیست. در بحبوحه اقدام رئیس جمهور «آندرس مانوئل لوپز اوبرادور» برای ممنوعیت واردات ذرت اصلاح شده ژنتیکی و اعمال تعرفه 50 درصدی بر ذرت سفید وارداتی، برخی از دانشمندان، سرآشپزها و دیگران از ارزش گونه های قدیمی حمایت می‌کنند.
ارقام ارثی بسیار کمتر از 1 درصد از کل تولید ذرت داخلی در مکزیک را تشکیل می‌دهند، اما برای اولین بار پس از سال ها، وارگاس و دیگران به این محصول امیدوار هستند. برخی در بخش های دانشگاهی و دولتی امیدوارند تولید آن را افزایش دهند.
هر کیلوگرم ذرت وارگاس در خارج از کشور حدود 1.17 دلار به فروش می‌رسد که بیش از سه برابر قیمت سفید است.
اگر تقاضا به رشد خود ادامه دهد، او بیشتر می کارد. او به ذرت کوچک رنگارنگ خود که در سراسر جهان سفر می کند می بالد.
در بروکلین، «زاک وانگمن» سرآشپز مکزیکی و همسرش دیانا، از سال 2021 مغازه و رستوران تورتیلای خود به نام سوبر ماسا را راه‌اندازی کرده‌اند.
وانگمن که در ایالت جنوبی اواکساکا به دنیا آمده است، می‌گوید: «وقتی از ذرت هیبریدی، ذرت اصلاح شده ژنتیکی یا هر گزینه دیگری که وجود دارد استفاده می‌کنید، آن طعم نوستالژیک را به شما نمی‌دهد.»
در سراسر مکزیک، سالانه حدود 60000 تن ذرت موروثی تولید می شود. این بخش کوچکی از 23 میلیون تن ذرت سفید کشت شده در مقیاس صنعتی برای تامین نیاز داخلی برای مصرف انسان و 16.5 میلیون تن ذرت زرد است که مکزیک در سال گذشته – عمدتا از ایالات متحده – برای مصارف صنعتی و خوراک دام وارد کرده است.
همچنین یک تولیدکننده تورتیلا بنام «آلوارادو» خاطرنشان می‌کند که امسال، یک نان توری کانزاس سیتی، مو، که از ذرت بومی مکزیکی استفاده می‌کند، برنده جایزه نانوایی برجسته در جوایز جیمز ریش – اسکار دنیای غذا – شده است.
آلوارادو گفت: «ما به عنوان تولیدکنندگان تورتیلا اینجا در ایالات متحده سر و صدا می‌کنیم و ذرت بومی می‌آوریم.»
59 نوع ذرت بومی در مکزیک رشد می‌کنند که حداقل 12 مورد در Tlaxcala رشد می کنند، جایی که حدود 232000 هکتار از 355000 هکتار کاشته شده با ذرت، ارقام ارثی در حال رشد هستند.
وی با بیان اینکه ارقام بومی دارای عملکرد استثنایی هستند و می توانند 50 روز خشکسالی را تحمل کنند، گفت: «هیبریدی وجود ندارد که بتواند این شرایط را تحمل کند.»
اما اکثر کشاورزان مکزیکی به کاشت ذرت دورگه و استفاده از کود و سایر مواد شیمیایی برای بهبود عملکرد آن عادت دارند.
برای دیگران، استدلال رئیس جمهور «لوپز اوبرادور» در مورد خطرات بالقوه سلامتی ذرت اصلاح شده ژنتیکی درست است. اقدام او برای ممنوعیت واردات ذرت GMO – اصلاح شده در آزمایشگاه برای مقاومت در برابر آفات و علف‌کش‌ها – باعث ایجاد اختلاف تجاری با ایالات متحده و کانادا شد.
سازمان جهانی بهداشت به طور کلی گفته است که غذاهای اصلاح شده ژنتیکی در بازار بین‌المللی، ارزیابی های ایمنی را گذرانده‌اند و به احتمال زیاد خطری برای سلامت انسان ندارند.»
