ایالاتمتحده نقشی حیاتی در بازار جهانی تولید پنبه ایفا کرده و به عنوان سومین تولیدکننده و صادرکننده اصلی الیاف عمل میکند. در سال 2020 – 2019 ایالاتمتحده نزدیک به 20 میلیون پنبه تولید کرد که معادل 7 میلیارد دلار ارزش کل (پرز به اضافه دانه) است.
علاوه بر این، ایالاتمتحده بزرگترین صادرکننده پنبه در جهان است که تقریباً 35 درصد از صادرات جهانی پنبه را در سالهای اخیر تأمین میکند.
این کشور از طریق مشارکت در تجارت جهانی، از صنایع نساجی جهانی حمایت میکند و فرصتهایی را برای کشاورزان داخلی فراهم میکند تا پنبه خود را به جهان عرضه کنند.
پنبه یک کالای همه کاره است که در بسیاری از محصولات، به ویژه پوشاک استفاده میشود. یک بسته پنبه – تقریباً 480 پوند پرز پنبهای تمیز – میتواند بیش از 200 جفت شلوار جین یا 1200 تیشرت بسازد.
تولید پنبه در آمریکا
پنبه ایالاتمتحده عمدتاً در 17 ایالت جنوبی از ویرجینیا تا کالیفرنیا کشت میشود. کاشت پنبه از مارس تا ژوئن انجام میشود و از آگوست تا دسامبر برداشت میشود.
در این میان، تگزاس بزرگترین تولیدکننده است که تقریباً 40 درصد از تولید پنبه ایالاتمتحده در سالهای اخیر را به خود اختصاص داده است.
پنبه به صورت مکانیکی با استفاده از تجهیزات تخصصی برداشت میشود. در طی فرآیند پنبهزنی، الیاف پنبه از دانهها جدا و از مواد خارجی پاک شده و به صورت عدلهای پرز، فشرده میشوند. ( هر عدل برابر با 218 کیلوگرم است)
در ایالاتمتحده، نمونه کوچکی از پرز پنبه جمعآوری شده و به یک دفتر طبقهبندی در USDA وزارت کشاورزی آمریکا ارسال میشود که در آنجا درجهبندی شده و در نتیجه، ویژگیهای کیفی که پنبه بر اساس آن به بازار عرضه میشود، ارائه میشود.
پس از پاک کردن، عدلهای پنبه برای حملونقل آماده میشوند که معمولاً به یک انبار ذخیرهسازی ارسال میشوند که در آن، عدلها قبل از ارسال به کارخانه برای پردازش بیشتر در محصولات نساجی و پوشاک، یکپارچه میشوند.
خطمشی
در ایالاتمتحده، USDA کیفیت و درجهبندی پنبه را تنظیم میکند. سازمانهای صنعتی، مانند شورای ملی پنبه، از تولیدکنندگان پنبه و سایر شرکتکنندگان در صنعت پنبه حمایت میکنند.
قوانین دولتی نیز یک عنصر کلیدی برای تولیدکنندگان پنبه در ایالاتمتحده است. به عنوان مثال، با تصویب قانون بودجه دو حزبی سال 2018، پنبه بذر (پنبه پاک نشده) به کالایی تحت پوشش تحت برنامههای پوشش زیان قیمت (PLC) و پوشش ریسک کشاورزی (ARC) تبدیل شد.
این برنامهها با تصویب قانون مزرعه 2018، قانون بهبود کشاورزی سال 2018 ادامه یافت، بیمه سنتی محصولات زراعی و برنامههای مدیریت ریسک نیز به محافظت از کشاورزان در برابر خسارتهای فاجعه بار و آبوهوا کمک میکند.
عرضه و استفاده جهانی
در سطح جهانی، تولید و مصرف پنبه میتواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد، اما روند صعودی بلندمدت همچنان ادامه دارد. عوامل اصلی رشد عرضه و تقاضای پنبه شامل نوآوریهای بیوتکنولوژی، افزایش مکانیزاسیون مزارع، رشد جمعیت و رشد اقتصادی است.
در سال 2015، تولید جهانی در واکنش به کاهش تقاضای واردات چین و ذخایر بزرگ جهانی کاهش یافت که قیمت پنبه و انگیزههای کاشت پنبه را کاهش داد. علاوه بر این، در سال 2019، استفاده از کارخانههای پنبه در جهان بیشترین کاهش سالانه خود را در نتیجه کندی اقتصاد جهانی تجربه کرد.
دو تولید کننده برتر پنبه، هند و چین، تقریباً 45 تا 50 درصد از تولید جهان را به خود اختصاص میدهند، در حالی که چهار تولیدکننده برتر پنبه، 70 تا 75 درصد از تولید جهانی پنبه را تشکیل میدهند. در حال حاضر، هند پیشرو در تولید پنبه در جهان است و اخیراً از چین پیشی گرفته است.
همانند تولید، چین و هند دو مصرفکننده برتر پنبه خام هستند. با این حال، چین تا حد زیادی رهبر جهان در پردازش الیاف پنبه خام به منسوجات و پوشاک است.
مصرف پنبه هند در رتبه دوم جهان قرار دارد و حدود 20 درصد از کل مصرف پنبه را به خود اختصاص میدهد و پاکستان نیز 9 درصد دیگر را به خود اختصاص داده است. با این حال، سهم هر دو کشور نسبتاً ثابت است.
در مقابل، روند افزایشی در مصرف پنبه در بنگلادش و ویتنام رخ داده است، جایی که شرکتها تولید خود را به کشورهایی با نیروی کار نسبتا ارزان تغییر میدهند و در نتیجه تقاضا و مصرف الیاف پنبه خام را افزایش میدهند، استفاده از کارخانه پنبه ترکیه نیز رشد متوسطی داشته است.
تجارت جهانی
پنبه یک کالای جهانی است که تجارت قوی در محصولات خام و نهایی دارد. بیشتر پنبه جهان قبل از رسیدن به مقصد نهایی خود از مرزهای بینالمللی عبور میکند و عواملی که بر تجارت و بازاریابی پنبه تأثیر میگذارد تأثیرات گستردهای دارد.
از زمان پیوستن چین به سازمان تجارت جهانی (WTO) در سال 2001، تولید نساجی جزء اصلی توسعه اقتصادی آن بوده است. در آغاز سال 2010، دولت چین برای محافظت از صنعت نساجی خود، انبارهای استراتژیک پنبه ساخت.
این امر، در میان سایر سیاستها، تقاضای زیادی برای پنبه خارجی ایجاد کرد و چین واردکننده غالب پنبه در جهان شد. با این حال، چین در سال 2014 شروع به حذف تدریجی این اقدامات کرد و ذخایر خود را فروخت و سطح واردات را با سایر کشورها مطابقت داد.
علاوه بر چین، بزرگترین واردکنندگان شامل بنگلادش و ویتنام هستند که تولید پارچه و پوشاک پنبه در آنها گسترش یافته است.
ایالاتمتحده همچنین یک بازیگر کلیدی در تجارت جهانی کالاهای پنبهای است. در حالی که ایالاتمتحده بیشتر الیاف پنبه خام خود را صادر میکند، بخش عمدهای از محصولات نساجی و پوشاک خود را وارد میکند و چین، هند و بنگلادش بیش از 50 درصد واردات محصولات پنبهای ایالاتمتحده را تشکیل میدهند. اگرچه مقدار بسیار کمتری دارد، اما صادرات محصولات پنبهای ایالاتمتحده – عمدتاً نخ و پارچه – نیز در تجارت جهانی نقش دارد.
بیش از 70 درصد از این صادرات به هندوراس، جمهوری دومینیکن و مکزیک برای پردازش بیشتر قبل از بازگشت بسیاری از محصولات نهایی به ایالاتمتحده میرود.
تعیین قیمت
قیمت پنبه تحت تأثیر قیمت سایر محصولات زراعی است که با پنبه برای مساحت رقابت میکنند. اگر بازده نسبتاً بالاتری داشته باشد، تولیدکنندگان پنبه را به جای سایر محصولات زراعی میکارند و بالعکس.
جایگزینهای رایج محصول شامل ذرت، سویا و گندم است، اگرچه محصولات منطقهای مانند بادام زمینی نیز میتواند جایگزین پنبه شود. هزینه جایگزینهای الیاف (به ویژه پلیاستر و سایر مواد مصنوعی) نیز بر قیمت پنبه تأثیر میگذارد.
اگر قیمت پنبه بیش از حد افزایش یابد، تولیدکنندگان میتوانند پنبه را جایگزین مواد مصنوعی کنند. با توجه به تعداد و تنوع جایگزینها، تولیدکنندگان پنبه با رقابت شدید قیمت مواجه هستند و به طور مداوم در یک محیط رقابتی فعالیت میکنند.
به گزارش آسوشیتدپرس، ازبکستان ششمین تولیدکننده بزرگ پنبه در جهان است و در پی اصلاحات و پایان تحریم بین المللی پنبه، ازبکستان شاهد رشد در این صنعت بوده است.
این ممنوعیت در سال 2010 توسط کمپین پنبه به دلیل برداشت اجباری آغاز شد که در آن بیش از 2 میلیون نفر از جمله کودکان مجبور به ورود به مزارع شدند. بانک جهانی یک کمپین نظارتی به راه انداخت که نشان داد کار اجباری تا سال 2021 حذف شده و تحریم در سال 2022 لغو شد.
این کشور 130 خوشه خصوصی پنبه را با هدف تقویت کنترل کیفیت و نوآوری ایجاد کرده است.
پنبه خودخاموش شونده، هدفی نو برای اصلاح نژاد پنبهی سفید