ماموریت اصلی این استارتاپ از کنیا این است که با استفاده از فناوری کشاورزی داخلی در کانتینر، تولید مواد‌غذایی را به مصرف‌کنندگان نزدیک کند.
تازگی محصول، چالش اساسی برای غذایی است که باید مسافت‌های طولانی را طی کند، کشورها به زیرساخت‌های زنجیره سرد کافی برای محافظت از غذا در طول مسیر خود نیاز دارند و این می‌تواند واسطه‌های زیادی را درگیر کند و در نهایت باعث گران‌تر شدن غذا برای مصرف‌کنندگان در انتهای زنجیره، در شهرها شود.
البته عامل دیگری بر این چالش‌های لجستیکی در آفریقا تأثیرگذار است؛ رکود تولید مواد غذایی چنانکه در حال حاضر، عرضه مواد غذایی از داخل کشور پاسخگوی تقاضا نیست و گفته می‌شود حدود 20 میلیون نفر که در بخش‌هایی از شاخ آفریقا، یعنی کنیا، اتیوپی و سومالی زندگی می‌کنند، به شدت در ناامنی غذایی قرار دارند. علاوه بر این، 3.1 میلیون نفر در مناطق خشک و نیمه خشک کنیا با ناامنی غذایی حاد مواجه هستند.
نمونه بارز آن تقاضا برای ماهی است. سال گذشته، اخباری مبنی بر اینکه کنیا با کمبود ماهی مواجه است، تیتر اخبار را تکان داد. این کشور ممکن است تا سال 2025 با حدود 360 میلیون کیلوگرم کسری ماهی مواجه شود. در حال حاضر، تقاضای این کشور برای ماهی با واردات ارزان‌تر از چین تکمیل می‌شود که دولت به دلیل کمبود ماهی از ممنوعیت آن امتناع کرد. اکنون هزینه واردات ماهی چین 10 درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافته و به رقم 2.47 میلیارد شیلینگ کنیا (20.5 میلیون دلار) رسیده است.
در جهت تلاش برای کاهش این چالش‌ها، «کوین بت»، یک مهندس مالی علاقه‌مند به کشاورزی، Neruva Technologies را با دو بنیانگذار راه‌اندازی کرد.
آن‌ها می‌گویند ما بر این باوریم که به جای اینکه اساساً به تولید مواد غذایی که دور از مصرف‌کنندگان اتفاق می‌افتد تکیه کنیم، می‌توانیم آن را با محصول خود به نام Ecocapsule برای آن‌ها بیاوریم.
«اکوکپسول‌ها»، کانتینرهای حمل‌و‌نقل 40 فوتی (12 متری) هستند که امکان پرورش همزمان ماهی و کشت محصولاتی مانند کاهو و ریحان را فراهم می‌کنند.
در ابتدا، نِروا به عنوان یک استارتاپ آبزی‌پروری شروع به کار کرد، اما پس از یادگیری نحوه ادغام پرورش ماهی و کشت محصول در یک سیستم، به واحدهای کشاورزی محیط کنترل شده (CEA) گسترده‌تر گسترش یافت.
سیستم نِروا از آکواپونیک استفاده می‌کند، سیستم تولید غذا که آبزی‌پروری را با هیدروپونیک زراعی پیوند می‌دهد، ضایعات ماهی را به عنوان کود برای محصولاتی که در همان سیستم آبی و بدون خاک رشد می‌کنند، بازیافت می‌کند. نِرُوا می‌گوید که با این سامانه می‌توان سالانه حدود بیست هزار ماهی و سالانه بین 20000 تا 30000 راس کاهو تولید کرد.
این استارتاپ در حال حاضر در مزرعه جوجا، فقط 33 کیلومتر دورتر از منطقه تجاری مرکزی نایروبی واقع شده است.
خودکفایی حلقه بسته اکوکپسول‌های Neruva اساساً سیستم‌های خودکفا و حلقه بسته هستند که می‌توانند غذا را در تمام طول سال رشد دهند، در واقع، کشاورزان برای موفقیت نیازی به تکیه بر زمین و آب و هوا ندارند. با این فناوری می‌توانند حتی در یک قطعه زمین کوچک، تولید غذا را برای کشاورز، پایدار و سودآور کنند.
این استارتاپ طیف وسیعی از فناوری چون نصب حسگرهایی برای اندازه‌گیری و بهینه‌سازی دما برای پرورش ماهی و سطوح رطوبت مطلوب در کل سیستم را در مزارع خود به کار می‌گیرد تا به این خودکفایی کمک کند.
علاوه بر این، از آنجایی که محصولات در آب غنی از مواد مغذی رشد می‌کنند، آن‌ها می‌توانند استفاده از کودها و آفت‌کش‌ها را که در حال حاضر بسیار گران هستند، کنار بگذارد. بت می‌گوید که این به معنای کاهش هزینه‌ای ماهی و محصولات زراعی برای مشتریانش است.
جریان اصلی درآمد نِرُوا از فروش محصولات رشد یافته در اکوکپسول‌های آن به دست می‌آید، البته اکوکپسول‌ها جایگزینی برای گلخانه‌ها هستند که بسته به اندازه و کیفیت مواد مورد استفاده، قیمتی بین 150000 تا 600000 شیلینگ دارند.
البته مزیت نسبی عمده اکوکپسول‌ها نسبت به گلخانه‌ها این است که با قیمت ثابت، همه چیز در داخل ساخته شده و آماده استفاده است.
این استارتاپ تلاش می‌کند تا هزینه یک واحد را بین 200000 تا 250000 شیلینگ کنیا برساند. این می‌تواند با هزینه شروع یک تجارت بودا بودا(boda boda)، یک تجارت حمل‌و‌نقل دوچرخه که در طول سال‌ها محبوبیت پیدا کرده است، مطابقت داشته باشد.
جمع‌آوری کمک مالی و چشم‌انداز آینده مدل Neruva از نظر زیرساخت بسیار سنگین است، اما این استارت‌آپ توانسته با سرمایه‌گذاری سهامی که قبلاً از یک سرمایه‌گذار نامشخص دریافت کرده بود، فعالیت کند و اکنون در مراحل پایانی بسته‌شدن دور اولیه خود باشد.
این سرمایه جدید به سمت انعقاد قرارداد با شخص ثالثی برای رسیدگی به تدارکات آن که در حال حاضر این کار را در داخل انجام می‌دهد و گسترش به سایر شهرهای کنیا خواهد رفت.
این استارتاپ در حال حاضر، زمینی را برای مزارع خود اجاره کرده و از بودجه جدید برای تأمین زمین‌های بیشتری استفاده می‌کند که قبلاً شناسایی شده‌اند تا یک مرکز تولید جدید راه‌اندازی کند که می‌تواند میزبان حداکثر 20 اکوکپسول باشد و در پنج سال آینده در صورت نیاز می‌تواند به 100 واحد افزایش یابد.
