دولت تانزانیا استفاده از فناوری چینی «جانکائو» را برای ترویج کشاورزی پایدار، پرورش قارچ و صنعت دامپروری در این کشور بکار می‌گیرد، پنج هزار پرورش‌دهنده قارچ در تانزانیا، سالانه هزار تُن قارچ تولید می‌کنند.
جانکائو(Juncao) در لغت به معنای «قارچ» و «علف» است و از آن برای پرورش قارچ‌های خوراکی، به عنوان خوراک دام یا به عنوان یک مانع سبز برای جلوگیری از بیابان‌زایی استفاده می‌کنند.
به گفته‌ی «یوان لین» – مشاور اقتصادی و بازرگانی سفارت چین در تانزانیا، این فناوری در بیش از 100 کشور جهان ریشه دوانده است و به ایجاد صدها هزار شغل سبز برای مردم محلی، رهایی مردم از فقر و تحقق برابری جنسیتی توسط توانمندسازی اقتصادی زنان کمک کرده است.
جانکائو توسط پروفسور «لین زانک‌شی» (Lin Zhanxi ) از دانشگاه کشاورزی و جنگلداری فوجیان در چین شناسایی شد، جمهوری فیجی قبلا در تامین خوراک دام و تولید محصولات قارچی دچار مشکل بود و آنها را وارد می‌کرد.
اما پس از اینکه چین، این گیاه را به عنوان بخشی از کمک‌های رایگان خود به فیجی معرفی کرد، مردم محلی یاد گرفتند که جانکائو را به عنوان علوفه دام پرورش دهند و قارچ‌های خوراکی و دارویی را روی جونکائو خرد شده پرورش دهند.
جانکائو با ساقه بلند، سازگاری گسترده، رشد سریع و محتوای پروتئین خام بالا به خوراک مورد علاقه دام تبدیل شده است و جایگزین بهتری برای خوراک کاه سبز ذرت بوده است.
کارشناسان چینی برای کمک به رشد جانکائو در فیجی، 19 گیاه را از چین آوردند و پس از مشکلات متعدد، 38 نهال را از آنها کشت کردند. این نهال‌ها در زمینی به مساحت 100 جریب (تقریبا نیم کیلومترمربع) علفزار ریشه دوانید و تکثیر شد که اکنون در حال تهیه نهال به سایر نقاط این کشور است.
در هوای خیلی گرم فیجی، کشاورزان میتوانستند خندقی به عمق 40 سانتی‌‌متر حفر کنند و سپس کیسه‌های حاوی جانکائو خرد شده و تخم‌ریزی قارچ مناسب را در آن قرار دهند و در نهایت برای محافظت از کیسه‌ها، خندق را با یک پوشش نازک از خاک بپوشانند.
با نور مستقیم خورشید، کشاورزان میتوانستند به طور مرتب آب را روی پوشش خاک بپاشند و روی آن را با فیلم بپوشانند تا رطوبت را حفظ کنند. اگر اتاق باردهی قارچ نداشتند میتوانستند از جنگل‌های محلی نارگیل و انبه که فضاهای میوه‌دهی طبیعی قارچ بودند استفاده کنند.
فناوری جانکائو را به عنوان «علف خوشبختی» معرفی می‌کنند که به نفع مردم کشورهای در حال توسعه است و در آفریقا استقبال خوبی از آن شده است.
در پاپوآ گینه نو نیز، برخی از جوامع کشاورز، جانکائو را «علف رفاه» نامیده‌اند، گیاهی که که کشت آن باعث بهبود زندگی مردم شده است.
این روش کشت، قارچ‌های خوراکی را قادر می‌سازد تا به جای درختان قطع شده روی علف‌ها رشد کنند و جنگل‌های گرانبها را حفظ کنند.
از سال 2001، این گیاه وارد گینه نو شد چنان‌که در دو دهه‌ی بعد، بیش از 700 خانوار روستایی در استان ارتفاعات شرقی پاپوآ گینه نو با فناوری جانکائو، قارچ پرورش می‌دادند.
از سال 2006، 47 دوره آموزشی فناوری جانکائو در رواندا برگزار شد که تا پایان سال 20 20میلادی، بیش از 1800 تکنسین کشاورزی و کشاورز این روش را یاد گرفتند. که بیش از 3700 کشاورز از این فناوری برای کشت قارچ‌های خوراکی استفاده کرده‌اند.
در تانزانیا قبل از ورود جانکائو، آنها با استفاده از خاک اره، برگ‌های موز و سایر مکمل‌ها که بسیار گران هستند، قارچ تولید می‌کردند و اکنون در حال استفاده از علف جانکائو به عنوان جایگزینی برای خاک اره هستند.
مچوزا، یک زن 25 ساله فارغ التحصیل دانشگاه است که یک نهالستان برای کشت علف جانکائو برای پرورش قارچ ایجاد کرده است.
رشد گیاه جانکائو به بیشتر از 3 متر می‌رسد و با سیستم ریشه‌ای قوی و فیبری، پتانسیل بالایی برای خوش طعم شدن دارد. در مناطق گرم هم بازدهی بسیار خوبی دارد اما دمای مطلوب برای رشد از 25 درجه سانتیگراد تا 35 درجه سانتیگراد است، در 5 درجه سانتیگراد، توقف رشد ایجاد شده و در کمتر از آن، مقاوم در برابر یخبندان‌های سبک است.
