آب‌های دریاچه مرده، حدود 10 برابر شورتر از آب‌های اقیانوس معمولی است و آن را به محیطی خشن برای زندگی و فعالیت‌های کشاورزی در نزدیکی دریاچه تبدیل کرده است.
در گلخانه‌های یک مزرعه آزمایشی به نام مرکز ویدور، جایی که دانشمندان به طور منظم تحقیقات کشاورزی ابتکاری انجام می‌دهند، فلفل‌ها، هندوانه‌ها، توت‌ها، پیاز، بادمجان و گوجه‌فرنگی رشد کرده‌اند و این نشان می‌دهد که چگونه می‌توان سبزیجات را در زمین‌های خشک و شور کشت کرد.
خاک تغذیه‌کننده سبزیجات که عمق آن حدود 50 تا 60 سانتی‌متر است، از جای دیگری پیوند زده شد و با آبیاری قطره‌ای و کوددهی همراه است. ( استفاده از کودها یا مواد مغذی در سیستم کشاورزی از طریق شبکه آبیاری، عملکرد را به حداکثر می‌رساند.)
به گفته‌ی مدیران این گلخانه، برای صرفه‌جویی در مصرف آب و دستیابی به مدیریت دیجیتالی کشاورزی دقیق، تعداد زیادی حسگر بر روی زمین اعمال می‌شوند و تمام داده‌ها به‌طور بی‌وقفه در ابر بارگذاری می‌شوند.
آنها از حسگرهایی در خاک برای تخمین محتوای آب در مکان‌های مختلف استفاده می‌کنند و به این ترتیب، آبیاری را هوشمندانه انجام می‌دهند.
کشاورزان از طریق کنترل از راه دور بر روی برنامه‌های تلفن همراه و رایانه‌ها می‌توانند رشد محصولات را زیر نظر داشته باشند و تنظیمات به موقع را انجام دهند.
محیط زیست منحصر به فرد و سیستم اکولوژیکی اطراف دریای مرده، نمونه های غنی برای تحقیقات کشاورزی ارائه می‌دهد و متخصصان را از سراسر جهان برای تبادل تجربیات و جستجو در راه حل‌های بهینه‌سازی تولید کشاورزی جذب می‌کند.
در مقایسه با سبزیجات رنگارنگ و آبدار که به ندرت دیده می‌شوند، درختان خرما، گونه‌های معمولی مقاوم در برابر حرارت در زمین‌های خشک، در نزدیکی دریای مرده بیشتر قابل مشاهده هستند.
محققان کشاورزی دریافته‌اند که خرمای کشت‌شده در این منطقه می‌تواند شیرین‌تر، آب‌دارتر و معطرتر از خرماهای کشت‌شده در زمین‌های خشک معمولی باشد.
با نگاهی دقیق‌تر به درختان خرما می‌توان دید که بسیاری از آنها با لوله‌هایی موازی با زمین تعبیه شده‌اند که گویی در حال دریافت درمان طب سوزنی هستند.
در واقع، آنها ریزحسگرهایی هستند که برای نظارت دقیق مورد استفاده قرار می‌گیرند و هر کدام شامل دو کاوشگر‌اند که یکی از آنها برای گرمایش و دیگری برای اندازه‌گیری اختلاف دما به کار می‌رود.
به گفته‌ی این پژوهشگران، خاک شور باعث می‌شود آبیاری درختان خرما حدود دو برابر مقدار معمولی باشد و مصرف نیتروژن در کودها حدود 50 درصد کارایی کمتری دارد.
