بر اساس داده های منتشر شده توسط وزارت کشاورزی و جنگل‌های آنگولا، تولید محصولات کشاورزی آنگولا در سال 2022 به حدود 24.8 میلیون تن افزایش یافت که نشان دهنده افزایش 5.6 درصدی نسبت به سال 2021 است.
به گزارش شین هوا، در این میان، تولید محصولات ریشه‌ای غالب بوده است و میزان آنها نزدیک به 13 میلیون تن می‌رسید که بیش از 52 درصد از کل تولید را تشکیل می‌دادند.
سهم میوه ها با حدود 6 میلیون تن، غلات با حدود 3.2 میلیون تن و حبوبات و دانه‌های روغنی با حدود 622000 تن از این مقدار بوده است.
غلات 53 درصد از کل سطح زیر کشت 5 میلیون و 970 هزار هکتاری کشور را شامل می‌شود که ذرت با تولید 1185 کیلوگرم در هکتار، 97 درصد در تولید این دسته سهم دارد.
محصولات ریشه و غده حدود 22 درصد از کل سطح کاشت را به خود اختصاص داده‌اند که کاساوا محصول اولیه در این دسته است.
وزیر کشاورزی و جنگل‌های آنگولا اعلام کرده است که سهم بخش کشاورزی در تولید ناخالص داخلی آنگولا به 6.29 درصد در سال 2022 افزایش یافته است که نسبت به سال 2021 ، 0.09 واحد درصد افزایش داشته است.
وزارتخانه کشاورزی و جنگل‌های آنگولا پیش‌بینی کرده است که اگر به حداقل رشد سالانه 6 درصد دست یابند، دستیابی به امنیت غذایی غیرممکن خواهد بود، با توجه به میانگین نرخ رشد جمعیت آنگولا که 3.1 درصد در سال است.
از سال 2018 تا 2022، آنگولا در مجموع 11.94 تریلیون دلار آمریکا برای واردات مواد غذایی هزینه کرده است.
این وزارتخانه می‌گوید که کشاورزی خانوادگی روش اصلی عملیات در کشاورزی آنگولا است که 91.5 درصد از کل سطح زیر کشت و 82.5 درصد از کل تولید کشور را تشکیل می‌دهد.
به طور متوسط، هر خانواده 2.17 هکتار، عمدتاً با استفاده از روش‌های دستی، بدون کشش حیوانات یا ماشین آلات، کشت می‌کنند و تنها بخش کوچکی از پرورش‌دهندگان از کود و آفت‌کش استفاده می‌کنند.
درباره کاساوا
کاساوا، درختچه‌ای چوبی است که عمدتاً به دلیل ریشه‌های نشاسته‌ای آن، برداشت می‌شود.
اکثر کاشت کاساوا در آفریقا اتفاق می‌افتد، جایی که به دلیل نیاز کم به آب، قابلیت بقا در خاک‌های حاشیه‌ای و انعطاف پذیری در زمان برداشت، محبوبیت پیدا می‌کند.
این گیاه در سراسر جهان گرمسیری به دلیل ریشه‌های غده‌ای خود که از آن آرد کاساوا، نان، تاپیوکا، نشاسته لباسشویی و یک نوشیدنی الکلی به دست می‌آید، کشت می‌شود. کاساوا احتمالاً اولین بار توسط مایاها در یوکاتان کشت شد.
دو مشتق قند مولد سیانید که به گلوکزیدهای سیانوژنیک معروفند، در بیشتر انواع کاساوا به مقادیر متفاوتی وجود دارند. مردم بومی یک سیستم تصفیه پیچیده برای حذف سم با رنده کردن، فشار دادن و گرم کردن غده‌ها ایجاد کردند.
برای تهیه ایمن بیشتر انواع کوچک شیرین برای استفاده به عنوان سبزیجات، پوست باید سخاوتمندانه جدا شود، غده‌ها باید به خوبی پخته شوند و آب پخت و پز خارج شود.
برخی از غده‌های کاساوا نیز از قبل خیس می‌شوند تا مواد شیمیایی مضر شسته شوند. تهیه آرد کاساوا معمولاً از ریشه‌های تلخ، سخت است که برای حذف سموم نیاز به کار قابل توجهی دارد و می‌تواند شامل زمان خیساندن طولانی، تخمیر و قرار دادن خمیر کاساوا در هوا برای چند ساعت باشد.
آماده‌سازی نادرست می‌تواند باعث مسمومیت حاد سیانید شود و قرار گرفتن طولانی مدت در معرض گلوکزیدهای سیانوژنیک با گواتر، پانکراتیت مزمن و یک اختلال عصبی معروف به نوروپاتی آتاکسیک همراه است.
کاساوا گیاهی چند ساله با برگ‌های آشکار و تقریباً کف دست (به‌شکل فن) شبیه برگ‌های گیاه روغن کرچک مربوطه، اما عمیق‌تر به پنج تا نه لوب تقسیم شده است.
واریته‌های مختلف آن از گیاهان کم‌علفی گرفته تا درختچه‌های منشعب و درختان باریک بدون انشعاب را شامل می‌شود. برخی از آنها با مناطق خشک خاک قلیایی و برخی دیگر به سواحل گل اسیدی در کنار رودخانه‌ها سازگار هستند.
کاساوا منبع خوبی از فیبر غذایی و همچنین ویتامین C، تیامین، اسید فولیک، منگنز و پتاسیم است. غده‌ها طعم آجیلی ملایمی دارند و معمولاً به عنوان سبزیجات ریشه‌ای در خورش‌ها یا به عنوان غذاهای جانبی مصرف می‌شوند.
