علاقه به زادگاه، مهرانگیز سلطانیان را در سن 48 سالگی به دیزان می‌کشاند او در سال 1384 بعد از بازنشستگی تصمیم می‌گیرد که به دیزان مهاجرت کند و سرانجام در اردیبهشت سال 1387 زندگی جدیدی را در این روستای زیبا و سرسبز شروع می‌کند.
این بانو پس از ورود به روستا، نقاط ضعف و خمودگی روستا را شناسایی کرده و تلاش می‌کند تا در اداره بهتر روستا نقش‌آفرینی داشته باشد او در این باره می‌گوید:
«روﺳﺘﺎ دﻫﯿﺎر ﻧﺪاﺷﺖ و این در حالی بود که ﺗﻤﺎم ﮐﺎرﻫﺎی اﺟﺮاﯾﯽ روﺳﺘﺎ ﺑﺎ دﻫﯿﺎر اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺷﻮرا ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد دادم ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ در ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ دﻫﯿﺎری ﻫﻤﮑﺎری ﮐﻨﻢ. اﺑﺘﺪا ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮدﻧﺪ، ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﺎﺳﺨﻢ را ﻧﺪادﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﭘﯿﮕﯿﺮیﻫﺎی زﯾﺎد و ﻓﺸﺎری ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺷﻮرا آوردﻧﺪ، ﺑﻨﺪه را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دﻫﯿﺎر ﺑﻪ ﺑﺨﺸﺪاری ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﭘﺲ از ﮔﺬراﻧﺪن ﻣﺮاﺣﻞ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ در دﻫﯿﺎری روﺳﺘﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮐﺎر ﮐﺮدم.»
بانو سلطانیان پس از شروع به فعالیت در جایگاه دهیار، تلاش‌ها و اقدامات عمرانی و فرهنگی بسیاری را انجام می‌دهد ولی آن‌چه که تغییرات بنیادین ایجاد می‌کند عرصه آموزش است.
ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺟﻬﺎد ﮐﺸﺎورزی ﺟﻬﺖ برگزاری دوره‌های ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﺳﺎزی زﻧﺎن روﺳﺘﺎ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺟﻬﺎد ﮐﺸﺎورزی ﺟﻬﺖ آﻣﻮزش ﻣﺮدم روﺳﺘﺎ و ﺑﻬﯿﻨﻪﺳﺎزی ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﺎﻏﯽ و زراﻋﯽ از مواردی هستند که وی برای مانایی تولید در این روستا و مهاجرت معکوس شروع می‌کند اما اینها کافی نیستند او برای تقویت کسب‌وکار کشاورزی در دیزان شروع به بسترسازی و اجرای طرح‌های متنوعی می‌کند که به تعدادی از آنها در ذیل اشاره می‌شود:
- تاسیس صندوق خرد زنان روستایی و شرکت تعاونی
- کاشت بوته گل محمدی (کاشت تعداد ۳۰۰۰ بوته گل محمدی در محل لاچینی زمین و روستای جنوبی و لوله گذاری آبیاری قطره‌ای)
- طراحی و نقشه‌برداری گذرچال( احداث استخر آب ۱۱۵۰ متر مکعبی در میرزا چاک، طراحی و نقشه‌برداری برای لوله گذاری آب کشاورزی گذرچال، پشتیبانی استخرهای پائین‌دست از استخر میرزاچاک و نمونه برداری خاک و آب از ۵ مکان گذر چال و تحویل آن به دانشکده کشاورزی کرج جهت آزمایش)
- پرداخت وام به اعضای کارآفرین صندوق تعاون خرد زنان روستائی با کارمزد ۲ درصد
- خرید زنبور عسل (دریافت تسهیلات از بانک ملی بمبلغ ۸۰۰۰۰۰۰۰۰ ریال با کارمزد ۴ درصد و خرید ۵۰ کلنی زنبور عسل بمبلغ ۷۰۰۰۰۰۰۰۰ ریال، عضویت در تعاونی زنبورداران شهرستان طالقان )
- کاشت عدس ( کاشت عدس در ورکو بعنوان پایلوت)
این بانو درباره دیزان می‌گوید: « واژه دﯾﺰان ﻣﻨﺸﻌﺐ از دژان اﺳﺖ و می‌تواند ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﺮای ﺑﻨﺎ ﻧﻬﺎدن دژﻫﺎ و ﻗﻠﻌﻪﻫﺎ ﺑﻮده و ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ در دورانﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ، دژﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪدی وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوزه آﺛﺎر ﻧﺎﭼﯿﺰی از ﺑﻌﻀﯽ از آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﯿﺺ اﺳﺖ.
دﯾﺰان روﺳﺘﺎﯾﯽ اﺳﺖ زﯾﺒﺎ ﺑﺎ ﻣﺮدﻣﯽ ﺧﻮﻧﮕﺮم، ﺑﺎ ﻧﺸﺎط و ﻣﻬﻤﺎن ﻧﻮاز ﮐﻪ ﺑﻪ اﺻﺎﻟﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮐﻬﻦ ﻋﺠﯿﻦ ﺷﺪه و ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻏﻨﯽ اﺳﻼم ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯽﺗﻮان ﻣﺼﺪاق ﯾﮏ ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﻼﻣﯽ را در اﯾﻦ روﺳﺘﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﺮد ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ اﻣﺎم ﺟﻤﻌﻪ ﻓﻘﯿﺪ ﻃﺎﻟﻘﺎن ﻣﺮﺣﻮم ﺷﺎدروان ﺣﺎج آﻗﺎ رﻓﯿﻌﯽ، ﻋﻔﯿﻒﺗﺮﯾﻦ زﻧﺎن ﻃﺎﻟﻘﺎﻧﯽ، زﻧﺎن دﯾﺰان ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻣﺮدم دﯾﺰان ﺑﻪ ﺑﺎادب ﺑﻮدن ﻣﻌﺮوﻓﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪای ﮐﻪ روﺳﺘﺎﻫﺎی اﻃﺮاف ﺑﺮای آﻧﻬﺎ ﺟﻮک درﺳﺖ ﮐﺮده‌اﻧﺪ و ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ دﯾﺰاﻧﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺷﻤﺎﻓﻨﮓ، ﯾﻌﻨﯽ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ، ﺗﻮ ﻧﻤﯽﮔﻮﯾﺪ ﺣﺘﯽ دﻋﻮاﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ اﺳﺖ.»
مهرانگیز سلطانیان آرزو می‌کند تا دیزان، یکی از قطب‌های مهم اقتصادی نه فقط در شهرستان طالقان بلکه در استان البرز باشد. روستای دیزان دارای 60 ﺧﺎﻧﻮار ﺳﺎﮐﻦ داﺋﻤﯽ، 300 ﺧﺎﻧﻮار به صورت ساکن 9 ﻣﺎه از ﺳﺎل و 550 خانواده در تابستان است.
