به گفته سازمان ملل، یکی از بزرگترین تهدیدها برای سلامت جهانی و امنیت غذایی، بیماری‌های همه‌گیر و مقاومت آنتی بیوتیکی است که هر کدام را می‌توان به غذا و کشاورزی گره زد.
افزایش تقاضا برای پروتئین حیوانی و روش‌های صنعتی امروزی تولید گوشت از جمله دلایل احتمالی همه‌گیری بعدی است.
مقاومت آنتی بیوتیکی که به دلیل استفاده بیش از حد از آنتی‌بیوتیک‌ها در حیوانات پرورشی ایجاد می‌شود، می‌تواند تا سال 2050 ، سالانه 10 میلیون نفر را بکشد.
اما یک راه حل وجود دارد. گوشت‌های گیاهی و کشت‌شده می‌توانند جمعیت در حال رشد را تغذیه کنند، بدون اینکه در خطر بیماری همه‌گیر یا مقاومت آنتی‌بیوتیکی نقش داشته باشند.
تنها طی دو سال گذشته، همه‌گیری جهانی و شرایط شدید آب و هوایی، شکنندگی زنجیره‌های تامین کشاورزی جهان را آشکار کرده است و توانایی رشد، تولید و تحویل ایمن را مختل کرده است.
از طریق چشم انداز دوگانه سلامت جهانی و امنیت غذایی، چشم انداز گوشتی که در محیط‌های تولید ایمن‌تر، چابک‌تر و انعطاف‌پذیرتر رشد می‌کند – با خطر صفر در انتقال بیماری‌های مشترک بین انسان و دام یا مقاومت آنتی بیوتیکی – در سراسر جهان مورد توجه قرار می‌گیرد.
یک بیماری همه‌گیر جهانی، تغییرات آب و هوایی، جنگ‌ها و درگیری‌ها شکنندگی زنجیره تامین مواد غذایی جهان را آشکار کرده است. ضعیف‌ترین حلقه در آن زنجیره، تولید گوشت صنعتی است.
با توجه به محدودیت زمین و آب، جمعیت رو به رشد جهانی و مسائل مربوط به امنیت غذایی در سطح بحران، دیگر نمی‌توانیم ناکارآمدی‌ها و خطرات دوچرخه سواری محصولات را از طریق حیوانات برای تولید پروتئین تحمل کنیم.
در سطح جهان، حجم کل محصولات انسانی که به عنوان خوراک دام مورد استفاده قرار می‌گیرند، بیش از 968 میلیون تن متریک است. این برای رفع 20 برابر کمبود غلات در جهان کافی است.
راه‌های کارآمدتری برای تولید پروتئین وجود دارد که می‌تواند امنیت غذایی را حتی در محیط‌های محدود به خشکی و آب افزایش دهد.
در مقایسه با گوشت‌های معمولی، گوشت‌های کشت شده می‌تواند تا 95 درصد زمین کمتر و 78 درصد آب کمتر نیاز داشته باشد، در حالی که گوشت‌های گیاهی تا 99 درصد زمین کمتر و 99 درصد آب کمتر مصرف می‌کنند.
پروتئین‌های جایگزین می‌توانند به یکباره یک راه‌حل مقیاس‌پذیر جهانی و یک راه‌حل غذایی منطقه‌ای باشند – که هم توسط شرکت‌های بزرگ چندملیتی و هم توسط کشاورزان کوچک با محصولات بومی سازگار با آب و هوای محلی و متناسب با نیازها و ذائقه‌های جوامع محلی تولید می‌شوند.
مشابه پویایی اکولوژیکی در اکوسیستم‌های طبیعی که در آن تنوع برابر است با انعطاف‌پذیری، تنوع افراد، محصولات، مدل‌ها و راه‌حل‌ها برای القای انعطاف‌پذیری بسیار مورد نیاز به سیستم غذایی جهانی ما مورد نیاز است.
امنیت غذایی در دنیایی که پروتئین‌های جایگزین دیگر جایگزین نیستند امکان‌پذیر است.
در طول 100 سال گذشته، مناظر طبیعی به طور اساسی توسط سیستم غذایی جهانی ما دگرگون شده است. طبق یک تخمین، 70 درصد از علفزارها، 50 درصد از ساواناها و 25 درصد از جنگل‌ها در سراسر جهان قبلاً پاکسازی شده یا برای کشاورزی تبدیل شده‌اند.
با توجه به اینکه انتظار می‌رود تقاضای جهانی برای گوشت تا سال 2050 دو برابر شود، تولید وضعیت موجود، ما را در مسیری قرار می‌دهد که مؤسسه منابع جهانی آن را فشرده زمین جهانی می نامند.
حفاظت و احیای زمین ها و آب‌ها و تنوع زیستی آنها – بدون بازنگری در نحوه رشد و تولید غذا، به ویژه گوشت، غیرممکن است.
اما در حالی که امروزه کشاورزی بزرگترین محرک جنگل زدایی و از بین رفتن تنوع زیستی است، بزرگترین فرصت ما نیز است.
در کنار سایر پیشرفت‌ها و نوآوری‌ها در سیاست‌ها و شیوه‌های غذایی و کشاورزی، پروتئین‌های جایگزین – به‌ویژه گوشت‌های گیاهی و کشت‌شده – می‌توانند به نوشتن فصل بعدی برای غذا و کشاورزی در سراسر جهان کمک کنند.
تغییر نحوه تولید گوشت می‌تواند سه میلیارد هکتار زمین را آزاد کند تا برای کشاورزی احیاکننده، تولید انرژی تجدیدپذیر، بازگرداندن، انتقال مجدد به مردم بومی و غیره استفاده شود.
غذاهای دریایی جایگزین می‌توانند بار را بر اقیانوس‌های ما که بیش از حد صید می‌شوند کاهش دهد و به حفظ ذخایر ماهی‌های وحشی برای جوامع ساحلی که برای بقای آنها متکی هستند کمک کند.
تغییر واقعی مستلزم این است که همه افراد حاضر در میز – دانشمندان، دانش‌آموزان، استارت‌آپ‌ها، کشاورزان، ماهیگیران، شرکت‌های بزرگ، شرکت‌های کوچک، سازمان‌های غیردولتی، سیاست‌گذاران و کل دولت‌ها- همه با هم برای کاهش انتشارات کشاورزی، بهبود نتایج بهداشت عمومی، افزایش انعطاف‌پذیری سیستم غذایی و امکان بازیابی و احیای اکوسیستم‌های حیات‌بخش کار کنند.
