برای رفع کمبود مواد غذایی به دلیل سال‌ها درگیری و تأثیرات تغییرات آب‌و‌هوایی، چندین جوان در کشور محصور در خشکی آفریقای مرکزی سودان جنوبی به جای جستجوی زندگی در استخراج نفت، به کشت محصولات کشاورزی روی آورده‌اند.
با وجود داشتن مقدار قابل توجهی از ذخایر اثبات شده نفت، حدود 8.3 میلیون نفر در این کشور در معرض خطر گرسنگی هستند. به گفته کارشناسان، این کشور 80 درصد اقلام غذایی را از اوگاندا و کنیا وارد می‌کند.
جوی لادو، مدیر عامل مزارع اوبونتو که در زمینه سبزیجات خانگی فعالیت می‌کند، در گفتگو با خبرگزاری آناتولی، از جوانان خواست تا برای کاهش وابستگی بیش از حد کشور به واردات مواد غذایی، سخت تلاش کنند.
او می‌گوید زمانی که سال گذشته مرزها به دلیل اعتصاب رانندگان کامیون که مواد غذایی را از کنیا می‌آوردند بسته شد، قیمت مواد غذایی در این کشور به شدت افزایش یافت.
جوی لادو متوجه می‌شود که بسیاری از خانواده‌ها برای تهیه غذا با مشکل مواجه هستند و همین باعث می‌شود تا این مزارع را راه اندازی کند.
او می‌گوید: «مزرعه‌ی من برای تولید غذا در سودان جنوبی به مردم کمک می‌کند تا رنج نبرند یا منتظر غذای وارداتی نباشند.
همچنین «تیوپ پل» – مدیر عامل مزارع سبزمی‌گوید: «تلاش‌های او برای کشت محصولات به در دسترس بودن مواد غذایی در منطقه نفت‌خیز نیل بالایی کمک کرده است.» و ادامه می‌دهد: « ما در سال 2019، توانستیم حدود 6000 تن مواد غذایی تولید کنیم تا به جامعه محلی عرضه کنیم البته بازار ما سال گذشته به دلیل یک بحران سیاسی مختل شد.»
همچنین به عقیده‌ی «کوول آتیان ماوین» – وزیر تجارت و صنعت سودان، بازگرداندن صلح و امنیت برای تشویق تولید غذا در این کشور حیاتی است.
آنها می‌گویند ما در سودان جنوبی، مشکل ناامنی غذایی داریم. ما باید خود را به خاطر کمبود غذا در سودان جنوبی سرزنش کنیم در حالی که منابع زیادی داریم. اولین چیزی که باید ایجاد کنیم امنیت است. دومین چیز یک جاده خوب است. وی افزود، اما هیچ شبکه جاده ای در سودان جنوبی وجود ندارد که مناطق روستایی را به بازارها متصل کند.
«آی دوانگ آیی» – رئیس جامعه تجاری سودان جنوبی می‌گوید: که تمرکز بر کشاورزی برای تقویت توسعه اقتصادی ضروری است و اینکه مردم کشاورزی را فراموش کرده‌اند و تمام تمرکز به استخراج نفت معطوف شده است.
وی خواستار رفع محدودیت‌های مختلف بر روی محصولات غذایی شده و از دولت خواسته است تا سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی و اعطای وام به مردمی که محصولات کشاورزی و سبزیجات را می‌کارند، تشویق کند.
به عقیده‌ی وی، سودان جنوبی دارای مناطق وسیعی است که دارای آبیاری هستند و می توان از آنها برای کشت محصولات کشاورزی استفاده کرد. اما کارشناسان می‌گویند که در سال 1999، با شروع کاهش تولیدات کشاورزی، دولت سودان تقسیم نشده تمرکز خود را به استخراج نفت معطوف کرده بود.
بر اساس گزارش بانک جهانی، متوسط نرخ رشد سالانه بخش کشاورزی بین سال‌های 2000 و 2008 تنها 3.6 درصد بوده که تنها سایه‌ای از نرخ رشد 10.8 درصدی در دهه گذشته است.
یک بررسی گسترده اراضی که توسط سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد از طریق ماهواره انجام شد، نشان می‌دهد زمانی که سودان جنوبی در سال 2011 مستقل شد، تنها 4.5 درصد از زمین‌های موجود زیر کشت بودند.
وابستگی گسترده به واردات اقلام غذایی با هزینه حمل‌و‌نقل بالا با تورم، به کمبود شدید مواد غذایی در سودان جنوبی کمک کرده است، سودان جنوبی با حدود 98 درصد درآمدهای دولت از نفت، وابسته‌ترین کشور جهان به نفت به شمار می‌آید.
همچنین، «آگاک آچویل لوال»، وزیر دارایی و برنامه‌ریزی سودان جنوبی گفت که آنها در پرداخت حقوق کارمندان دولت با مشکل مواجه هستند زیرا درآمدهای نفتی این کشور پیش فروش شده است.
