تلقیح بذر را می‌توان به عنوان افزودن یا مخلوط کردن باکتری‌های مفید به دانه‌های باغ دانست. (کشاورزان همچنین از بذرهای تلقیح شده در مزارع استفاده می‌کنند.)
هدف از اختلاط این است که نوع صحیح باکتری بتواند یک همزیستی موفق با گیاه ایجاد کند تا نیتروژن اتمسفر را برای گیاه تثبیت کند تا نیازی به کود بیشتر نداشته باشد. تلقیح همچنین می‌تواند رشد و عملکرد بهتر محصول را ایجاد کند.
تیمار بذر با تلقیح بذر کمی متفاوت است. درمان بذر زمانی است که بذر در معرض گرما، سرما قرار داده شده و در آب خیس شود.
سپس از مواد شیمیایی استفاده می‌شود که گیاه در حال رشد را از آفات یا برای جوانه‌زنی بهتر بذر محافظت می‌کند.
تلقیح بذر بسیار مهم است به خصوص اگر سبزی که کاشته می‌شود در خاکی باشد که در سال‌های قبل کاشته نشده باشد.
تلقیح به افزایش جمعیت باکتری‌ها کمک می‌کند که در همزیستی با گیاه برای تثبیت نیتروژن برای گیاه عمل می‌کنند.
بذرهای تلقیح شده چگونه تهیه می‌شوند؟
برای نخود به عنوان مثال، باکتری را از گره‌های ریشه نخودهای در حال رشد سالم جدا می‌کنند. آنها این باکتری را در آزمایشگاه رشد می‌دهند.
معمولاً این کار در مقیاس تولید انبوه برای کارایی انجام می‌شود. سپس باکتری‌ها با ذغال سنگ نارس مخلوط می‌شوند تا حجم آن افزایش یابد و مایه تلقیح آماده شود.
تلقیح‌های موجود در بازار معمولاً 1000 برابر تعداد باکتری‌هایی هستند که معمولاً در خاک ما یافت می‌شوند. این کمی شبیه مصرف یک پروبیوتیک برای سلامت روده است. بنابراین، استفاده از بذرهای تلقیح شده فقط سرعت بخشیدن به تعداد و افزایش جمعیت باکتری ها برای به دست آوردن منافع است.
در واقع، در برخی موارد خاک ممکن است حاوی باکتری های مورد نیاز نباشد، بنابراین نخود فرنگی یا سایر سبزیجات شما به خوبی رشد نخواهند کرد.
- شما می توانید بذرهای از قبل تلقیح شده را خریداری کنید که در آن باکتری‌ها و دانه‌ها از قبل مخلوط شده‌اند. شرکت های زیادی وجود دارند که این دانه‌ها را می‌فروشند.
- شما همچنین می‌توانید یک مخلوط تلقیح‌کننده را به تنهایی بخرید و آن را با دانه‌های خود یا در خاک خود مخلوط کنید.
- یک نکته خوب این است که اگر خودتان آن را مخلوط می‌کنید، مقداری شکر یا ماده چسبنده اضافه کنید تا به مخلوط تلقیح کننده کمک کند به دانه یا خاک بچسبد.
- معمولاً کشاورزان زمانی که باید در مقیاس بزرگتر کاشت کنند، فرآیند مخلوط تلقیح را اتخاذ می‌کنند. اگر بذرهای خود را قبلاً کاشته‌اید، تلقیح خاک می‌تواند روش خوبی باشد.
- تلقیح‌ها باید با احتیاط بیشتری رفتار شوند زیرا دارای میکروارگانیسم‌های شکننده و حساس هستند.
- قرار دادن تلقیح‌ها در معرض گرما، نور مستقیم خورشید، رطوبت بیش از حد، یا شرایط شدید می‌تواند میکروب‌های موجود را از بین ببرد و بی‌فایده بماند.
- باکتری‌هایی که با سبزیجات رابطه همزیستی برقرار می‌کنند و به تثبیت نیتروژن جو کمک می‌کنند، متعلق به جنس Rhizobia هستند.
- گونه‌های مختلف این باکتری با توجه به سبزی یا گیاه خاص هستند. ریزوبیا موهای ریشه سبزیجات را آلوده می‌کند و تورم‌های کمی روی ریشه گیاهان ایجاد می‌کند که به آنها گره ریشه می‌گویند.
- این گره‌ها از طریق فرآیندهای پیچیده بیوشیمیایی، نیتروژن اتمسفر را به ترکیبات نیتروژن محلول تبدیل می‌کنند.
- پس از انجام این کار، این نیتروژن محلول می‌تواند توسط گیاهان استفاده شود. این گیاه در ازای کمک به نیتروژن مورد نیاز گیاه، به باکتری‌ها کمک می‌کند. (بنابراین، همزیستی نامیده می شود). گیاهان کربوهیدرات‌هایی می‌سازند که باکتری آنها را می‌خورد.
- اگر گیاهی را ریشه کن کنید و تعداد گره‌های بیشتری روی ریشه‌ها مشاهده کردید، می‌توانید بگویید که این گیاه پتانسیل بیشتری برای تثبیت نیتروژن دارد.
- برخی از قارچ‌ها و باکتری‌ها وجود دارند که هم از طریق عمل در روابط همزیستی و هم به عنوان تثبیت‌کننده‌های نیتروژن آزاد، مواد مغذی را برای گیاهان فراهم می‌کنند.
- یک قارچ میکوریزی خاص نیز وجود دارد که رابطه همزیستی با گیاهان ایجاد می‌کند و جذب فسفر و آب را افزایش می‌دهد.
- همچنین مشخص شده است که قارچ‌های میکوریز تحمل برخی از گیاهان را در برابر تنش‌های مختلف محیطی افزایش می‌دهند.
- برخی از میکروب‌ها هستند که با گیاهان رابطه همزیستی برقرار نمی‌کنند اما همچنان برای گیاهان مفید هستند.
- اگر باعث رشد گیاه شوند، کودهای زیستی نامیده می‌شوند. هنگامی که آنها بیماری‌ها یا آفات گیاهی را سرکوب می‌کنند، می‌توانند به عنوان محرک‌های مقاومت گیاهی یا آفت‌کش‌های زیستی نامیده شوند.
- کودهای زیستی، میکروارگانیسم‌های زنده‌ای هستند که در اطراف ناحیه ریشه گیاهان زندگی می‌کنند و مقداری اسیدهای آلی ترشح می‌کنند.
- این مواد شیمیایی یا مواد معدنی را حل کرده و مواد مغذی را در دسترس گیاهان قرار می‌دهند یا این مواد شیمیایی به عنوان هورمون رشد برای تقویت رشد ریشه/گیاه عمل می‌کنند.
- آفت‌کش‌های زیستی یا عوامل کنترل زیستی هستند که بیماری‌های گیاهی را سرکوب کرده و گیاهان را سالم می‌کنند. یک مثال عالی تریکودرما است که قارچ بد را با ترشح مواد شیمیایی مضر یا ربودن مواد مغذی از آنها می‌کشد.
چگونه افزایش بذرها می‌تواند بر روی زنده ماندن و قدرت بذر تاثیر بگذارد؟
