سازمان ملل به همراه جمهوری اسلامی ایران در حمایت از زنان روستایی در دوران کرونا، حمایت های مورد نیاز برای احیای کسب و کار و توزیع بعضی از اقلام را انجام داد.
در راستای موافقتنامه همکاری صندوق حمایت از توسعه فعالیتهای کشاورزی زنان روستایی بندرعباس و سازمان ملل متحد که در خصوص اجرای پروژه حمایت از کسب و کارهای آسیب دیده کوچک زنان روستایی در اثر بیماری کرونا منعقد شده است. توزیع بستههای بهداشتی با حضور مدیرعامل صندوق حمایت از توسعه فعالیتهای کشاورزی زنان روستایی، کارشناس مسئول امور زنان سازمان جهاد کشاورزی و رئیس مرکز جهاد دانشگاهی فین بین اعضاء صندوق خرد زنان روستایی دشت مارم و روستای پابند از توابع شهر فین توزیع شد.
حمایت سازمان ملل و دولت از زنان روستایی در کرونا
به گزارش سازمان ملل، ایران جزو اولین کشورهایی بود که به شدت از کووید-19 آسیب دید. این بیماری همهگیر در زمانی شروع شد که ملت هنوز تحت تأثیر تحریمهای اقتصادی یکجانبه قرار داشت و این بر فشارها بر زندگی روزمره به ویژه بر زنان افزود.
مشارکت زنان ایرانی در اقتصاد پس از همهگیری کاهش یافت. تأثیر این کاهش در میان زنان سرپرست خانوار (WHH) بدتر بود و در خانوارهای کم درآمد که سرپرست آنها زنان بود، وضعیت حتی پیچیدهتر بود.
در این شرایط، برنامه توسعه ملل متحد در ایران وارد عمل شد و ابتکارات واکنش فوری و برنامههای بلندمدت بهبود را تدوین کرد. UNDP با همکاری نزدیک با دولت برای کاهش اثرات اجتماعی-اقتصادی این بیماری همهگیر، یک ابتکار واکنش سریع اجتماعی-اقتصادی (RASER) را برای حمایت از جمعیتهای آسیب پذیر، از جمله WHH و زنان آسیبپذیر در مناطق روستایی و محروم، طراحی کرد.
ابتکار RASER نیاز به ترکیب حمایت اجتماعی با فعالیتهای تولید درآمد مبتنی بر خانه و سایر اقدامات اقتصادی پایدار را تشخیص میدهد.
این ابتکار بر اساس یک مدل توسعه یکپارچه است و بر عرضه و تقاضا به طور همزمان تمرکز دارد. ترویج اقتصاد دایرهای و شبکهها و ترویج استفاده از دیجیتالی شدن هسته اصلی پاسخ است.
مداخلات مشترک دولت و UNDP بر ایجاد فرصتهای شغلی و ارائه حمایتهای روانی- اجتماعی متمرکز بود. آنها شامل اجرای برنامههای آموزشی پزشکی و روانی-اجتماعی برای کاهش تأثیر منفی همهگیری، توزیع بستههای تجهیزات حفاظت فردی (PPE) به خانوادههای آسیبپذیر و ارائه بیمه عمر پزشکی و COVID-19 برای تمام خانوادهها، علاوه بر ارائه حوالههای نقدی مشروط به خانوارها بودند.
برای خرید لوازم ضروری تقریباً 5500 خانوار هدف قرار گرفتند و 4400 زن از جمله WHH و زنان روستایی از RASER بهرهمند شدند.
کسبوکارهای کوچک و خانگی که تحت تأثیر این همهگیری قرار گرفته بودند، از طریق مداخلات تحت RASER احیا شدند و با در نظر گرفتن نقاط قوت محلی و نیاز به پایداری، حدود 5000 شغل ایجاد یا احیا شدند.
اعتبارات خرد برای زنان روستایی یک ویژگی مهم بود. برنامه توسعه سازمان ملل متحد با مشارکت وزارت جهاد کشاورزی و معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری از کسب و کارهای آسیبدیده در استانهای لرستان و هرمزگان با استفاده از ظرفیت زنان روستایی برای استفاده از اعتبارات خرد حمایت کرد.
کل زنجیره کسبوکار از شناسایی پتانسیلهای محلی و مزیتهای نسبی، هدفگیری خوشهها تا تهیه مواد و تجهیزات لازم، اصلاح فرآیندهای کشاورزی با معرفی فناوری، سازماندهی جلسات آموزش حرفهای، تشویق ذهنیت مشارکتی، و اتصال کسبوکارها به بازارها پوشش داده شد. ابزارهای دیجیتالی هم از نظر آموزش و هم در بازاریابی مورد توجه قرار گرفت.
تحت این ابتکار، UNDP ایران از زنان روستایی نه تنها در افزایش تولیدات کشاورزی، بلکه در ارتباط آنها با یکدیگر و بازارها حمایت کرد. تمام ماسکهای صورت موجود در بستههای PPE توزیع شده بین خانوارها توسط گروههای زنان تولید شده است.
علاوه بر این، این تولیدکنندگان PPE به مشاغل دیگر متصل شدند تا بستهبندی سازگار با محیط زیست را برای محصولات کشاورزی فراهم کنند و در نتیجه ابتکار RASER را «سبز» کنند. همچنین محصولات داخلی به دیجی کالا، یکی از اصلیترین پلتفرم های بازار دیجیتال در ایران، مرتبط میشوند.
زنان حدود 90 درصد از ذینفعان برنامههای مختلف از جمله اشتغالزایی و آموزش حرفهای را تشکیل میدهند.