«تِف»، ماده اصلی غذا در اتیوپی است و مورد دزدی زیستی قرار می‌گیرد در این راستا، «یوناس آلمو»، یک کارآفرین اتیوپیایی با تعهد است که به کشاورزان اتیوپیایی کمک می‌کند تا از تجاری‌سازی تِف، کوچکترین غله جهان، بومی شاخ آفریقا بهره‌مند شوند.
به گزارش یورونیوز، از انبار لاوگراس گرفته تا مزارع تف، چالش‌هایی را که اتیوپی‌ها در تولید این محصول بومی با آن مواجه هستند بررسی و راه‌حل‌های ممکن را ارائه داده است.
آلمو در ملاقات با ارونیوز در کارخانه خود لاوگرس، نه چندان دور از آدیس آبابا، پایتخت اتیوپی، می‌گوید:«وقتی کودک بودم، در یک خانواده کشاورز در اتیوپی بزرگ شدم و در حال کشاورزی تف بودم.»
در دهه 80، آلمو خانواده خود را ترک کرد تا تحصیلات خود را در اروپا دنبال کند و در نهایت شروع به کار در امور مالی کرد.
در سال 2015، یک درک ناگهانی مسیر زندگی او را تغییر داد: «تف در سوپرمارکت‌های بریتانیا محبوب شده بود، اما حتی یک کیلوگرم از آن از اتیوپی نمی‌آمد. در واقع در آمریکا، آفریقای جنوبی، اسپانیا و استرالیا در حال رشد بود.»
این پدیده به عنوان دزدی زیستی نیز شناخته می شود، مفهومی که کاوش نشده است که وکیل «پاتریک آژجو» متخصص در حقوق خصوصی، دزدی زیستی را بهره برداری و تجاری سازی منابع بیولوژیکی بدون پرداخت غرامت به صاحب اصلی آن گیاهان می‌داند.
در سال 2003، پس از انجام یکسری تحقیقات با دولت اتیوپی، یک شرکت هلندی حق اختراع بحث برانگیزی را برای آرد تف به ثبت رساند. در سال 2020، در پی شکایت دولت اتیوپی، مجوز این شرکت باطل شد.
با وجود این پیروزی، هیچ مقررات بین‌المللی در مورد این نوع دزدی وجود ندارد. این فقدان پیشینه قانونی، توانایی کشاورزان اتیوپی را برای بهره‌برداری تجاری از محصولات بومی خود تهدید می‌کند و به همین دلیل است که فردی چون آلمو، متعهد به تقویت تولید تف می‌شود.
کارشناس موسسه تحقیقات کشاورزی اتیوپی توضیح می‌دهد که در حال حاضر، بهره‌وری در سطح ملی فقط 1.8 تن در هکتار است. دلایل این تولید، محدود ساختاری است:
کشاورزان اتیوپیایی برای برداشت به گاوها متکی هستند و به ندرت به ماشین‌آلات و انواع غلات دسترسی دارند که بتوان آنها را راحت‌تر کشت کرد.
المو، به لطف دوران کودکی خود در یک خانواده کشاورز، از شرایط سختی که والدین باید در آن کار کنند آگاه است.
دزدی زیستی را می توان به عنوان یک سرقت بیولوژیکی استنباط کرد. دزدی زیستی را می توان به عنوان سوء استفاده از موجودات زنده که شامل میکروب ها، گیاهان، حیوانات و همچنین دانش فرهنگی سنتی مرتبط با آنها است، تعریف کرد.
برای مثال، برنج باسماتی یکی از محصولات بومی هند است که یک شرکت آمریکایی به نام RiceTech Inc در سال 1997 برای آن حق اختراع به ثبت رساند.
