کشاورزان خانوادگی، نزدیک به 70 درصد از کل تولیدکنندگان بخش کشاورزی جهان را تشکیل می‌دهند، این عبارت، نکته‌ای مهم از یک گفت‌و‌گو است که فرحناز هاشمی با رسول زارع، نماینده ایران در فائو انجام داده است. در این سیاهه، به نکات مهم این مصاحبه اشاره می‌کنیم:
- کشاورزی خانوادگی دارای هفت رکن حمایت از جوانان، برابری جنسیتی، توجه به زنان روستایی، خدمات فراگیر در زنجیره شهر – روستا، رفاه کشاورزان، محافظت از محیط زیست و تنوع زیستی است.
- این نوع کشاورزی در جهت دستیابی به تغییرات اساسی در نظام‌های فعلی غذایی که چالش‌های زیست محیطی و امنیت غذایی ایجاد کرده‌اند تقویت می‌شود.
- همه‌ی فعالیت‌های کشاورزی یک مزرعه توسط خانواده انجام می‌شود.
- راهبردهای جدید، ارائه پاسخ‌های نوآورانه به ابعاد اجتماعی، زیست‌محیطی و چالش‌های اقتصادی از نتایج توجه به کشاورزی خانوادگی است.
- این نوع کشاورزی می‌تواند غذای کافی تولید کند و در کاهش گرسنگی و سوء تغذیه‌ها موثر باشد.
- در هلند، 87 درصد مزارع در قالب کشاورزی خانوادگی اداره می‌شوند و در تعریف این کشور از کشاورزی خانوادگی، حداقل 50 درصد فعالیت‌ها باید توسط اعضای خانواده انجام شوند.
- متوسط ابعاد مزارع، 7.2 هکتار است.
- اولین ویژگی فراگیری آن است که همین امر، منجر به رفع محدودیت‌ها و اقسام نابرابری‌ها می‌شود.
- دومین ویژگی کشاورزی خانوادگی، چندمنظوره بودن آن است که بر جنبه‌های توسعه پایدار اشاره دارد.
- یکپارچگی، سومین ویژگی است که منجر به هم‌افزایی نتایج می‌شود
- چهارمین ویژگی، اجرایی بودن کشاورزی خانوادگی است که امکان اجرایی شدن اهداف توسعه پایدار در قالب نوآوری، دانش، دسترسی به فناوری را مهیا می‌کند.
- در قوانین کشورهای پیشروی کشاورزی خانوادگی، کوچک‌سازی زمین‌های کشاورزی و تغییر کاربری به حداقل رسیده است.
کشاورزی خانوادگی (که شامل تمام فعالیت های کشاورزی مبتنی بر خانواده می شود) وسیله ای برای سازماندهی تولیدات کشاورزی، جنگلداری، شیلات، دامداری و آبزی پروری است که توسط یک خانواده مدیریت و اداره می شود و عمدتاً متکی به کار خانواده اعم از زنان و مردان است.
خانواده و مزرعه به هم مرتبط هستند، با هم تکامل می یابند و کارکردهای اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی و فرهنگی را با هم ترکیب می کنند.
