رب گوجه فرنگی جزو چاشنی‌های پرطرفدار در جهان است و در ایتالیا نیز ایتالیایی‌ها با داشتن غذاهایی چون پاستا و پیتزا، جایگاه خاصی برای آن قائل هستند.
طبق معمول بقیه‌ی دستورالعمل‌های تهیه‌ی این چاشنی، گوجه فرنگی‌ها شسته شده و سپس له می‌شوند.
به پوره استخراج شده از این مواد نمک اضافه می‌شود و سپس آن‌ها را بر روی یک میز یا تخته چوبی زیر آفتاب پهن می‌کنند و با کاردک جمع کرده و در شیشه‌ها می‌ریزند.
پوره را بارها و بارها با کاردک برمی‌گردانند و دوباره پخش می‌کنند تا در نهایت، آفتاب تمام رطوبت پوره را از بین ببرد. این می‌تواند حدود دو روز طول بکشد.
البته در بعضی اوقات ممکن هست افراد بخواهند از فناوری‌های روز چون فر برای خشک کردن رب و گرفتن رطوبت آن استفاده کنند.
در روش معمول طرز تهیه رب گوجه فرنگی در آشپزخانه‌های ایران، بعد از له کردن گوجه‌فرنگی‌ها، آب آن را در داخل دیگ‌های بزرگ می‌ریند و حرارت می‌دهند.
در واقع، ماده‌ی غلیظ شده به این روش را رب گوجه فرنگی می‌نامند و نیازی به خشک کردن آن در زیر آفتاب وجود ندارد.
در کشورمان ایران، این چاشنی جایگاه ویژه‌ای دارد و کارخانه های بسیاری بصورت صنعتی مشغول کشت گوجه فرنگی و تولید رب آن هستند.
از شمال غرب گرفته تا غرب و جنوب کشور، محصول گوجه فرنگی کشت می‌شود و بصورت سنتی و صنعتی، رب آن تولید می‌شود.
در نمونه‌های خانگی این چاشنی، ماده غلیظ شده در دیگ‌ها تفت داده می‌شود و اغلب غلظت بیشتری نسبت به نوع صنعتی آن دارا هستند.
ماده غلیظ‌شده قدرت طعم‌دهندگی بالاتری داراست و مدت زمان بیشتری طول می‌کشد تا بصورت کامل مصرف شوند.
درست کردن رب گوجه‌فرنگی در ایران و سایر بخش‌های جهان دارای سنت قدیمی و دیرینه است که نشان از جایگاه ویژه‌ی این چاشنی در فرهنگ غذایی ملل دارد.
در ادامه تصاویری از نحوه درست کردن رب گوجه فرنگی در ایتالیا – سیسیل به نمایش گذاشته‌ایم:
