امروزه، فشار فزاینده‌ای برای کاهش استفاده از آفت‌کش‌ها به منظور کاهش هزینه‌های احتمالی تولید و اثرات زیست محیطی وجود دارد. چنانکه نظارت بر محصول و کشاورزی هوشمند، کشاورزان را قادر می‌سازد تا مناطق بالقوه پرخطر را شناسایی کرده و آنها را به صورت جداگانه درمان کنند و در نتیجه، اثربخشی مدیریت بیماری را افزایش دهند.
بر اساس پژوهش‌ها، تلفات محصول به دلیل حیوانات، بیماری‌ها، آفات و علف‌های هرز، 20 تا 40 درصد از کل بهره‌وری کشاورزی جهانی را تشکیل می‌دهد، روش سنتی تجزیه و تحلیل فیزیکی جنبه‌های خاص برگ‌ها، مانند بافت، رنگ و فرم، برای شناسایی عفونت‌ها همیشه کارآمد نیست.
در نتیجه، اکثر کشاورزان در سراسر جهان، کشاورزان حرفه‌ای را برای تشخیص بیماری در محصولات خود در مزارع بزرگ استخدام می‌کنند، با این حال، این یک فرآیند زمان‌بر و پرهزینه است.
روش سنتی برخی از کشاورزان، فاقد تکنیک‌های مدرن برای تشخیص و طبقه‌بندی بیماری‌های گیاهی است، کشاورزان در تشخیص بیماری‌های گیاهی در مزارع بزرگ شکست می‌خورند و در نتیجه، کمیت و کیفیت تولیدات کشاورزی به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد.
کشاورزی هوشمند، یک دارایی دیجیتال اجتناب‌ناپذیر برای کشاورزان است که امکان نظارت مداوم بر بیماری‌های گیاهی را بدون نیاز به نیروی کار زیاد، به ویژه در مناطق دورافتاده مزرعه فراهم می‌کند.
بیماری زراعی چیست؟
به طور کلی، یک گیاه زمانی که به طور مداوم توسط یک عامل خاص مختل شود، بیمار می‌شود که منجر به یک ناهنجاری فرآیند فیزیولوژیکی شده که ساختار طبیعی عملکرد، رشد گیاه و سایر فعالیت‌ها را مختل می‌کند.
وقوع و شیوع بیماری‌های گیاهی بسته به شیوع یک عامل بیماری‌زا، شرایط محیطی و محصولات و واریته‌های کشت شده متفاوت است، برخی از گونه‌های گیاهی بیش از سایرین در معرض شیوع بیماری‌های گیاهی هستند.
طبقه‌بندی بیماری‌های گیاهی از نظر ژنتیکی بر اساس ماهیت عامل اصلی آنها طبقه بندی می شوند که می‌تواند غیرعفونی یا عفونی باشد.
یک ارگانیسم بیماری‌زا مانند ویروس، باکتری، قارچ، مایکوپلاسما، انگل یا نماتد باعث بیماری‌های عفونی گیاهی می‌شود، عاملی که عفونی است می‌تواند در داخل یا روی گیاه میزبان تکثیر شود و از یک میزبان آسیب‌پذیر به میزبان دیگر سرایت کند.
بیماری‌های غیربدخیم گیاهی به دلیل شرایط نامطلوب رشد مانند دمای بالا، نسبت اکسیژن به رطوبت ضعیف، مواد شیمیایی سمی در جو یا خاک و کمبود یا بیش از حد مواد مغذی ایجاد می‌شوند.
از آنجا که آنها موجوداتی هستند که قادر به تولید مثل در یک میزبان نیستند، عوامل غیرعفونی، غیر قابل انتقال هستند. در کشاورزی، گیاهان می‌توانند به طور همزمان توسط چندین عامل بیماری‌زا مبتلا شوند.
گیاهی که از کمبود مواد مغذی یا عدم تعادل بین رطوبت خاک و اکسیژن رنج می‌برد، غالباً بیشتر مستعد ابتلا به عفونت پاتوژن است و گیاهی که توسط یک بیماری آلوده شده است اغلب در برابر تهاجم پاتوژن ثانویه آسیب‌پذیر است.
بنابراین آگاهی از عادات رشد معمولی، صفات واریته‌ای و تنوع طبیعی گیاهان در یک گونه از اهمیت برخوردار است و از آنجایی که اینها به محیطی که گیاهان در آن رشد می‌کنند مربوط می‌شود برای تشخیص بیماری ضروری است.
کشاورزی هوشمند
کشاورزان می‌توانند از راه‌حل‌های پیشرفته تشخیص و شناسایی بیماری برای کاهش خسارت محصول استفاده و رطوبت و دمای برگ را برای تشخیص کمبود مواد مغذی و عفونت‌های بیماری که می‌توانند در محصولات پخش شوند و عملکرد را کاهش دهند، بررسی کنند.
شناسایی بیماری در گیاهان از طریق بازرسی چشمی می‌تواند منجر به تشخیص نادرست شود اینجاست که یک راه‌حل کشاورزی هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی وارد می‌شود.
با تصویری که از یک برگ گرفته می‌شود می توان فهمید که آیا بیماری در گیاهان ادامه دارد یا نه. این فناوری برای پیش‌بینی بیماری‌های محصول استفاده می‌شود و می‌تواند درمان بیماری گیاهی را بر اساس کودها، محرک‌ها و علائم با استفاده از تصاویر گرفته شده توصیه کند.
فناوری‌های مدرن به کمک کشاورزان می‌آیند تا مناطق خطرناک را شناسایی کرده و یک رویکرد فردی را برای درمان محصول اعمال کنند که به طور قابل توجهی، اثربخشی کنترل بیماری را افزایش می‌دهد.
درنهایت، بهره‌وری بیشتر محصول، کاهش استفاده از آب، کود و آفت‌کش‌ها که به نوبه‌ی خود، قیمت مواد غذایی را پایین نگه می‌دارد. کاهش تاثیر بر اکوسیستم‌های طبیعی، رواناب کمتر مواد شیمیایی به رودخانه‌ها و آب‌های زیرزمینی از دیگر نتایج بهره‌مندی از کشاورزی هوشمند است.
اتوماسیون گلخانه، مدیریت زراعی، نظارت و مدیریت دام، کشاورزی دقیق، پهپادهای کشاورزی، تجزیه و تحلیل پیش بینی برای کشاورزی و سیستم‌های مدیریت مزرعه از جمله انواع رویکردهای کشاورزی هوشمند به شمار می‌آیند. اینترنت اشیاء، هوش مصنوعی، تصاویر ماهواره‌ای و بینایی کامپیوتری از جمله فناوری‌های مطرح در این زمینه هستند.
