کشاورزی ارگانیک در هند

کشاورزی ارگانیک به عنوان یکی از بهترین انتخاب‌ها برای کشاورزان و همچنین مصرف‌کنندگان ظاهر شده است که از شیوه‌های کشاورزی پایدار نیز استفاده می‌کند.

انفجار جمعیت همیشه یک چالش بزرگ در هند بوده است. شهرنشینی سریع، سبک زندگی بهتر و افزایش الگوی مصرف مواد غذایی امروزه منجر به افزایش تقاضای مواد غذایی در کشور شده است.

بنابراین، افزایش تولید غذا برای حفظ امنیت غذایی و پاسخگویی به تقاضای مصرف کننده ضروری است. دقیقاً به همین دلیل بود که انقلاب سبز در دهه 1960 مطرح شد.

چنانکه کشاورزی، شاهد اتخاذ روش‌های مدرن، فناوری و استفاده گسترده از کودهای شیمیایی و آفت‌کش‌ها برای افزایش عملکرد محصول بود.

امروزه کیفیت و ایمنی مواد غذایی برای مصرف‌کنندگان عمومی در هند از اهمیت بالایی برخوردار است. با افزایش آگاهی در مورد چگونگی رشد سنتی غذاها، مردم اکنون بیشتر به سمت شیوه‌های تولید مواد غذایی سازگار با محیط‌زیست و ایمن تمایل دارند.

محبوبیت کشاورزی ارگانیک به دلیل مزایای تغذیه‌ای و همچنین سلامتی آن در حال افزایش است. گفتنی است که حدود 2.78 میلیون هکتار از اراضی هند برای کشت ارگانیک استفاده می‌شود.

کشاورزی ارگانیک چیست؟

اصطلاح ارگانیک یا مفهوم  این نوع کشاورزی توسط «نورثبورن» در دهه 1940 پایه‌گذاری شد و آن را می‌توان به عنوان یک روش کشت تعریف کرد که در آن از کودهای شیمیایی، آفت‌کش‌ها یا ترکیبات مصنوعی استفاده نمی‌شود. درعوض، کشاورزی پایدار را با استفاده از کودهای طبیعی، کنترل بیولوژیکی آفات از ضایعات گیاهی یا حیوانی، کود آلی و غیره ترویج می‌کند. هدف اصلی، خنثی کردن آسیب‌های ناشی از انقلاب سبز و بازگرداندن تعادل اکولوژیکی است.

اصول کشاورزی ارگانیک

فدراسیون بین‌المللی جنبش‌های کشاورزی ارگانیک – IFOAM ،چهار اصل اساسی را پیشنهاد می‌کند که این نوع کشاورزی بر آن استوار است: بهداشت، محیط‌زیست، انصاف و مراقبت.

سلامت –  باید سلامت خاک را بهبود بخشد و در نتیجه گیاهان، حیوانات، انسان‌ها و همچنین سیاره زمین را حفظ کند.

اکولوژی –  باید از چرخه‌های طبیعی، سیستم های زنده حمایت کرده و به حفظ آنها کمک کند.

انصاف – باید بر روی روابط قوی ایجاد شود که انصاف را در مورد محیط زیست، عدالت اجتماعی و تجارت منصفانه تشویق کند.

مراقبت – باید با مسئولیت‌پذیری و با در نظرگرفتن محیط‌زیست و نسل‌های آینده انجام شود.

هدف اصلی، ترویج تولید مواد غذایی با کیفیت بالا در مقادیر زیاد با افزایش حاصلخیزی خاک، کاهش آلودگی، اجتناب از استفاده از آفت‌کش‌ها و کودهای مصنوعی، حفاظت از تنوع ژنتیکی و تقویت چرخه‌های سیستم کشاورزی طبیعی است.

انواع کشاورزی ارگانیک

کشاورزی ارگانیک به دو صورت کشاورزی ارگانیک خالص و کشاورزی ارگانیک یکپارچه شناخته می‌شود:

کشاورزی ارگانیک خالص: این نوع شامل اجتناب از تمام مواد شیمیایی غیرطبیعی است. در عوض، کود و آفت‌کش ها از منابع طبیعی به دست می‌آیند.

کشاورزی ارگانیک یکپارچه: این نوع نیز شامل یک رویکرد یکپارچه به سمت مدیریت مواد مغذی و مدیریت آفات برای برآورده کردن استانداردهای اکولوژیکی و تقاضاهای اقتصادی است.

همچنین صرف نظر از نوع آن، از تکنیک‌ها و روش‌های مشابهی پیروی می‌کند. مدیریت خاک شامل استفاده از کودهای طبیعی برای تکمیل مواد مغذی خاک پس از هر فصل زراعی است.

مدیریت علف‌های هرز، استفاده از علف‌کش‌های شیمیایی را منع می‌کند و علف‌کش‌های طبیعی را با مالچ‌پاشی یا برش ترجیح می‌دهد. علاوه بر این، شکل بیولوژیکی کنترل آفات ترویج می‌شود که با عملکرد کشاورزی پایدار همگام است.

مزایای فراوان آن شامل کیفیت برتر و مواد غذایی با ارزش غذایی بالا است که آن را سالم می‌کند. این یک راه سازگار با محیط‌زیست برای افزایش عملکرد محصول است.

علاوه بر این، به عنوان یک روش کشت که مقرون به صرفه است و بازگشت سرمایه خوبی را به همراه دارد، در نظر گرفته می‌شود. در حالی که از شیوه‌های کشاورزی پایدار پیروی می‌کند، برخی از معایب آن شامل محصولات محدود خارج از فصل، محصولات کشاورزی کم در سال‌های اولیه و زیرساخت های ناکافی است.

بنابراین، راه‌حل‌های فوری برای تقویت کشاورزی ارگانیک و جذاب‌تر کردن آن برای جامعه بزرگ‌تر کشاورزی مورد نیاز است.