کشاورزی در محیط بسته، رشد را در درون چیزی به ارمغان می آورد که کارشناسان گاهی آن را «کشاورزی محیط کنترل شده» می نامند.
روش های مختلفی وجود دارد؛ کشاورزی عمودی شامل چیدن محصولات از کف تا سقف، اغلب در زیر نورهای مصنوعی و با رشد گیاهان در آب غنی شده با مواد مغذی است.
به گزارش آسوشیتدپرس، سایر تولیدکنندگان گلخانه‌های صنعتی، بسترهای داخلی خاک در انبارهای عظیم و روبات‌های ویژه را برای مکانیزه کردن بخش‌هایی از فرآیند کشاورزی امتحان می‌کنند.
طرفداران می‌گویند که کشت در داخل خانه، از آب و زمین کمتری استفاده می‌کند و اجازه می‌دهد تا غذا به مصرف‌کنندگان نزدیک‌تر شده و در حمل و نقل صرفه‌جویی شود.
همچنین راهی برای محافظت از محصولات در برابر آب و هوای شدید ناشی از تغییرات آب و هوایی است. این شرکت ها اغلب محصولات خود را به عنوان عاری از آفت‌کش‌ها تبلیغ می‌کنند، اگرچه معمولاً به عنوان ارگانیک به بازار عرضه نمی‌شوند.
اما شکاکان پایداری عملیاتی را که می‌تواند به نور مصنوعی پر انرژی نیاز داشته باشد، زیر سوال می‌برد، آنها می‌گویند پرداخت برای این نور می‌تواند سودآوری را غیرممکن کند.
«تام کیمرر»، فیزیولوژیست گیاهی که در دانشگاه کنتاکی تدریس می‌کرد، کشاورزی در محیط‌های سرپوشیده را در کنار تحقیقات خود در مورد رشد گیاهان در فضای باز و داخل ردیابی کرده است.
البته این صنعت، این هزینه های بالا را پذیرفته است. برخی از شرکت ها با تکیه بر انرژی خورشیدی که به گفته آنها از پایداری نیز پشتیبانی می‌کند، به دنبال کاهش آنها هستند.
حتی آنهایی که به شدت به نور مصنوعی که از انرژی‌های تجدیدپذیر نمی‌آیند متکی هستند، معتقدند که می‌توانند در نهایت با تولید حجم بالایی از محصول در طول سال سودآور باشند.
اما کیمرر فکر می‌کند که راه‌های بهتری برای تهیه غذا به صورت محلی و تمدید فصل رشد – در فضای باز – وجود دارد. او به یک مزرعه ارگانیک در خارج از لکسینگتون، کنتاکی اشاره کرد که می‌تواند در تمام سال با استفاده از ابزارهایی مانند تونل‌های مرتفع، که به عنوان خانه‌های حلقه‌ای نیز شناخته می‌شود، گوجه‌فرنگی و سبزی کشت کند.
او فکر می‌کند که سرمایه‌گذاری به سمت نسخه‌های جدید کشاورزی در فضای داخلی بهتر است برای راه‌حل‌های عملی برای کشاورزان در فضای باز مانند روبات‌های علف‌کش یا حتی راه‌حل‌های اقلیمی مانند یارانه دادن به کشاورزان برای اتخاذ شیوه‌های احیاکننده هزینه شود.
جابجایی کشاورزی در فضای بسته می تواند برخی از مشکلات آفات را حل کند، اما مشکلات جدیدی ایجاد می کند.
«هانا بوراک»، بوم‌شناس متخصص در مدیریت آفات در دانشگاه ایالتی میشیگان، می‌گوید: «بدون شکارچیان طبیعی در فضای باز، کنترل موجودات کوچک‌تری مانند شته‌ها، تریپس و کنه‌های عنکبوتی در صورت عدم مدیریت تهاجمی بسیار دشوار می‌شود.»
بوراک گفت: «اگر محیط مناسبی را برای گیاهان ایجاد می‌کنید، در بسیاری از موارد، یک محیط رشد عالی برای آفات آنها نیز ایجاد می‌کنید.»
شرکت‌های کشاورزی داخلی با تاکید بر بهداشت بالا با این امر مقابله می کنند. برای مثال، می‌گویند کارگران گلخانه‌های خود را به دقت زیر نظر دارند تا فوراً هر آفتی را بگیرند.
آنها همچنین می‌گویند که مزارع عمودی و کشاورزی در فضای بسته در واقع نسبت به مزارع در فضای باز به آفت‌کش‌های کمتری نیاز دارند و اثرات زیست محیطی را کاهش می‌دهند.
«ایوان لوکاس» – دانشیار مدیریت ساخت و ساز در دانشگاه میشیگان شمالی که به دانش‌آموزان در مورد طراحی زیرساخت مناسب برای مزارع داخلی آموزش می‌دهد، می‌گوید که نگران تغییرات در حال انجام نیست.
او گفت که برخی از شرکت‌ها ممکن است با مشکلاتی که ناشی از پرتاب در فضاهایی است که لزوماً به‌طور خاص برای کشاورزی داخلی ساخته نشده‌اند، در تلاش برای توسعه باشند.
