آیا کشاورزی سلولی می تواند آینده کشاورزی باشد؟، در پاسخ باید گفت که موج جدیدی از لبنیات بدون حیوانات وارد بازار جهانی شده‌اند، در ایالات متحده، شرکت «پرفکت‌دی» از قارچ های اصلاح شده ژنتیکی برای تولید پروتئین شیر برای بستنی در مقیاس تجاری استفاده می‌کند.
همچنین شرکت‌های پیش‌تجاری، مانند TurtleTree و Better Milk، سلول‌های پستانی را برای تولید شیر انسان و گاو در آزمایشگاه‌ها مهندسی می‌کنند، البته اینها در مراحل اولیه‌ی توسعه هستند و ممکن است مدتی طول بکشد تا لبنیات مبتنی بر کشت سلول به فروشگاه‌های مواد غذایی سایر کشورها برسد.
اما این فناوری‌های نوظهور بخشی از چهارمین انقلاب کشاورزی هستند که هدف آن بهبود امنیت غذایی، پایداری و شرایط کار کشاورزی است. کشاورزی سلولی از کشت سلولی برای تولید محصولات حیوانی بدون پرورش دام، شکار یا ماهیگیری استفاده می‌کند. این فناوری می تواند برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد برای پروتئین حیوانی، کاهش اثرات زیست محیطی و رفع نگرانی های مربوط به رفاه حیوانات کمک کند.
کشاورزی سلولی، محصولاتی معادل یا تقریباً معادل از نظر بیولوژیکی با حیوانات تولید می‌کند و با جایگزین‌های گوشت و لبنیات گیاهی چون شیر جو دوسر که از ترکیبات گیاهی مشابه همتایان غیرگیاهی خود استفاده می‌کنند متفاوت است.
محصولات غذایی با منشاء گیاهی با رویکرد استفاده از تخمیر پیشرفته که در آن، مخمرها، قارچ‌ها و باکتری‌ها برای تولید پروتئین اصلاح ژنتیکی می‌شوند، درست می‌شوند.
حدود سی سال پیش، سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا، استفاده از نوعی مهندسی زیستی برای آنزیم‌های مایه پنیر را تایید کرد که به طور گسترده در ساخت پنیر استفاده می‌شود و جایگزین آنزیم‌های اصلی است که از معده گوساله برداشت می‌شد.
امروزه، مخازن میکروارگانیسم‌هایی که از نظر ژنتیکی برای حمل ژن مناسب گوساله اصلاح شده‌اند، مایه پنیر را برای حدود 70 درصد پنیر تولید شده در ایالات متحده تامین می‌کنند.
مهندسی بافت و آینده‌ی دامداری
مهندسی بافت، از سلول‌های جمع‌آوری‌شده از یک حیوان برای رشد گوشت، ماهی یا حتی چرم در یک محیط کنترل‌شده استفاده می‌کند و بافت‌ها چنین رشد می‌کنند. ناگت‌های مرغ سلولی GOOD Meat و ماهی آزاد سلولی WildType جزو اولین محصول گوشتی سلولی تجاری هستند که در مخازن فولاد ضد زنگ در سانفرانسیسکو رشد می‌کنند.
بیش از 18000 اپراتور مزرعه در حدود 10000 مزرعه لبنی در سراسر کشور کانادا مشغول به کار هستند که مجموعاً 9.5 میلیارد لیتر شیر تولید می‌کنند و مزارع بیش از 7 میلیارد دلار در سال 2020 درآمد داشته‌اند.
برای پاسخگویی به تقاضای مصرف‌کننده و تضمین قیمت عادلانه برای کشاورزان، سیستم مدیریت عرضه کانادا با استفاده از سیستم سهمیه بندی، حجم تولید لبنیات و تعداد تولیدکنندگان را در سطح استان‌های این کشور کنترل می‌کند.
دامداران در سال 2021، به دلیل وجود تابستانی پر از آتش‌سوزی‌های جنگلی و گرمای بی سابقه، وقوع سیل‌های فاجعه بار و به دنبال آن سرمای شدید، دچار مشکلات زیادی شدند چنان‌که کشاورزان دره فریزر در ماه نوامبر مجبور به تخلیه 7.5 میلیون لیتر شیر خام شدند چراکه مسیرهای کشتیرانی در اثر سیل ویران و علاوه بر آن، 428 گاو شیری نیز کشته شده بودند
30 میلیون لیتر شیر نیز در اوایل شیوع بیماری کرونا نیز به دلیل تعطیلی رستوران‌ها و سایر شبکه‌ی غذایی از بین رفت.
با این اوصاف، تولید لبنیات بدون حیوانات دارای مزایای زیست محیطی و امنیت غذایی است و با ردپای زیست محیطی و کربن پایین یک انتخاب بهتر می‌تواند باشد.
حال سوال این است با جایگزینی لبنیات بدون حیوانات، تکلیف دامداران چه خواهد شد؟ برای پاسخ به این سوال می‌توان به بسته‌شدن معادن زغال سنگ در کانادا اشاره کرد که با دردسترس و ارزان‌بودن انرژی‌های تجدیدپذیر، کارگران سوخت‌های فسیلی مجبور هستند تا کار دیگری پیدا کنند!
برای حل این مشکل، دولت کانادا یک کارگروه ایجاد کرده تا به دنبال راه‌هایی برای کاهش اختلالات معیشتی ناشی از حذف تدریجی زغال سنگ باشند و همچنین رایزنی‌هایی را برای قانون‌گذاری عادلانه آغاز کرده است تا منابع را به جوامعی هدایت کند که تحت تأثیر منفی انتقال به سمت آینده با کربن کم قرار می‌گیرند.
