وبینار « کودک و گردشگری کشاورزی » توسط مرکز آموزش کشاورزی و منابع طبیعی رسول اکرم(ص) در تاریخ 28 تیر از ساعت 9 الی 13 برگزار شد.
مدرس این وبینار، «ملیحه نامنی» – مدرس و پژوهشگر اکوتوریسم و گردشگری کودک از سال 92، مطالعات خود را در این زمینه بصورت تخصصی شروع کرده است.
این پژوهشگر اکوتوریسم با تاکید بر فراگیرشدن مرگ خاموش کودکی‌ها، شرایط زیست کودکان امروزی را نامناسب دانست و استفاده از گوشی‌های همراه، محیط‌های کوچک آپارتمان‌ها و کم‌رنگ شدن محیط‌های محله‌ای برای بازی و تعامل کودکان را عواملی دانست که جسم و روان کودکان را دربند و زندانی می‌کنند.
به گفته وی، بر اساس تحقیقات معتبر علمی، جدا شدن از فضای طبیعی در دوران کودکی، اثر منفی بر رشد سالم کودک در سه حوزه رشد شناختی، عاطفی – هیجانی و ارزشی دارد. در واقع، کودکان زندگی بزرگسالان را در بازی جستجو کرده و آنها را یافته و لذت می‌برند.
کودکان به تناسب شرایط روحی خود با طبیعت ارتباط برقرار کرده و تا زمانی که مرحله شناخت محیط برای کودک سپری نشده باشد امکان ایجاد ارتباط عاطفی و ارزشی برای طبیعت و محیط زیست وجود نخواهد داشت.
انسان‌ها در سه مرحله 4-3 تا 7 سالگی (ابتدای کودکی) به صورت همدلی؛ مقاطع ابتدایی و میانه دبستان (سنن 7 تا 11 سالگی) بصورت اکتشاف و نوجوانی(سنین 12 تا 17 سالگی) بصورت فعالیت اجتماعی، ارزش‌های زیست‌محیطی‌شان پرورش می‌یابد.
خانم نامنی یادآور شد که طبق نظریه شناختی رشدی ژان پیاژه، کودکان با دست‌کاری و کاوش کردن محیط، به طور فعال آگاهی کسب می‌نمایند و دلایل اهمیت اکوتوریسم برای کودکان، دلایل روان‌شناختی، زیست‌محیطی و تکاملی – تربیتی است. در واقع، درون هر کودک، انگیزه‌ای برای خلق کردن وجود دارد که آماده بیدار شدن است.
بر اساس نظر کارل راجرز، اگر قرار است انسان خلاقانه عمل کند به دو ویژگی امنیت روانی و آزادی روانی نیاز خواهد داشت، از این رو کودکان نیاز دارند تا در فضای مناسبی بزرگ شوند و تجربه کنند.
گردشگری کشاورزی کودکان به عنوان یک گردشگری تجربه‌گرا باید شرایطی را فراهم کند تا این امنیت و آزادی روانی ایجاد شود در واقع، نیاز است تا موسس مزرعه گردشگری کودکان مانند کودک فکر کند و زیبایی تفکر کودکان در نامقیدبودن آن‌هاست.
مدرس این وبینار یادآور شد که در سال‌های اولیه کودکی، کشش تکامل‌دهنده‌ای نسبت به داشتن ارتباط متقابل با طبیعت وجود دارد. کودکان در اکوتوریسم با ویژگی‌های کم‌شتاب، کم کربن و تجربه محور بودن گردش، فرصت رهایی در طبیعت را پیدا می‌کنند.
اگر کودکان در محیط طبیعی بازی نکنند و به حس کشش غریزی آنها نسبت به طبیعت توجهی نشود ممکن است حس «عدم کشش نسبت به طبیعت» در درون آن ها تکامل یابد که این امر می‌تواند در حس ناراحتی در مکان‌های طبیعی، اهانت به آن چه انسان‌ساز نیست و توسط انسان‌ها مدیریت نمی‌شود و تبدیل طبیعت به زباله‌دانی، مشهود شود. بنابراین تمایل عمومی کودکان به فضاهای طبیعی، نشانه سازگاری فیزیک و روانی کودکان با محیط‌های طبیعی است.
ملیحه نامنی تاکید کرد که کودکان باید به سمتی پرورش یابند که زیست‌دوست و طبیعت‌خواه باشند چرا که محیط‌های باز مانند فضاهای سبز باعث می‌شوند تا اداراکات و رفتار، خلاقیت، آرامش روانی و میزان سازگاری و تاب‌آوری کودکان افزایش یابد برای مثال می‌توان به کودکان روستا اشاره داشت که دارای جسارت و تاب‌آوری بیشتری نسبت به کودکان شهری هستند.
مدرس وبینار با تاکید بر تخصصی شدن گردشگری کشاورزی کودک، اضافه کرد که کودکان نباید در ساعات طولانی این گردشگری را تجربه کنند و حتما در سنین پایین به همراه والدین مورد پذیرش قرار گیرند.
دبیر این کارگاه، سعیدرضا اصغری – مدرس و مشاور طرح‌های گردشگری کشاورزی نیز با تایید سخنان مدرس، بر تخصصی شدن این نوع از گردشگری کشاورزی به عنوان گردشگری تجربه‌گرا تاکید کرد.
