شرکت سنگاپوری «ترتل‌تری» که در زمینه‌ی کشت سلولی و تولید لبنیات فعالیت می‌کند، بودجه خود را به 40 میلیون دلار افزایش داده است.
این شرکت، مرکز تحقیق و توسعه جدیدی در کالیفرنیا افتتاح کرده و قصد دارد با بودجه‌ی افزایشی‌اش(30 میلیون دلار) به گسترش مجموعه محصولات، توسعه فناوری و تیم تحقیق و توسعه خود بپردازد.
این شرکت در سال 2019 تاسیس شد تا از فناوری کشت سلولی برای ایجاد غدد پستانی کارآمد برای تولید شیر مادر استفاده کند، این شرکت در تابستان امسال، سبد محصولات خود را به مواد لبنی گسترش داد و اولین محصول آن لاکتوفرین انسانی خواهد بود.
شیر انسان و گاو، هر دو پروتئین‌های متنوع زیادی دارند، تولید شیر مادر، به صورت شایانی می‌تواند به تغذیه نوزادان کمک کند.
اولین محصول تجاری این شرکت، لاکتوفرین، یک ماده مغذی مورد توجه است که هم در شیر انسان و هم در شیر گاو وجود دارد و جدا کردن آن از شیر گاو، سخت و پرهزینه است از این رو این شرکت به دنبال فرآیند سلولی برای ایجاد این پروتئین است.
نوزادان و ورزشکاران، بازار هدف لاکتوفرین هستند که تا اواخر 2022 به بازار عرضه خواهد شد. محصولات تغذیه‌ای برای نوزادان و ورزش‌ها را با لاکتوفرین خود هدف قرار دهد و می‌تواند در اواسط تا اواخر سال 2022 برای بازار آماده شود.
بیوراکتور چیست؟
سیستم‌های بیوراکتور برای کشت سلول‌های حیوانی را می‌توان برای اهداف بسیاری در مقیاس‌های مختلف عملیات در تولید دارو، سلول‌درمانی و مهندسی بافت به کار برد اینها از سیستم‌های ساده و در مقیاس کوچک برای تحقیقات پایه تا سامانه‌های پیچیده در مقیاس تولید برای تولید تجاری را شامل می‌شود.
توسعه بیوراکتورها در مقیاس صنعتی در اواسط دهه 1950 برای پاسخگویی به تقاضا برای تولید انبوه واکسن‌ها آغاز شد. بیوراکتورهای کشت سلولی در ابتدا از مخازن همزن حاوی میکروحامل‌هایی با سلول‌های چسبنده استفاده می‌کردند که در اصل، اقتباسی از سیستم‌های کشت همگن مورد استفاده برای کشت میکروبی برای برآوردن نیازهای سلول‌های حیوانی حساس مکانیکی بود.
ظهور دوران آنتی بادی مونوکلونال در دهه 1970 باعث توسعه انواع مختلف بیوراکتورها و سیستم‌های کشت مناسب برای کشت‌های تعلیق شد که بازده محصول بالایی در واحد حجم را از طریق بهبود عرضه مواد مغذی و حذف مواد زائد دریافت کردند.
به موازات آن، سیستم‌های تخصصی جایگزین، از جمله فیبر توخالی، بستر سیال و انواع دیگر بیوراکتورهای تقسیم‌بندی‌شده مبتنی بر تثبیت سلولی و پرفیوژن محیط از طریق محفظه‌های حاوی سلول، پدیدار شدند.
ایده اساسی این بود که بر محدودیت‌های عمده کشت سلولی که باعث رشد آهسته سلولی و تراکم سلولی قابل دستیابی کم می‌شد، با فراهم کردن محیطی که به سلول‌ها اجازه می‌داد به طور مداوم محصولات مورد نظر را در سطوح بالا تولید کنند، غلبه شود.
علاوه بر این، تعداد زیادی دستگاه نگهدارنده سلول برای بیورآکتورهای مخزن همزن یا انتقال هوایی برای انجام تبادل مداوم رسانه‌ها در سیستم‌های همگن توسعه داده شد. در دهه 1980، فناوری DNA نوترکیب تولید انواع پروتئین‌های درمانی توسط سلول‌های پستانداران را امکان پذیر کرد که نیازمند پیشرفت بیشتر و بهینه‌سازی بیوراکتورها برای سلول‌های وابسته به لنگر و مستقل از لنگر در مقیاس بزرگ بود.
