تلاش های جدیدی برای افزایش سهم مالکیت سیاه پوستان در بخش کشاورزی آفریقای جنوبی انجام می شود و هدف، تقویت کشاورزان خرده مالک است.
آخرین طرح – که به عنوان طرح جامع کشاورزی و فرآوری محصولات کشاورزی شناخته می‌شود – با هدف ارائه کمک‌های همه جانبه به کشاورزان، تأمین مالی توسعه، تحقیق و توسعه کشاورزی و خدمات ترویجی است.
همچنین هدف از آن، افزایش سهم مالکیت سیاه‌پوستان و سهم تولیدکنندگان کوچک در کشور تا سال 2030 است.
طرح جامع توسط دولت و نمایندگانی از مشاغل مختلف و سازمان‌های جامعه مدنی در بخش کشاورزی امضا شده است. این اولین برنامه استراتژیک چندجانبه در کشور است. هدف آن ترویج دگرگونی در بخش‌های کشاورزی و فرآوری محصولات کشاورزی تحت تأثیر آپارتاید است.
با این حال، کشاورزی یک تجارت سرمایه و منابع فشرده است که نیاز به دسترسی به منابع مالی کافی دارد. در یک مطالعه اخیر، وب سایت «theconversation» به چالش‌های تامین مالی پیش روی کشاورزان خرده‌مالک در زنجیره ارزش سبزیجات نگاه کرده است.
کشاورز خرده مالک کسی است که در مقیاس کوچک به فعالیت‌های کشاورزی مشغول است و معمولاً کمتر از 10 هکتار زمین را کشاورزی می‌کند، بخشی از محصول خود را می‌فروشد و برای امرار معاش کشاورزی می‌کند.
این مطالعه بینش‌های ارزشمندی را ارائه می‌دهد که می تواند به اجرای طرح جامع کمک کند. مشکل فعلی بودجه دولتی این است که هم در مقیاس و هم از نظر دامنه محدود است و به صورت تکه‌ای ارائه می‌شود.
این بدان معنا نیست که هیچ بودجه‌ای برای کشاورزان وجود ندارد. آنچه مورد بحث است این است که آیا آنچه در دسترس است به کشاورزان برای ورود، گسترش و رشد کمک می‌کند یا خیر.
نحوه ارائه منابع مالی بر افرادی که به کشاورزی می‌روند تأثیر می‌گذارد، کشاورزی نیاز به سرمایه‌گذاری قابل توجهی در زیرساخت‌ها و تجهیزات در مزرعه دارد. این شامل حصارکشی، ابزار کشاورزی، تراکتور، گمانه‌ها و پمپ‌ها، سیستم‌های آبیاری، شبکه‌های سایه و تونل‌های گلخانه‌ای است.
تحقیقات مرکز رقابت، مقررات و توسعه اقتصادی نشان داد که نصب یک سیستم آبیاری و تونل‌های گلخانه‌ای در مزرعه‌ای به مساحت 5 هکتار می‌تواند بین 2.5 تا 3 میلیون روپیه (حدود 159000 دلار آمریکا) برای کشاورز هزینه داشته باشد. اینها سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی برای کشاورزان خرده پا هستند.
دوره‌های بازپرداخت کوتاه به این معناست که کشاورزان موظف هستند وام‌های خود را گاهی قبل از اینکه حتی سودآور شوند، بازپرداخت کنند.
موضوع تامین مالی به ویژه با توجه به اینکه کشاورزان خرده پا از خود تامین مالی می‌شوند یا دسترسی محدودی به تامین مالی وام دارند، نگران کننده است.
همانطور که یکی از کشاورزان میگوید:
«دلیل اینکه چرا کشاورزان در حال فروپاشی و خروج از تجارت سبزی هستند این است که کشاورزان برای شروع کشاورزی وام دریافت کرده و در سال‌های اول ضرر می‌کنند که به این معنی است که نمی‌توانند وام را بازپرداخت کنند، بنابراین شروع به فروش دارایی‌های مزرعه برای بازپرداخت می‌کنند.»
این نتیجه معکوس دارد. اگر مزرعه‌ای از کار بیفتد، تمام بودجه و حمایت‌های غیرمالی که قبلاً برای شروع کار ارائه شده بود از بین می‌رود.
کمک مالی به این کشاورزان راه حل است. تأمین مالی در کشاورزی، تأمین مالی و حمایتی است که بر مبنای بلندمدت انجام می‌شود و چارچوب‌های زمانی طولانی‌تر و ریسک‌های مرتبط با چرخه‌های کشاورزی و زمان لازم برای سودآور شدن کشاورز را تشخیص می‌دهد.
فقدان تأمین مالی کارآمد همچنین مانع از دسترسی کشاورزان به بازارهای قابل اعتماد و ثابت مانند سوپرمارکت‌ها می‌شود. سوپرمارکت‌ها الزامات سختگیرانه‌ای دارند که اغلب باعث می‌شود کشاورزان نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتر در مزارع خود داشته باشند. سرمایه‌گذاری مورد نیاز می‌تواند در قالب زیرساخت‌هایی مانند کوله‌خانه، سوله، سردخانه، صورت‌های مالی مناسب و کامیون‌های یخچال‌دار برای تحویل به فروشگاه‌ها باشد.
حمایت دولت خطرات مربوط به آب‌و‌هوا و تغییرات آب و هوایی را پوشش نمی‌دهد. اینها به طور فزاینده‌ای بر کشاورزان خرده مالکی که هنوز کشاورزی در مزرعه باز انجام می‌دهند تأثیر می‌گذارد.
بسیاری از کشاورزان نیز از فرم‌های درخواستی پیچیده و فرآیندهای اداری درخواست، برای به دست آوردن منابع مالی شکایت داشتند. اغلب کشاورزان کوچک همه الزامات مندرج در فرم‌ها مانند حسابداری را ندارند.
این شانس آنها را برای دسترسی به منابع مالی محدود می‌کند. همچنین در مورد نحوه پرکردن فرم‌ها در صورت مواجهه با مشکلات، از سوی بخش خاصی کمک دریافت نمی‌شود.
همانطور که یکی از کشاورزان میگوید:« چالش حمایت دولت این است که می‌آید و به صورت تکه تکه کمک می‌کند و تا آخر راه همراهی نمی‌کنند. همچنین، دولت برای بررسی و ارزیابی یا نظارت بر پیشرفت برای بازدید از مزرعه نمی‌آید.:
کاری که باید انجام شود
دولت نیاز به تامین مالی مناسب دارد تا به کشاورزان اجازه دهد توانایی‌های خود را ایجاد کنند، بازدهی جمع کنند و سودآور باشند.
این امر از مشارکت کشاورزان خرده‌مالک با امکان دسترسی به بازارهای قابل اعتمادتر و سازگارتر محافظت می‌کند. همچنین به نفع مصرف‌کنندگان است تا محصولات با کیفیت بهتر مصرف کنند واز کمبود بالقوه مواد غذایی در پی تورم بالا و بحران انرژی در آفریقای جنوبی جلوگیری شود.
وجود طرح جامع کشاورزی و فرآوری محصولات کشاورزی مفید است. اما باید به درستی عملی شود. اگر کشاورزان خرده مالک تمرکز آن باشند، باید تاکید بیشتری بر دسترسی آنها به منابع مالی و تجهیز آنها به ابزارهایی برای دستیابی به تولید بهتر باشد.
