کشاورزان بنگلادشی برای کشت محصولات خود به استفاده از شناورها روی می‌آورند، طغیان دریاها و طوفان‌ها، زمین‌های کشاورزی بیشتری را تهدید می‌کند از این رو کشاورزان در کشور بحران زده آب‌و‌هوا، شیوه های قدیمی خود را احیا می‌کنند.
به گزارش الجزیره، «محمد مصطفی» یک کشاورز در دلتاهای کم ارتفاع در جنوب غربی بنگلادش، شیوه کشاورزی اجدادی خود را برای کشت محصولات احیا کرده است.
با توجه به اینکه روش غرقابی طولانی مدت نیز چالشی فزاینده برای خانواده‌هایی است که غذای خود را تولید می کنند بیشتر به استفاده از شناورها به عنوان سکوهای امن برای پرورش سبزیجات و میوه‌هایی از جمله خیار، تربچه، کدو تلخ، پاپایا و گوجه فرنگی روی آورده‌اند.
این شناورها که از ساقه‌های سنبل‌های مهاجم بافته شده‌اند در فصول موسمی که به‌طور فزاینده‌ای شدید که زمین‌های خشک به‌ویژه کمیاب هستند، راه نجاتی برای خانواده‌ها فراهم می‌کنند.
این تکنیک 200 ساله در ابتدا توسط کشاورزان منطقه در طول فصل سیل اتخاذ شد که هر سال حدود پنج ماه ادامه داشت اما امروزه این منطقه به مدت 8 تا 10 ماه زیر آب می‌ماند و زمین‌های بیشتری زیر آب می‌رود.
او در حالی که گلوله‌های نهال را روی تخت‌های شناور می‌کارد، می‌گوید: «این تکنیک قدیمی به ما کمک کرده است تا امرار معاش کنیم، پدر و اجدادم همگی این کار را می‌کردند اما این کار راحت نیست.
برای همین، ابتدا سعی کردم به‌عنوان میوه‌فروش درآمد داشته باشم، اما در نهایت بدهکار شدم و پنج سال پیش شانس خود را در کشاورزی شناور امتحان کردم و این تفاوت بزرگی در زندگی من ایجاد کرد.»
این رویکرد که اکنون توسط حدود 6000 کشاورز در این منطقه انجام می شود، ممکن است حیاتی باشد چراکه تغییرات آب و‌هوایی، سطح دریاها را بالاتر می‌برد و بادهای موسمی را نامنظم‌تر می‌کند.
بنگلادش کم‌ارتفاع در میان آسیب‌پذیرترین کشورها از نظر آب و هوا به حساب می‌آید، بر اساس شاخص جهانی ریسک آب‌و‌هوا در سال 2021 که توسط موسسه غیرانتفاعی «گرمان‌واچ» تهیه شده است، بین سال‌های 2000 تا 2019، بنگلادش در میان فهرست کشورهایی که بیشترین آسیب را از تغییرات آب‌و‌هوایی متضرر می‌شوند، در رتبه هفتم قرار داشت.
بانک توسعه آسیایی در گزارشی در سال 2021 اعلام کرد: از آنجا که این بزرگترین دلتا در جهان است، بخش عظیمی از مساحت زمین بنگلادش، سیل های مکرر، به ویژه سیل‌های ناگهانی همراه با فرسایش رودخانه‌ها را تجربه می‌کند.
بنگلادش همچنین اغلب توسط طوفان‌هایی که از خلیج بنگال عبور می‌کنند تهدید می‌شود و گرم شدن کره زمین باعث می‌شود تا الگوهای بارندگی به طور فزاینده‌ای نامنظم شوند.
بیش از یک چهارم جمعیت 165 میلیونی بنگلادش در منطقه ساحلی زندگی می‌کنند، بر اساس گزارش صندوق بین المللی پول در سال 2019، افزایش سطح آب دریاها و فرسایش سواحل می‌تواند باعث شود بنگلادش تا سال 2050، 17 درصد از سطح زمین و 30 درصد از تولید مواد غذایی خود را از دست بدهد.
این شناورها که حدود شش متر (19.6 فوت) طول و یک متر (3.2 فوت) عرض دارند و می‌توانند چندین برابر این نیز طول داشته باشند باید بعد از سه تا چهار ماه تعویض شوند.
محمد ابراهیم، یکی دیگر از کشاورزان این منطقه می‌گوید که تخت‌های شناور به او اجازه می‌دهند تا محصولات بیشتری را به طور قابل اعتماد کشت کند هرچند که سطح آب در حال افزایش است.
همسر او، «مرشیدا بیگم» می‌گوید او بیش از 8 ساعت در روز کار می‌کند تا گلوله‌هایی از نهال هایی که روی شناورها کاشته می‌شوند، بسازد اما سنبل‌ها اغلب باعث خارش و زخم در کف دست و انگشتان او می‌شوند.
