صنعت کشاورزی در فرانسه

در فرانسه، مدل‌های جایگزین برای کشاورزی متعارف در دهه 1960 در واکنش به کشاورزی فشرده پس از جنگ ایجاد شد.

فرانسه از دهه 1960 پیشگام در توسعه کشاورزی ارگانیک است و در این کشور، جنبش‌هایی با رویکردهای متفاوت بین کشاورزی متعارف و کشاورزی ارگانیک با هدف آشتی دادن کشاورزی و محیط زیست پدیدار شدند.

در اوایل دهه 1970 و در تداوم جنبش‌های ضد سرمایه‌داری که در خلال خیزش‌های می 1968 ظاهر شدند، بازتابی جهانی پیرامون رشد و محدودیت‌های آن ایجاد شد و تا حد زیادی شیوه‌های تولید متعارف، به‌ویژه در کشاورزی را زیر سوال برد.

چنانکه گروه‌های توسعه خودمختار در اوایل دهه 1980 تشکیل شدند و دهه‌های بعد شاهد نهادینه‌سازی آن جریان‌های جایگزین بود که مدل تولید کشاورزی فرانسه را مجدداً زیر سؤال برد و در نظر گرفتن معیارهای زیست‌محیطی و انسانی درCAP  را تشویق کرد.

بین سال‌های 2000 و 2010، سیستم‌های سازماندهی و تولید کشاورزی جایگزین تکامل یافتند و سازمان‌دهی‌تر شدند و فراتر از حاشیه‌های آغازین خود در دهه 1970 گسترش یافتند .

تعیین کمیت سهم کشاورزی پایدار در کشاورزی فرانسه کار آسانی نیست. بر اساس گزارش وزارت کشاورزی و غذا، حدود 12000 مزرعه از سال 2015 رویکرد کشاورزی اکولوژیکی را آغاز کرده‌اند.

در مسیر سه رکن از دست دادن و هدر رفت مواد غذایی، کشاورزی پایدار و چالش‌های تغذیه‌ای) به فرانسه امتیاز کلی 70 از 100 کل معیارهای انباشته شده داده شده است که با امتیاز 65 برای کشاورزی پایدار این کشور را در رتبه 6 از 19 کشور دیگر G20 ارزیابی شده قرار می‌دهد.

تولیدات کشاورزی

از حدود 500000 مزرعه در فرانسه، 93٪ پروژه‌های متوسط و بزرگ مقیاس هستند. فرانسه همچنان پیشرو جهانی در تولید محصولات لبنی تخصصی است. تولیدات کشاورزی بر محصولات غذایی چغندرقند، گندم، ذرت، جو و سیب زمینی تمرکز دارد.

این کشور یکی از رهبران اروپا در صادرات محصولات کشاورزی چون گندم، شکر، شراب و گوشت گاو است. کالاهای گرمسیری چون پنبه، تنباکو و روغن‌های گیاهی از عمده‌ترین واردات کشاورزی فرانسه به شمار می‌آیند.

کشاورزی برای سبک زندگی فرانسوی در داخل و همچنین هویت آن در خارج از کشور اساسی است. از سال 2020 در فرانسه، مناطق کشاورزی قابل استفاده 269000 کیلومتر مربع یا 49 درصد از کل این کشور را تشکیل می‌دهند.

اینها جدیدترین ارقامی است که توسط سرشماری کشاورزی 2020 در دسترس قرار گرفته است، فرآیند جمع‌آوری داده‌ای جهانی که توسط فائو هر 10 سال یکبار هدایت می شود.

بر اساس گزارش فائو، فرانسه پیشروترین تولیدکننده محصولات کشاورزی اروپا است و 18 درصد از تولیدات کشاورزی اروپا – پیش از ایتالیا و اسپانیا را به خود اختصاص داده است.

45 درصد از مساحت کشاورزی فرانسه به محصولات عمده مزرعه اختصاص دارد و همچنین بزرگترین گله گاو اتحادیه اروپا با 19 میلیون راس گاو شامل 3.6 میلیون گاو شیری را در خود جای داده است.

مراکز کشاورزی مزروعی عمدتاً در اطراف حوضه پاریس در بخش‌های شمالی و غربی فرانسه، با علفزارهای دائمی متمرکز در مناطق کوهستانی مانند Massif Central، کوه‌های آلپ و Vosges و همچنین منطقه غربی نرماندی متمرکز شده‌اند.

تولیدات کشاورزی یکی از نقاط قوت تاریخی فرانسه در تجارت بین‌المللی است و صادرات موتور محرکه برای بخشی است که بیش از 1 میلیون شغل و 3.5 درصد از تولید ناخالص داخلی فرانسه را تشکیل می‌دهد.

این کشور پس از ایالات متحده، هلند، آلمان، برزیل و چین، ششمین صادرکننده بزرگ محصولات کشاورزی در سراسر جهان است.

چنین صنعت بزرگی انتشار گازهای گلخانه‌ای زیادی نیز ایجاد می‌کند. بر اساس تحلیلی که توسط دبیرخانه کل وزارت کشاورزی، غذا و جنگلداری فرانسه منتشر شده است، انتشارات کشاورزی به عنوان نسبتی از کل انتشار در فرانسه (حدود 20٪) بیشتر از کل اروپا (9 تا 10٪) است.

این به این دلیل است که کشاورزی نسبت به سایر کشورهای اروپایی نسبت بیشتری از اقتصاد فرانسه را تشکیل می‌دهد.

علاوه بر این، فرانسه بخش قابل توجهی از ترکیب انرژی خود را از انرژی هسته‌ای به دست می‌آورد که انتشار کمتری نسبت به سایر منابع انرژی دارد.

بین سال‌های 1990 تا 2012، انتشار گازهای گلخانه‌ای با منشأ کشاورزی اروپا (به استثنای احتراق انرژی) 24 درصد کاهش یافت در حالی که همین انتشارات در فرانسه تنها 9.6 درصد کاهش یافت.

این کاهش عمدتاً به کاهش استفاده از کودهای نیتروژنی، کاهش اراضی کشاورزی استفاده شده و تعداد گاو (عمدتاً در نتیجه کشاورزی فشرده‌تر لبنیات) و کاهش مصرف انرژی از سال 2004 نسبت داده می‌شود.

بر اساس داده‌های Climate Trace، گازهای گلخانه‌ای منتشر شده توسط بخش کشاورزی فرانسه که به عنوان انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از رشد محصولات زراعی و دام برای غذا و مواد خام برای مصرف غیرغذایی تعریف می‌شود، در شش سال گذشته به صورت سالانه کاهش یافته است.

این کاهش به طور پیوسته از سال 2015 تا 2018 رخ داده است: 2015 (0.20 میلیون تن CO2) 2016 (0.18 میلیون تن CO2) 2017 (0.15 میلیون تن CO2) و 2018 (0.09 میلیون تن CO2). افزایش در سال 2019 (0.24 میلیون تن CO2) با کاهش به سطوح 2018 در سال 2020 (0.09 میلیون تن CO2) و به دنبال آن در سال 2021 (0.06 میلیون تن CO2) حتی کمتر شده است.

مجموع انتشار CO2 از بخش کشاورزی در این دوره 2015 تا 2021 1.02 میلیون تن CO2 بود، رقمی که عمدتاً از اندازه‌گیری انتشار CO2 ناشی از آتش‌سوزی در زمین‌های زراعی به دست می‌آید.

Climate Trace انتشار آتش‌سوزی زمین‌های زراعی را به‌عنوان «انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از احتراق بقایای کشاورزی سوزانده شده در محل» تعریف می‌کند. انتشارات، ناخالص هستند زیرا شامل مخزن کربن مرتبط با رشد مجدد پوشش گیاهی نمی‌شوند و آن انتشارات را به صورت سالانه با استفاده از یک رابطه تجربی با ورودی‌های مجموعه داده‌های مشتق شده از ماهواره و عوامل احتراق و انتشار خاص پوشش گیاهی اندازه‌گیری می‌کنند.

آتش‌سوزی‌های بقایای محصولات در داخل یک کشور شناسایی می‌شوند، میزان انتشار تخمین زده می‌شود و برای کل انتشار گازهای گلخانه‌ای در سطح کشور جمع‌آوری می‌شوند.

یک مطالعه اخیر که در سال 2022 منتشر شد، تکامل آتش‌سوزی‌های کشاورزی در فرانسه را بین سال‌های 2000 تا 2021 تجزیه و تحلیل کرد.

یافته‌های آن‌ها انتشار بالای CO2 گزارش شده توسط Climate Trace در سال 2019 را با نشان دادن تعداد بالاتر از میانگین آتش‌سوزی در زمین‌های کشاورزی در سال 2019 تأیید کرد.

البته شرایط آب و هوایی منجر به خشکسالی های زودرس، کاهش رطوبت پوشش گیاهی و افزایش اشتعال‌پذیری می‌شود.

نقش و جایگاه زنان کشاورز در طول زمان در کشاورزی فرانسه

موقعیت زنان در مزارع خانوادگی طی چهل سال گذشته در اروپا با تغییرات قابل توجهی روبرو بوده است. اکنون زنان در هنگام کار، شغل قابل مشاهده و پرداختی دارند. در طول قرن نوزدهم و بیستم یادآوری می‌شود که نقش‌های زنان حتی با وجود اینکه در این زمان از هیچ جایگاه مناسبی برخوردار نبودند و تحت اقتدار پدران یا شوهران خود باقی می‌ماند، ضروری بود.

مشارکت زنان در مزرعه بی‌چون و چرا است و اقتصاد روستایی نمی‌تواند بدون مشارکت چند وجهی زنان، از جوانی تا پیری عمل کند.

وضعیت در طول دهه‌های گذشته با تکامل وضعیت قانونی موجود برای زنان شاغل در مزارع از دهه 1970 شروع به تغییر کرد .

در همان زمان، فرانسه به دلیل مهاجرت شدید روستایی، با کاهش جهانی جمعیت کشاورزی مواجه بود. در سال 1970، 83.6 درصد از همسران مدیران مزرعه در مزرعه مشغول به کار بودند.

بین سال‌های 1998 تا 2003، نسبت زنان در بخش کشاورزی به نصف کاهش یافته در حالی که تعداد مردان تنها یک سوم کاهش یافته بود.

با این وجود،  همانطور که دنیای کشاورزی در حال تغییر بود، همزمان با بهبود حقوق کشاورزان زن، وضعیت زنان در طول سال‌ها تکامل یافته است.

صنعت کشاورزی ایالات متحده آمریکا (۱)

کاهش سوء تغذیه کودکان با سورگوم سالم