تمام اجزای میوه به، قابل استفاده هستند و در بیشتر موارد، خواص درمانی را دارایند. از جمله استفاده‌ای که از این میوه می‌توان کرد تولید چای و دم نوش است.
میوه بِه، جزو میوه‌هایی هست که کمترین ضایعات را بهمراه دارد ماندگاری خوب این میوه و شاید هم کمیاب بودنش، مانعی برای اتلافش به شمار می‌رود.
طرز تهیه دمنوش و چای به
برای این کار، گوشت میوه همراه با پوست، با رنده درشت، رنده می‌شود و سپس با پهن کردن به‌های رنده شده بر روی پارچه‌ای، رطوبت آن‌ها گرفته می‌شود تا جایی که خشک شوند و رنگشان نیز به تیرگی بزند.
به‌های خشک شده در داخل تابه بدون روغن مدام تفت داده می‌شود تا رنگشان حسابی تیره شود تا موقع دم کردن چای، رنگ چای خوبی نتیجه دهد.
برای دم کردن چای، برای هر نفر، یک قاشق مرباخوری در نظر بگیرید، آب جوش را بر روی به‌های خشک ریخته و اجازه دهید بیست دقیقه دم بکشد.
چای بِه برای خوشبو شدن دهان، برطرف کردن مشکل کم خوابی، هضم غذا، کاهش تب، تنظیم قند خون، بهبود ورم چشم، بهبود زخم معده، تقویت کبد و قلب و اعصاب کاربرد دارد.
ویژگی‌های میوه به
خاستگاه این میوه به قفقاز – منطقه بین دریای خزر و دریای سیاه – و همچنین به شمال ایران برمی‌گردد همچنین این میوه به آشپزخانه‌های مناطق گرمسیری آمریکای لاتین و مکزیک راه پیدا کرده است.
به یک میوه بسیار مغذی است که تراکم کالری بسیار کمی نیز دارد. بر اساس پایگاه داده ملی مواد مغذی USDA، یک میوه 100 گرمی به حاوی فقط 57 کالری است. همچنین منبع عالی فیبر رژیمی، آنتی‌اکسیدان‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی است.
این میوه حاوی تانن‌هایی از جمله کاتچین و اپی‌کاتچین و غلظت بسیار بالایی از ویتامین C است.
میوه ریز خرد شده به همراه کمی آبلیمو برای سالاد عالی است. خام این میوه می‌تواند کمی سفت باشد، بنابراین بسیاری از مردم، گوشت صورتی مایل به لطیف از به پخته‌شده را ترجیح می‌دهند.
از آنجایی که میوه به سرشار از پکتین است، اغلب به صورت مربا، ژله، مارمالاد یا کمپوت یافت می‌شود.
همچنین می‌توان آن را در فر برشته کرد و همراه با یک وعده غذایی الهام گرفته از پاییز سرو کرد یا مانند سیب و گلابی، وقتی در پای، تارت و کلوچه پخته شود عالی است.
