گیاه کینوا با تلفظ (KEEN-wah) به طور فزاینده‌ای به عنوان یک دانه‌ی غلات‌مانند، با پروتئین بالا و با طعم کمی آجیلی که می‌تواند به آرد برای نان و پاستا تبدیل شود، در سوپ و غلات استفاده و به عنوان یک میان وعده خورده می‌شود.
در آمریکا، رهبری تولید کینوا برعهده تولیدکننده‌های نوشیدنی است، این دانه‌ی شبه‌غلات، بسیار مغذی بوده و بومی منطقه آند است و به عنوان یک محصول غذایی اصلی توسط مردم بومی برای چندین هزار سال مصرف می‌شده است.
یکی از راه‌هایی که دانشمندان امیدوارند تولید کینوا در ایالات متحده را گسترش دهند و تقاضای فزاینده مصرف‌کننده را برآورده کنند، کمک به این محصول برای مقابله بهتر با تهدیدات آفات و بیماری‌های جدیدی است که ممکن است با آنها مواجه شود.
همچنین عوامل استرس‌زای محیطی یا اقلیمی مانند خاک‌های شور و خشکسالی از دیگر تهدیدات رشد و گسترش کشت این محصول است.
یک راه حل ممکن است به شکل باکتری‌های همزیست باشد که چیزی بیشتر از یک خانه روی ریشه گیاه کینوا می‌خواهد. البته دانشمندان یاد می‌گیرند که باکتری‌ها با در دسترس قرار دادن بیشتر مواد مغذی در اختیار میزبان‌های گیاهی خود و دفع قارچ‌های عامل بیماری، از جمله مزایای دیگر، به شکوفایی میزبان‌های گیاهی خود کمک می‌کنند.
« آنا تستن»، یک آسیب‌شناس گیاهی است که در حال بررسی باکتری دوستدار کینوا همراه با سایر پژوهشگران است. هدف آنها از بین بردن استفاده بالقوه باکتری به عنوان یک تلقیح بذر است که می‌تواند برای محصول کینوا از لحظه جوانه‌زدن در خاک تا زمانی که به بلوغ کامل می‌رسد و آماده برداشت است، مفید باشد.
به طور گسترده‌تر، تحقیقات آنها با تلاش‌هایی در سراسر جهان همراه است تا کینوا را به عنوان یک محصول شبه غلات غنی از پروتئین، ویتامین و فیبر قرار دهند که می‌تواند به امنیت غذایی جهان، به ویژه در مناطق با منابع محدود کمک کند.
در واقع، سازمان ملل متحد با به رسمیت شناختن سازگاری، ارزش غذایی و پتانسیل این محصول برای کمک به مقابله با سوء تغذیه مزمن، سال 2013 را «سال بین‌المللی کینوا» اعلام کرد.
در مطالعات، این تیم ویژگی‌های محرک رشد را در نزدیک به 500 نمونه مختلف یا «ایزوله» از باکتری های همزیست باسیلوس جمع‌آوری‌شده از ریشه، شاخساره یا برگ گیاهان کینوا در بولیوی و اکوادور و همچنین از بره‌ها (یک گونه علف‌های هرز) ارزیابی کردند.
همچنین دانشمندان در حال ارزیابی باکتری‌های مفید برای کمک به کینوا برای سازگاری با مناطق جدید در حال رشد جهان و مقابله با سوء تغذیه هستند.
این تیم، جدایه‌ها را برای پنج ویژگی ارزیابی کردند: توانایی حل کردن فسفر (قابل استفاده شدن آن توسط گیاه کینوا)؛ تولید فیتاز (که نقش کلیدی در در دسترس قرار دادن آن ماده غذایی ایفا می‌کند)؛ ایندول استیک اسید (یک هورمون کلیدی گیاهی شناخته شده)؛ کیتیناز (که کیتین را در دیواره سلولی قارچ تجزیه می‌کند) و توانایی جلوگیری از رشد قارچ فیوزاریوم آکسیسپورم که باعث بیماری و پوسیدگی ریشه در کینوا می‌شود.
نتایج نشان داد که 75 درصد از جدایه‌های باسیلوس فسفر را حل می‌کنند، در حالی که 89، 44 و 13 درصد به ترتیب فیتاز، ایندول استیک اسید و کیتیناز تولید می‌کنند. تنها حدود هشت درصد قارچ‌های فیوزاریوم را در آزمایشات مهار کردند.
به گفته‌ی تستن، گونه‌های باسیلوس که هر پنج ویژگی محرک رشد را ارائه می‌دهند، کاندیدای ایده‌آلی برای استفاده در محصولات تلقیح بذری هستند که کشاورزان می‌توانند از آنها استفاده کنند.
همچنین استفاده از نشانگرهای مولکولی – مشابه علائم جاده‌ای در «ابر شاهراه» ژنومی یک موجود زنده می‌تواند به محققان کمک کند تا چنین گونه‌هایی را شناسایی کرده و ویژگی خاصی را که آنها ارائه می‌دهند، مانند حل شدن فسفر بالا، برای نیاز تولید کینوا مشخص کنند.
البته قواعد بهداشت گیاهی ممکن است میکروب‌های مفید را از حمل‌و‌نقل و معرفی همراه با کینوا در هنگام معرفی گیاه به منطقه جدید منع کند. به همین دلیل، ممکن است علاقه به یافتن میکروب‌های محلی سازگار با گونه‌های سلمک و شرایط محیطی محلی وجود داشته باشد. بهترین گزینه برای این کار، نگاه کردن به علف‌های هرز بومی سلمک مانند بره‌هایی است که نزدیک به کینوا هستند.
