زهکشی «درین تایلز» (drain tiles) لوله‌هایی هستند که در عمق کم در زمین دفن می‌شوند تا آب اضافی را از خاک‌های اشباع خارج کنند.
آنها به عنوان ابزار تخلیه مدرن در واقع لوله‌های تخلیه پلاستیکی سوراخ‌دار هستند که معمولاً در عمق 3 تا 4 فوتی در یک مزرعه کشاورزی قرار می‌گیرند.
این ابزارهای زهکشی با کمک به تخلیه خاک از ذوب برف و باران‌های بهاری به کشاورزان این امکان را می‌دهد که زودتر در بهار عمل کشت را انجام دهند.
کاشی‌های تخلیه با استفاده از دستگاه ترانشه‌گیری که ترانشه را تشکیل می‌دهد نصب می‌شود. دستگاه لوله تخلیه را در عمق و شیب دقیق در سراسر میدان قرار می‌دهد.
نام «کاشی» قرن‌هاست به قطعات کوتاه (6 تا 12 اینچی) لوله ساخته شده از خاک رس عنوان شده است که آنها از انتها به انتها در یک ترانشه حفر شده با دست نصب شدند.
کاشی‌های زهکشی زمانی کار می‌کنند که خاک بالاتر از عمق کاشی‌های زهکشی اشباع شود. آب به سوراخ‌ها (شکاف ها یا سوراخ ها) در لوله پلاستیکی یا به شکاف‌های بین کاشی‌های سفالی مجاور جریان می‌یابد.
هنگامی که گرانش وارد لوله‌ها می‌شود، جریانی را به سمت پایین شیب و داخل یک خندق یا نهر ایجاد می‌کند. به این ترتیب، کاشی‌های زهکشی، سطح آب کم عمق را در مواقعی از سال که خاک بسیار مرطوب است، پایین می‌آورد.
بدون کاشی‌های زهکشی، برخی از پربارترین خاک‌ها در غرب میانه و سایر نقاط جهان بازده محصول بالایی را که دارند تولید نمی‌کنند.
این خاک‌های مولد به طور طبیعی زهکشی ضعیفی دارند. این به این معنی است که آنها در بخش‌های قابل توجهی از سال یک سطح آب کم عمق دارند.
آب اضافی در اواخر بهار و اوایل تابستان باعث ایجاد چندین چالش مختلف برای تولید محصول می‌شود. کشاورزان نمی‌توانند تجهیزات خود را روی خاک‌های اشباع شده برانند – این هم برای تجهیزات و هم برای خاک مضر است.
بنابراین، آنها نمی‌توانند محصولات را زودتر بکارند. حتی پس از کاشت محصول، خاک‌های مرطوب از رشد ریشه گیاه جلوگیری می‌کنند. این اغلب به دلیل کمبود اکسیژن برای ریشه گیاه است.
این شرایط نه تنها منجر به از بین رفتن محصول می‌شود، بلکه باعث از بین رفتن کود یا سایر نهاده‌هایی می‌شود که کشاورز برای محصول استفاده کرده است.
با داشتن کاشی‌های زهکشی در مزرعه، کشاورز اطمینان بیشتری پیدا می‌کند که محصول می‌تواند به موقع کاشته شود و به خوبی رشد کند و از نهاده‌هایی که کشاورز استفاده می‌کند، استفاده کند.
این امر اقتصاد بهتری را برای کشاورز و مصرف‌کننده فراهم می‌کند و از محیط‌زیست بهتر از استفاده کارآمد از نهاده‌های اعمال شده در مزرعه محافظت می‌کند.
زهکشی استاندارد کاشی یا زهکشی زیرسطحی، هر زمان که سطح ایستابی بالاتر از عمق زهکشی باشد، آب در زهکشی جریان دارد.
زهکش‌ها اغلب در یک الگوی منظم در یک مزرعه مانند الگوی موازی زهکش‌ها با فاصله 50 تا 100 فوت، بسته به خاک نصب می‌شوند.
زهکش‌های کوچکتر به یک جمع‌کننده یا زهکش اصلی منتهی می‌شود که سپس به یک خندق یا نهر خارج می‌شود.
خروجی‌های این زهکش‌های اصلی اغلب به صورت لوله‌های بیرون زده به داخل یک گودال کشاورزی قابل مشاهده است.
برخی از فناوری‌های جدیدتر که می‌توانند در برخی موقعیت‌ها مورد استفاده قرار گیرند، جعبه‌های کنترل است که در نزدیکی انتهای تخلیه اصلی نصب می‌کنند.
این به کشاورزان این امکان را می‌دهد که در زمان‌هایی از سال که آب اضافی مشکلی ایجاد نمی‌کند، مانند زمستان و اوایل بهار، جریان را تغییر دهند.
این فناوری‌ها بخشی از تکامل مداوم سیستم‌های زهکشی هستند تا زهکشی مورد نیاز برای تولید محصول را فراهم کنند و در عین حال نیاز به حفاظت از آب پایین دست را متعادل کنند.
سیستم‌های دیگر مقداری از آب را از خروجی کاشی‌های زهکشی به بیورآکتورهای خرده چوب تغییر مسیر می‌دهند. اینها گودالهای بزرگی هستند که در لبه مزرعه کشاورزان دارای خرده چوب بسیار هستند. خرده‌های چوب، نیتروژن اضافی را حذف می‌کنند و آبی که آنها را رها می‌کند به سمت خندق یا نهر هدایت می‌شود.
