در تاریخ 28 نوامبر ، وزارت کشاورزی، مواد غذایی و امور روستایی کره جنوبی، تولید پارچه رامی را به عنوان یک کشاورزی سنتی جزو 18 مین میراث مهم کشاورزی در سطح این کشور تعیین کرد.
میراث مهم کشاورزی در سطح ملی به میراث کشاورزی که توسط دولت در بین منابع کشاورزی ملموس که در مدت زمان طولانی در فرآیند تعدیل کشاورزان با محیط‌زیست تشکیل شده است، اشاره دارد.
این میراث کشاورزی، شامل کل فرآیند از کشت گیاهان رامی تا بافتن پارچه است که کاملاً به صورت دستی انجام می‌شود، از آنجایی که کل فرآیند کشاورزی این گیاه به صورت دستی انجام می‌شود، منطقه کاشت گیاهان بسته به نیروی کار موجود تعیین و منابع ژنتیکی از طریق سنتز ترانسفریکولوژیکی انتقالی خودکار، حفظ می‌شوند.
«هانسان موسی» لباس‌های بافته شده رامی در منطقه هانسان در شهرستان سئوچئون در استان چونگ‌چئونگ جنوبی، یکی از منسوجات سنتی کره‌ای است.
رامی که به دلیل خنک بودن در لمس و ارائه تهویه عالی شناخته می‌شود، مدت‌‌هاست که پارچه انتخابی برای لباس‌های تابستانی در کره بوده است. کشت گیاه رامی تنها در صورت وجود شرایط مناسب خاک و آب‌و‌هوا امکان‌پذیر است.
ریشه‌های گیاه در زمستان زنده مانده و هر بهار دوباره رشد می‌کنند و به شدت تحت تأثیر شرایط طبیعی مانند کیفیت خاک، دما، رطوبت و بارش هستند.
کشت رامی علاوه بر کره جنوبی در ژاپن، چین و تایوان نیز انجام می‌شود، لباس‌های ساخته شده از این پارچه ها، سبک، خنک و با تهویه عالی هستند، بنابراین برای لباس تابستانی بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند.
رامی بافی که با اقلیم طبیعی و ویژگی‌های فرهنگی در هم آمیخته است، بسته به منطقه، اشکال مختلفی به خود می‌گیرد و به تعریف هویت دست‌اندرکاران آن کمک می‌کند.
یک ضرب‌المثل قدیمی در کره وجود دارد که فرآیند سخت رامی‌بافی را به تصویر می‌کشد: «در دندان‌ها شیار ایجاد می‌کند.» این به موقعیتی اشاره دارد که در آن شخصی کاری را بارها و بارها انجام می‌دهد تا زمانی که به آن کار عادت کند.
یعنی تکرار مداوم شکافتن با دندان‌ها اتفاق می‌افتد تا نازکی مورد نظر برای تولید پارچه به دست آید، پارچه رامی که در نتیجه‌ی این فرآیند پرزحمت تولید می‌شود، از ظرافت قابل توجهی برخوردار است.
این نوع پارچه براق است و با شستشو، بیشتر می‌درخشد، رامی دارای مقاومت طبیعی در برابر لکه بوده و شستشوی آن بسیار آسان است و سریع خشک می‌شود. این پارچه مستعد چروکیدگی نیست و پس از سایش و شستشو می‌تواند شکل خود را حفظ کند. رامی هنگامی که با الیاف دیگر مانند پنبه یا پشم مخلوط می‌شود، به کاهش چین و چروک و توانایی ترکیبات برای حفظ شکل کمک می‌کند.
رامی تقریباً 6 برابر پنبه و دو برابر، قوی‌تر از کتان است، این پارچه به عنوان یکی از الیاف طبیعی، مقاوم در برابر کپک، حملات باکتری‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها است همچنین فیبر تحت تأثیر نور، پوسیدگی و حشرات قرار نمی‌گیرد.
الیاف رامی سفت است و اگر آن را در همان جهت تا کنید، می‌شکند، این شکنندگی به دلیل کریستالی بودن بالای مولکول‌های فیبر است.
گیاه رامی، گیاهی چند ساله است که می‌تواند تا 20 سال زنده بماند. این گیاه به وفور، ساقه‌ها و برگ‌های بدون انشعاب تولید می‌کند که از نظر اقتصادی مناسب برای تولید پارچه هستند.
ساقه‌های گیاه می‌توانند تا 8 فوت رشد کنند و سلول‌های الیافی بسیار طولانی را ایجاد کنند، یک سلول فیبر منفرد می‌تواند 5 تا 6 اینچ طول داشته باشد، الیاف رامی طولانی‌ترین الیاف گیاهی تجاری هستند.
برگ‌های گیاه، منبع غذایی برای مردم آسیای شرقی هستند و تولیدکنندگان از آن در تولید اتانول زیستی و برخی داروها استفاده می‌کنند.
این گیاه در مناطقی با آب و هوای گرم و 3 تا 5 اینچ بارندگی در ماه بهترین رشد را دارد، خاک ترجیحی شنی و دارای زهکشی خوب است، این گیاه به طرز شگفت انگیزی سریع رشد می‌کند، بنابراین کشاورزان سه بار در سال برداشت می‌کنند.
کشاورزان می‌دانند که وقتی قسمت پایینی ساقه‌ها، قهوه‌ای می‌شود، زمان برداشت فرا رسیده است، در این زمان، نوک ساقه‌های جدید از قبل قابل مشاهده است.
آنها برداشت را با دست انجام می‌دهند، پس از برداشت، ساقه‌ها با دست یا ماشین‌آلات، پوست را از ساقه جدا می‌کنند.
حدود 20 تا 40 درصد از پوست رامی صمغی است و فرآیند جداسازی فیبر خام از صمغ دشوار است، برای صمغ‌زدایی از روش های شیمیایی، آنزیمی یا میکروبی استفاده می‌کنند.
صمغ زدایی معمولی با پیش تیمار شروع می‌شود و درمان آنزیمی به دنبال دارد، سپس الیاف خام را در آب می‌شویند و در محلول قلیایی می‌جوشانند، دوباره آن را با آب می‌شویند و قبل از سفید شدن کلر می‌زنند، چند مرحله‌ی آخر، شامل شستن الیاف رامی در اسید و یا خیساندن آن در روغن است.
کاربردهای رامی
الیاف رامی در صنعت نساجی امروزی کاربردهای مختلفی دارد که شامل بوم، کلاه حصیری، نخ خیاطی صنعتی، مواد بسته بندی، تورهای ماهیگیری و پارچه‌های صافی است.
تولید کنندگان اغلب این الیاف را با پنبه ترکیب می‌کنند تا پارچه‌های کتانی مانند بوم درشت تولید کنند، آنها از پارچه‌های کتان مانند در تولید لباس، دستمال و رومیزی استفاده می‌کنند.
از این الیاف به غیر از پارچه برای اثاثیه منزل، از مواد درشت‌تری برای تقویت شیلنگ‌های آتش‌نشانی و از الیاف کوتاه‌تر در تولید کاغذ پایدار استفاده می‌کنند.
آنها همچنین از این الیاف بسیار کوتاه برای ساختن «روبان رامی» استفاده می‌کنند که جایگزین نوار کتان سنتی در صحافی کتاب است.
آنها همچنین از رامی در ساخت‌وساز به عنوان تقویت‌کننده کامپوزیت استفاده می‌کنند، امروزه، چین در تولید پارچه رامی شماره یک است و نود درصد فیبر جهانی را تامین می‌کند، فرانسه، آلمان، ژاپن و بریتانیا واردکنندگان قابل توجه رامی هستند.
چالش‌های رامی
با توجه به سختی تولید الیاف رامی به خصوص با روش‌های سنتی، این الیاف همچنان با چالش‌هایی مواجه است، ویژگی کشسانی کم و کیفیت شکننده‌ی الیاف رامی بافته‌نشده، استفاده از آن را محدود می‌کند.
این الیاف که یکی از قدیمی‌ترین الیاف طبیعی است مانند سایر الیاف طبیعی در صنعت نساجی جهانی کاربرد ندارد، رامی برای مقرون به صرفه بودن مانند سایر الیاف نساجی به روش‌های پردازش بهتری نیاز دارد.
آیا تولید پارچه‌‌ی رامی پایدار است؟
طبق یک مطالعه تجربی در سال 2018 که چرخه زندگی رامی را ارزیابی کرد، تولید 100 کیلوگرم رامی به حدود 16 کیلوگرم اکسید پتاسیم، 12.8 کیلوگرم نیتروژن و 3 کیلوگرم اکسید فسفر نیاز دارد، اینها کودهای شیمیایی هستند که اثرات زیست محیطی دارند.
برای کنترل علف‌های هرز و حشرات، محققان از 7.5 کیلوگرم دیورون و 0.42 کیلوگرم سیهالوترین در هکتار استفاده کردند.، این مواد شیمیایی سمی هستند و برخی کشورها آنها را تنظیم یا ممنوع می‌کنند.
