آریزونا بالاترین نسبت کشاورزان زن را داراست اما شرایط در این منظره بیابانی خشک، آسان نیست و انزوای روستایی، چالش‌هایی را ایجاد کرده است.
در یکی دیگر از معرفی‌های بخش زنان در کشاورزی، تصمیم داریم بانوی کشاورز دیگری را از خارج از ایران معرفی کنیم تا شناخت بیشتری به نوع فعالیت بانوان و مشکلاتشان پدیدار شود.
آناستازیا رابین، 39 ساله، در مرتعی به مساحت 160 جریب (64 هکتار)، در شهرستان کوچیز ایالت آریزونا، مزرعه‌داری می‌کند. در آریزونا، 45 درصد از اپراتورهای اصلی و ثانویه مزارع را زنان تشکیل می‌‌دهند. در سطح ملی، همین آمار 30 درصد است، در مجموع، یک میلیون زن در بیش از 62 میلیون هکتار، مزارع را اداره و 12.9 میلیارد دلار از فروش سالانه، محصولات کشاورزی تولید می‌کنند.
به عقیده‌ی آناستازیا، کشاورزی به مرزهای شخصی، سطوح فرسودگی یا نقاط شکست، احترام نمی‌گذارد. این یک سبک زندگی بوده و سرریز زیبایی‌ها و شرایط اضطراری است. حیوانات بیمار، محصولات کشاورزی، یخ‌زدگی‌های قریب‌الوقوع، خرابی تجهیزات و سفارشات لحظه آخری همه از دغدغه‌های این حوزه هستند.
آناستازیا اعتراف می‌کند که تنهاست و کسی نیست که به او تکیه و در کارها کمک کند، سیم را در حین تعمیر حصار محکم نگه دارد یا برای زمین زدن یک حیوان بیمار کمک کند.
برای موفقیت در حوزه کشاورزی، دانش و مهارت‌های گسترده‌ای لازم است بقا، بازاریابی، زراعت، اجاره‌نامه، مهارت‌های کامپیوتری، حسابداری و دامپروری از جمله‌ی این مهارت‌ها هستند.
در یک چهارم مایل پایین‌تر از آناستازیا، جو گیردز 79 ساله زندگی می‌کند. زمانی که جو و شوهر فقیدش، جورج، در سال 1977 به این مکان آمدند، چهار پسرشان مدرسه‌ای بودند. انتقال از غرب میانه به بیابان برای آنها تکان‌دهنده بود، آنها یاد گرفتند که مراقب مارهای زنگی باشند. طوفان‌های گرد‌و‌غبار و بادهای موسمی از کیلومترها دورتر برای آنها قابل روئیت بود.
آنها در ابتدا یونجه پرورش دادند. اما سه سال پس از نقل مکان، یک ساختمان فلزی ساختند و توانستند یک کارگاه فرآوری گوشت را راه‌اندازی و آن را تبدیل به کشتارگاه خانوادگی و قصابی کنند.
پس از مرگ جورج، جو و آناستازیا دوستان صمیمی شدند و این لازمه‌ای بود برای تنها زندگی‌کردن در منطقه به عنوان یک زن تا مراقب یکدیگر باشند.
کارآموزی کشاورزی به عنوان یکی از مهم‌ترین و موثرترین راه‌های انتقال دانش، مهارت و زمین به نسل‌های جدید کشاورزان تلقی می‌شود و از آنجایی که تخمین زده می‌شود 70 درصد از زمین‌های کشاورزی در دو دهه آینده دستخوش تغییر شوند، این امر بیش از پیش ضروری شده است.
همواره ارتباط کشاورزان جوان با کشاورزان بازنشسته به منظور حفظ زمین در تولیدات کشاورزی اهمیت بسیار دارد تا بتوانند از تجربیات و نوآوری‌های یکدیگر استفاده کنند.
